قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۸/۱۱/۱۹
–
۲۹۶ بازدید
سلام چرا پیامبر دهان امام حسن(ع) و حسین(ع) را میبوسید؟ این کار هم غیر بهداشتی است و اسلام ستیزان ایراد میگیرند که جنبه جنسی دارد؟
با تشکر
اولا- بقول شاعر: کار پاکان را غیاث از خود مگیر گر که باشد در نوشتن شیرشیر
رفتار گفتار و کردار حجت های الهی که تاج خلیفت اللهی بر سر دارند قابل غیاث با سایر انسانها نیست چرا که آنها خزانه علم و معدن حکمتند و بر اعمال و رفتار خود آگاهی و اشراف کامل دارند .
ثانیا- از منظری دیگر اگر از راه درست برای ما ثابت شود که پیامبر یا امام معصوم لب های فرزند و یا نوه خود را بوسید ، در این صورت می گوییم : بوسیدن لبهای فرزند کوچک اشکالی ندارد و غیر بهداشتی نیست چون آنان کاملتر از هر دانشمندی مساِیل بهداشتی را می دانند و نیز این نوع بوسیدن با بوسیدن همسر که جنبه عاشقانه و غریزه جنسی دارد ذاتا فرق دارد و جنسی محسوب نمی شود. پدر، مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ عاشق فرزندان و نوادگان کوچک خودشان هستند و این عشق نوعی عشق خدادادی است نه جنسی. آزمایشگاه این مساله دل خود پدر و مادر است . پدر و مادر بهتر از هر کسی می دانند که این عشق، هوسرانی نیست . هرچند به ظاهر یک رفتار است اما ذاتا باهم متفاوت ونسبت به یکدیگر بیگانه اند.
ثالثا- از زاویه حدیثی و اخبار موجود در کتب روایی:
علاوه بر گزارش‌های فراوانی که در مورد محبت پیامبر اسلام(ص) نسبت به حسنین(ع) وجود دارد، روایات خاصی نیز ناظر به آن است که حضرتشان گلوی امام حسین(ع) را میبوسید که صرف نظر از بررسی سندی، به دو مورد آن اشاره می‌کنیم:
1. عبدالله بن عمر به یزید گفت: ای دشمن خدا، تو مردی را کشتی که پیامبر(ص) سینه و گلوی او را میبوسید و می‌گفت من بوی بهشت برین را از آن استشمام می‌کنم.[1]2. از طاوس یمانى نقل شده است: هر گاه امام حسین(ع) در مکان تاریکى می‌نشست، مردم به وسیله سفیدى و نور پیشانی و گلوى مبارکش به طرف آن‌حضرت(ع) راهنمائى می‌شدند؛ زیرا پیامبر(ص) پیشانی و گلوى حسین را زیاد میبوسید.[2]اما آنچه در مورد بوسیدن حسنین(ع) توسط پیامبر(ص) با دو کیفیت متفاوت در برخی کتاب‌های معاصر و سایت‌ها نقل شده را در منابع قابل استناد نیافتیم.[3] پی نوشت:
[1]. طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق، حسینی ، سید احمد، ج 3، ص 326، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، 1375ش.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 44، ص 187- 188، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، چاپ اول، 1410ق.
[3]. ر. ک: کشتی گرفتن امام حسن و امام حسین(ع)»، 66291؛ بوسیدن زیر گلوی امام حسین توسط حضرت زینب (ع)»، 12276؛ «پایین آمدن پیامبر اکرم(ص) از منبر به جهت افتادن و گریه امام حسن و امام حسین(ع)»، 49491؛ «پیامبر اسلام(ص) و گریه بر امام حسین(ع)»، 30418؛ «علت بریده شدن سر امام حسین(ع) از قفا»، 30791؛ «بریدن سر امام حسین(ع) از قفا»، 7171.
رفتار گفتار و کردار حجت های الهی که تاج خلیفت اللهی بر سر دارند قابل غیاث با سایر انسانها نیست چرا که آنها خزانه علم و معدن حکمتند و بر اعمال و رفتار خود آگاهی و اشراف کامل دارند .
ثانیا- از منظری دیگر اگر از راه درست برای ما ثابت شود که پیامبر یا امام معصوم لب های فرزند و یا نوه خود را بوسید ، در این صورت می گوییم : بوسیدن لبهای فرزند کوچک اشکالی ندارد و غیر بهداشتی نیست چون آنان کاملتر از هر دانشمندی مساِیل بهداشتی را می دانند و نیز این نوع بوسیدن با بوسیدن همسر که جنبه عاشقانه و غریزه جنسی دارد ذاتا فرق دارد و جنسی محسوب نمی شود. پدر، مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ عاشق فرزندان و نوادگان کوچک خودشان هستند و این عشق نوعی عشق خدادادی است نه جنسی. آزمایشگاه این مساله دل خود پدر و مادر است . پدر و مادر بهتر از هر کسی می دانند که این عشق، هوسرانی نیست . هرچند به ظاهر یک رفتار است اما ذاتا باهم متفاوت ونسبت به یکدیگر بیگانه اند.
ثالثا- از زاویه حدیثی و اخبار موجود در کتب روایی:
علاوه بر گزارش‌های فراوانی که در مورد محبت پیامبر اسلام(ص) نسبت به حسنین(ع) وجود دارد، روایات خاصی نیز ناظر به آن است که حضرتشان گلوی امام حسین(ع) را میبوسید که صرف نظر از بررسی سندی، به دو مورد آن اشاره می‌کنیم:
1. عبدالله بن عمر به یزید گفت: ای دشمن خدا، تو مردی را کشتی که پیامبر(ص) سینه و گلوی او را میبوسید و می‌گفت من بوی بهشت برین را از آن استشمام می‌کنم.[1]2. از طاوس یمانى نقل شده است: هر گاه امام حسین(ع) در مکان تاریکى می‌نشست، مردم به وسیله سفیدى و نور پیشانی و گلوى مبارکش به طرف آن‌حضرت(ع) راهنمائى می‌شدند؛ زیرا پیامبر(ص) پیشانی و گلوى حسین را زیاد میبوسید.[2]اما آنچه در مورد بوسیدن حسنین(ع) توسط پیامبر(ص) با دو کیفیت متفاوت در برخی کتاب‌های معاصر و سایت‌ها نقل شده را در منابع قابل استناد نیافتیم.[3] پی نوشت:
[1]. طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق، حسینی ، سید احمد، ج 3، ص 326، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، 1375ش.
[2]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 44، ص 187- 188، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، چاپ اول، 1410ق.
[3]. ر. ک: کشتی گرفتن امام حسن و امام حسین(ع)»، 66291؛ بوسیدن زیر گلوی امام حسین توسط حضرت زینب (ع)»، 12276؛ «پایین آمدن پیامبر اکرم(ص) از منبر به جهت افتادن و گریه امام حسن و امام حسین(ع)»، 49491؛ «پیامبر اسلام(ص) و گریه بر امام حسین(ع)»، 30418؛ «علت بریده شدن سر امام حسین(ع) از قفا»، 30791؛ «بریدن سر امام حسین(ع) از قفا»، 7171.