با تشکر از ارتباط شما با این مرکز به مطلب زیر توجه کنید .
الف. ظاهر و باطن و لفظ و معنای قران همیشه نو و تازه است و کهنگی در ان راه ندارد .
  جدید بودن کلام خداوند متعال ، از آن جهت است که روش هدایتی آن ـ برخلاف مطالب و معارف بشری ـ همواره نو و محکم است و کهنگی و فرسودگی در آن راه ندارد؛ در حالی که حکمت بشری با گذشت زمان ، کهنه و فرسوده می گردد و به تدریج ، جای خود را به مطالبی دیگر می دهد و از صحنه علم و دانش برچیده می شود. در مقابل ،قرآن از یک سو انسان را به معروف فطری خود تذکر می دهد و از سوی دیگر ، عقول مردم را اثاره می کندو بدین ترتیب ، مردم را از خواب غفلت بیدار می سازد . قرآن ندای فطرت انسانها و هدایتگر بشر به نور عقل است. از این رو ، هرگز کهنه و فرسوده نمی شود و همواره تازه و بلکه بهترین سخن جدید است .
امیر مومنان ع در این باره می فرماید :
  إِنَّ الْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ أَنِیقٌ وَ بَاطِنُهُ عَمِیقٌ لَا تَفْنَى عَجَائِبُهُ وَ لَا تَنْقَضِی غَرَائِبُهُ وَ لَا تُکْشَفُ الظُّلُمَاتُ إِلَّا بِهِ
ظاهر قران جالب و جذاب و باطن ان ژرف و عمیق است . شگفتی های ان بی پایان و غرائب آن تمام نشدنی است و تاریکی ها تنها با ان بر طرف می گردد .
بحارالأنوار  ج    2  ص   284    باب 34
 
ب. چون نزول برخی آیات قران کریم درپاسخ به برخی شبهات و به منظور حل برخی مشکلات و معضلات   عصر نزول قران بوده طبیعی است که در این زمان کاربردی نداشته باشد . مثلا آیه 22 سوره مبارکه نساء که در مورد ممنوعیت از دواج با زن پدر است : وَ لا تَنْکِحُوا ما نَکَحَ آباؤُکُمْ مِنَ النِّساءِ إِلاَّ ما قَدْ سَلَفَ إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبیلاً و یا ایاتی که مربوط به ظهاراست مانند آیه 3 سوره مبارکه مجادله کی می فرماید : وَ الَّذینَ یُظاهِرُونَ مِنْ نِسائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِما قالُوا فَتَحْریرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ خَبیرٌ ؛  به منظور پاسخگویی به مشکلات مربوط به این موضوعات نازل شده و در زمان ما مصداق و موردی ندارد . اما بسیاری از ایات قران کاربردی فراگیر در همه عصر و زمانها داشته و پاسخگوی مشکلات در هر عصر و زمان است .