فقیر و غنی در زمان پیامبر و امام علی(ع)

اولا در نظام مهندسی خلقت خداوند انسانها را با ظرفیت متفاوت و روزی های مختلف خلق کرده است .ثانیا شرایط جغرافیایی، نوع نظام حاکم بر اجتماع و وجود تفاوت هوشی و شرایط روحی انسانها موجب پیدایش فقر و غنا است و در هر حکومتی فقیر و غنی بوده است. عادل بودن پیامبر و علی علیه السلام به این معنا نیست که دیگر فقر و فقیری نخواهد بود . پیامبر و امام تلاش می کنند تا به کسی ظلم نشود و همه به حق و حقوق خود برسند . بر اساس نوع تربیت انسانها نگرش آنها نسبت به برخورداری از مواهب مادی فرق می کند یکی بخاطر عدم تعلقش به دنیا هیچ تلاشی برای جمع آوری مال و منال نمی کند و ترجیح می دهد زاهدانه و فقیرانه زندگی کند تا حواسش نسبت به طاعت و بندگی خدا و کسب معرفت متمرکز باشد وبا حداقل روزی گذران عمر می کند، یکی هم تمام همت خود را صرف جمع آوری امکانات دنیوی می کند تا در رفاه کامل زندگی کند.ثالثا از جمله کارهای مهم پیامبر و علی (ع) انجام اصلاحات اجتماعی و اقتصادی در جامعه است ، که این کار یعنی هنوز بین فقیر و غنی فاصله است، وجود احکام خمس و زکات و وقف و صدقه و نذر و…. یعنی در جامعه عده ای در شرایط نابرابر قرار دارند و احکام اسلامی دنبال این است که فاصله کم شود… حرمت ربا یعنی اسلام برای پول بدست آوردن بدون تلاش و زحمت ارزشی قائل نیست اگر همه مردم ،مثل پیامبر باشند در این صورت فقر و غنایی در کار نخواهد بود .
فراموش نکنیم پیامبر و معصومین(ع) در همین جامعه و اجتماع زندگی می کنند و با علل و اسباب طبیعی مدیریت جامعه را انجام می دهند و تمام تلاش خود را می کنند حق و عدالت پیاده و اجرا شود نه اینکه اصلا فقیری نباشد.