قرآن، جواب گوی انسان و تمدن مدرن
۱۳۹۴/۰۱/۲۶
–
۱۹۴۱ بازدید
چگونه قرآنی که در زمان زندگی قبیله ای نازل شده می تواند جواب گوی انسان و تمدن
مدرن امروزی باشد؟ لطفا پاسخ کوتاه نباشد.
جواب دقیق پرسش تابع این است که دانسته شود چقدر آشنایی با قرآن، اهداف نزول و
محتوای آن وجود دارد؟ چه تصوری از قرآن و چه انتظاری از آن هست؟ نسبت به عصر نزول و
بعد از عصر نزول، امروز و یا آینده جهان و انسان چه چیزهای نیاز بوده در قرآن مطرح
شود؟ آیا همه ی آن نیازمندی ها مطرح شده یا به ضروریات، چارچوب ها، کلیات و اصول و
… پرداخته شده است؟ اگر جزئیات ذکر می شد قرآن چه حجمی پیدا می کرد؟ آن را چگونه
نوشته و نگه داری می کردند؟ چگونه می توان در آنجاها که به فروع، جزئیات، تفصیل،
تفسیر و تطبیق با شرائط زمان و مکان نیاز است عمل کرد؟ و باید به کجا مراجعه نمود؟
و … .
برای آشنایان با قرآن به خوبی روشن است که متن قرآن و جامعیت آموزه ها آن ابا دارد
که منحصر به زندگی قبیله ای یا زمان و مکان خاص باشد، بلکه بر عکس به عنوان آخرین
کتاب آسمانی و به صورت جهانی و جاودانی مطرح است. قرآن برای هدایت انسان به سوی
کمال نازل شده است. و هر آنچه در راه کمال انسان نیاز است در قرآن ذکر شده است. و
تفسیر مشکلات، تفصیل کلیات، ذکر جزئیات، بیان فروع و تطبیق حکم و موضوع با شرائط و
زمان و مکان و نیازهای عصری بشر به سنت و سیره ی معصوم (علیهم السلام)، عقلا و علما
صالح دین در هر عصر سپرده شده است.
بنابر این قرآن در کنار عترت
(علیهالسلام) و عقل سلیم که منابع دین اسلام را تشکیل می دهند در هر زمان و مکانی،
چه در گذشته، چه حال و چه آینده جوابگوی اقتضائات و نیازهای بشر بوده و پیشرفت های
علوم طبیعی، فنی و مهندسی و تکنولوژیکی و تمدن مانع از ضرورت و نیاز به قرآن یا
جامعیت آن و … نیست بلکه مؤید آن است چون قرآن خود به علم ، پیشرفت و تکامل توصیه
می کند. و این ما هستیم که گاه به علت عدم آشنایی با قرآن و منابع دین یا کم اطلاعی
از آنها و یا تحمیل رأی به آنها می خواهیم آن را عصری و محدود به زمان و مکان خاص
کنیم. (دقت کنید)
جهت اطلاع بیشتر ر. ک:
–
اسلام و مقضیات زمان و مکان، استاد آیت الله شهید مطهری(ره).
–
انتظار بشر از دین، استاد آیت الله جوادی آملی.
–
قرآن در اسلام، علامه طباطبایی(ره).
–
قرآن در قرآن، استاد آیت الله عبد الله جوادی آملی.
–
قرآن شناسی، استاد محمد تقی مصباح یزدی.
–
عهدین، قرآن وعلم، دکتر بوکای، ترجمه دکتر حبیبی.
–
قرآن شناسی تطبیقی، داود کمیجانی.