طلسمات

خانه » همه » مذهبی » فضيلت خواندن دعاي فرج وندبه چيست؟

فضيلت خواندن دعاي فرج وندبه چيست؟

1. خواندن دعاي فرج:
خواندن اين دعا، علاوه بر صفاي باطن و تكامل معنوي كه براي شخص دارد، منافع و فوايد عمومي نيز دارد، چرا كه ظهور حضرت صاحب الامر(عج) از اموري است كه به خواست خدا ممكن است جلو بيفتد. از وسايل و اسبابي كه در قضاء و قدر الهي تأثير گذارده و آن را تغيير مي دهد، دعا است. هر مؤمني كه به اين مسئله باور داشته باشد برخود لازم مي داند تا در اين راه از خود جديت بخرج دهد و به وسيلة خواندن دعاي فرج و امثال آن زمينه ظهور حضرت را فراهم كند.  فضيلت و فوايد زيادي بر خواندن اين دعا مترتب است كه به نمونه هايي از آنها اشاره مي شود:
1- امام زمان(عج) فرمود: دعا براي تعجيل فرج، فرج شما است.[1]2- از امام حسن عسكري ـ‌عليه السّلام ـ نقل شده که فرمود : ماية‌ نجات يافتن از فتنه هاي آخر الزمان است.[2]3- سبب زيادي نعمت، ماية دفع بلا، آمرزش گناهان، مورد توجه قرار گرفتن امام زمان(عج) و …[3]2. دعاي ندبه:
«ندبه» به معناي گريه كردن است.[4] و دعاي ندبه، يكي از دعاهاي مشهور است كه همواره بسياري از مؤمنين, مشتاقان و منتظران ظهور دولت حقّة حضرت بقية الله ( عج) به عنوان تجديد عهد با آن حضرت، و عرض ارادت به ساحت قدس آن حضرت در چهار عيد جمعه، فطر، قربان و غدير خواندن آن استحباب دارد. و اين دعا براي تعجيل فرج و ظهور آن حضرت است. اگر مؤمنين آن را مي خوانند و گريه مي كنند، يا به خاطر اظهار شوق به لقاي او است، يا براي ابراز نگراني از مفارقت و محروم شدن از فيض حضور است. گريه بر آن حضرت،‌جهت دوري و طول غيبت آن امام قائم،‌سيره اي امامان معصوم ـ عليهم السّلام ـ بوده است كه پيروان راستين آن ها، آن را سرمشق خود قرار داده و به آنان تأسي مي جويند.[5]فلذا، خواندن دعاي ندبه، تجديد عهد با امام زمان(عج)  و يكي از نمادهاي انتظار فرج است كه در روايات فرموده اند انتظار فرج بافضيلت ترين عبادت است.
 
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. مكيال المكارم،‌موسوي اصفهاني.
2. بحار، ج 99،‌مجلسي.
3. نجم الثاقب، طبرسي نوري.

پي نوشت ها:
[1] . صدوق، كمال الدين، تهران، دارالكتب الاسلامي، 1395ه‍.ق، ج2، ص 485.
[2] . همان، ص384.
[3] . موسوي اصفهاني، محمد تقي، مكيال المكارم، ‌ترجمة مهدي قزويني، تهران، ‌انتشارات بدر، چاپ سوم، 1374، ص 351.
[4] . صافي گلپايگاني، ‌لطف الله، امامت و مهدويت، قم، جامعه مدرسين، 1365، ج1، ص260.
[5] . همان.

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد