قصیده ای از یکی از شاعران شنیدم که در آن ابیاتی به این مضمون آمده است: “کوه ها علی است. زمین علی است. آسمان علی است و….” یعنی علی (ع) همه اینها است!

انسان در عرفان مظهر صفات خدا است و همه عالم هم مسخر وجود انسان است. و انسان کامل به عنوان وجه الله، محل تجلی خداوند است و از مجرای امام این تجلی در کل هستی سریان دارد. بنابراین دید، عارف در همه هستی جمال انسان کامل را که همان وجه الله است می بیند. به مصداق این آیه قرآن که: به هرسوی روی کنید وجه خداوند است.