قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۲/۰۹/۱۶
–
۱۸۳ بازدید
حدیثی هست حب علی علیه السلام نمیذارد گناهان وارد ذات بشود سندش کجاست و امثال این حدیث رو نقل بفرمائید با شرح آن.
در پاسخ به نکاتی توجه کنید .
1. ظاهرا عبارت فوق برداشتی از روایتی است که می فرماید :
حب علی حسنة لا تضر معها سیئة و بغضه سیئة لا تنفع معها حسنة .
محبت علی، حسنه‌ای است که هیچ گناهی به آن ضرر نمی‌زند و بغض علی، گناهی است که هیچ حسنه‌ای آن را سود نمی‌رساند .
عوالی اللآلی ج 4 ص 86 – بحار الأنوار علامة المجلسی، ج39، ص248 -کشف الیقین علامة الحلی، ص225 – چهل حدیث امام خمینی حدیث33
2. معنای این روایت این است که حب و محبت امیر مومنان علیه اسلام سرمایه ای از ایمان است و موجب می شود که نورانیت ولایت باعث توبه و دوری از گناه شود و به سبب شفاعت اگر جایی خطایی را مرتکب شود از عذاب همیشگی نجات پیدا می کند. ضمن اینکه شیعه به تناسب خطاهایش در قبر و برزخ و حتی مواقف از قیامت دچار عذاب و گرفتاری می شود .
3.زین الدین على بن یوسف بن جبر در تأویل این روایت مى فرماید :
مقصود این است که دوستى امیرمؤمنان علیه السلام ایمان به خدا و دشمنى او کفر به خدا است؛ از این رو، محب على اگر مرتکب گناهى شد؛ فقط گرفتار کیفر مقطعى است که با شفاعت حل شدنى است؛ اما اگر کسى به جاى دوستى با امیرمؤمنان علیه السلام، دشمنى او را در دل داشته باشد و گرفتار گناه شود؛ چون ایمان کامل ندارد، مستحق عذاب دائمى است و روزنه‌اى از شفاعت هم براى او باز نیست .
بنابراین، گناه و عصیان با وجود محبت امیرمؤمنان علیه السلام، ضررش نسبت به کسى که هم دشمن آن حضرت است و هم گناه مى‌کند، کمتر و عقوبت آن نیز خفیف‌تر است ؛ تا آن جا که مى‌توان گفت با وجود شفاعت امیرمؤمنان علیه السلام هیچ ضررى ندارد .
4. توضیح اینکه چون محبت على علیه السلام ایمان به خدا و دشمنى او کفر به خداست؛ محبان او مستحق پاداش دائمى و دشمنان او مستحق عذاب دائمى است. اگر این محبت با سیئه‌اى همراه شد به خاطر آن مستحق کیفر مقطعى مى‌شود و امید بخشش خدا وشفاعت رسول خدا صلى الله علیه وآله در مورد اوست. بنا براین ، هرچیزى را که ضررش کمتر باشد نسبت به آنچه که ضررش بیشتر است؛ مى‌توان گفت او غیر مضر است. چنانچه در باره کسى که دوست دارد جانش از مهلکه‌ى نجات یابد گرچه مالش تلف شود؛ ضرر نکرده‌است .
محبت و عشق على علیه السلام عقیده را درست مى‌کند و درستى عقیده مانع از خلود در آتش است پس سیئه با وجود این محبت ضررى ندارد اما از آن طرف، دشمنى باعلى علیه السلام عقیده را فاسد مى‌کند و فساد در عقیده باعث خلود در آتش و حبط و از بین بردن تمام حسنات است .
1. ظاهرا عبارت فوق برداشتی از روایتی است که می فرماید :
حب علی حسنة لا تضر معها سیئة و بغضه سیئة لا تنفع معها حسنة .
محبت علی، حسنه‌ای است که هیچ گناهی به آن ضرر نمی‌زند و بغض علی، گناهی است که هیچ حسنه‌ای آن را سود نمی‌رساند .
عوالی اللآلی ج 4 ص 86 – بحار الأنوار علامة المجلسی، ج39، ص248 -کشف الیقین علامة الحلی، ص225 – چهل حدیث امام خمینی حدیث33
2. معنای این روایت این است که حب و محبت امیر مومنان علیه اسلام سرمایه ای از ایمان است و موجب می شود که نورانیت ولایت باعث توبه و دوری از گناه شود و به سبب شفاعت اگر جایی خطایی را مرتکب شود از عذاب همیشگی نجات پیدا می کند. ضمن اینکه شیعه به تناسب خطاهایش در قبر و برزخ و حتی مواقف از قیامت دچار عذاب و گرفتاری می شود .
3.زین الدین على بن یوسف بن جبر در تأویل این روایت مى فرماید :
مقصود این است که دوستى امیرمؤمنان علیه السلام ایمان به خدا و دشمنى او کفر به خدا است؛ از این رو، محب على اگر مرتکب گناهى شد؛ فقط گرفتار کیفر مقطعى است که با شفاعت حل شدنى است؛ اما اگر کسى به جاى دوستى با امیرمؤمنان علیه السلام، دشمنى او را در دل داشته باشد و گرفتار گناه شود؛ چون ایمان کامل ندارد، مستحق عذاب دائمى است و روزنه‌اى از شفاعت هم براى او باز نیست .
بنابراین، گناه و عصیان با وجود محبت امیرمؤمنان علیه السلام، ضررش نسبت به کسى که هم دشمن آن حضرت است و هم گناه مى‌کند، کمتر و عقوبت آن نیز خفیف‌تر است ؛ تا آن جا که مى‌توان گفت با وجود شفاعت امیرمؤمنان علیه السلام هیچ ضررى ندارد .
4. توضیح اینکه چون محبت على علیه السلام ایمان به خدا و دشمنى او کفر به خداست؛ محبان او مستحق پاداش دائمى و دشمنان او مستحق عذاب دائمى است. اگر این محبت با سیئه‌اى همراه شد به خاطر آن مستحق کیفر مقطعى مى‌شود و امید بخشش خدا وشفاعت رسول خدا صلى الله علیه وآله در مورد اوست. بنا براین ، هرچیزى را که ضررش کمتر باشد نسبت به آنچه که ضررش بیشتر است؛ مى‌توان گفت او غیر مضر است. چنانچه در باره کسى که دوست دارد جانش از مهلکه‌ى نجات یابد گرچه مالش تلف شود؛ ضرر نکرده‌است .
محبت و عشق على علیه السلام عقیده را درست مى‌کند و درستى عقیده مانع از خلود در آتش است پس سیئه با وجود این محبت ضررى ندارد اما از آن طرف، دشمنى باعلى علیه السلام عقیده را فاسد مى‌کند و فساد در عقیده باعث خلود در آتش و حبط و از بین بردن تمام حسنات است .