سؤال شما نشان می­دهد که ما با جوانی روبروییم که بر خلاف بسیاری از آدمها از حد غریزه بالاتر آمده و در سطح تکلیف می­اندیشد و عمل می­کند و زندگی می­کند. از این جهت به شما تبریک می­گوییم. واقعیت این است که زندگی در سطح تکلیف سخت است و آدم دائم باید مواظب باشد از راه به در نرود و قانونی را زیر پا نگذارد و خط قرمزی را رد نکند. علاوه بر این باید سرزنش گمراهان و متخلفان را هم شنید و تحمل کرد؛ آنان که خود خطا رفته­اند و دیگران را جاهل می­پندارند. مانند آن راننده­ای که خود تخلف کرده بود و از سمت چپ خیابان رانندگی می­کرد و رانندگان خودروهایی را که از روبرو می­آمدند متخلف و بی­فرهنگ می­پنداشت. اما این کار برای کسی که عظمت خود را شناخته و به محدودیت این دنیا پی برده و برای کسی که راه دراز تا بی­نهایت را دیده و برای پرواز تا این بی­نهایت برنامه دارد، سخت نیست و اتفاقا نشاط آور است. که او می­بیند که در این دنیا قانونهایی هست که مخالفت با آنها نه تنها در محدوده هفتاد سال او، که در بی­نهایت او تاثیر گذارند. و می­داند که اگر این قانونها را رعایت نکند، از دست می­رود. این قانونها و برنامه­ها همان دین هستند و احکام آن، که به وسیله پیامبران در اختیار انسانها قرار گذاشته شده­اند تا اینها که این فاصله طولانی را درک کرده اند و زمان کم را احساس کرده­اند، در عمل به آنها متمسک شوند. متأسفانه بسیاری از ما با اینکه در ظاهر مسلمانیم، در عمل کافر هستیم و در رفتارمان اثری از اعتقاد به خدا و جهان دیگر نیست. بنابراین در صورتی که ما به این نگاه تازه نسبت به دنیا که جایی است برای عبور و مزرعه­ای است که فعلا باید در آن کاشت و قانونهایی که بر آن حاکم است که باید رعایت شوند و اگر رعایت نشوند به از دست رفتن خود ما و هلاکت خود ما منجر می شوند، اگر به این دید رسیدیم نگرانی نداریم و با جدیت کار خود را دنبال می­کنیم . دیگر از سرزنش دیگران نه تنها ناراحت نمی­شویم که برای آنها دل هم می­سوزانیم و از گمراهی آنها سخت ناراحت می­شویم. با این دید شما باید به حال آنان غصه بخورید که عقب مانده­اند و نگاههایی سطحی دارند . بنابراین نکته اولی که باید به آن دقت کنید این است که نه به خاطر اعتقادات خود خجالت زده شوید و نه از رفتار خود شرگمین. آنها نباید اعتماد به نفس داشته باشند که نه به بینشی رسیده­اند و نه رفتاری درست دارند. شما اگر رفتارتان درست است و تکلیفتان را انجام داده­اید، باید با اعتماد به نفس زیاد، سرتان را بالا بگیرید و به خود افتخار کنید که خدا می­فرماید:«وَ لا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمیعاً هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ» (سوره یونس : 65 ) گفتار کافران نباید تو را غمگین کند. تمام عزت مال خداست… اما در کنار این توضیحات و در عین حالی که شما به اعتقادات خود کاملا پایبندید، می­توانید در محیطهایی که هنوز با ارزشهای دینی پیوند نخورده­اند و آنها را نپذیرفته­اند به گونه­ای برخورد کنید که تا حد امکان (و نه بیشتر) حساسیتی ایجاد نشود و به استهزاء یا درگیری کشیده نشود و فشاری به وجود نیاید. برای این کار لطفا به موارد زیر توجه کنید:1- باید بپذیریم که بعضی از ما مذهبی­ها رفتارمان به گونه­ای است که بسیاری مواقع خودمان باعث می­شویم مورد سرزنش دیگران واقع شویم. مثلا لباسی می­پوشیم که به هیچ وجه تناسبی با یک مجلس مهمانی خانوادگی که در آن شرکت کرده­ایم ندارد. در حالی که می­شود با پوششی در آن جلسه شرکت کرد که هم گناه نکرد و هم اینکه جلب توجه نشود. یا در مجلسی شرکت می­کنیم که تناسبی با شخصیت ما ندارد. طبیعی است که ممکن است مورد تمسخر واقع شویم و اعتماد به نفس خود را از دست دهیم. غیرمتدینین هم وقتی وارد جمعی از متدینین و مثلا بچه­های یک هیات مذهبی می­شوند تا حدودی تحت تأثیر قرار می­گیرند و مجبور می­شوند که کمی متواضع باشند. حتی گاهی سر و وضع آنها مورد ریشخند اهل آن مجلس قرار می­گیرد.
2- شما اگر اعتماد به نفس داشته باشید و راه خود را درسترین راه بدانید، می­توانید به وسیله رفتارتان و پیشرفتتان در زمینه­های تحصیلی و هنری و اخلاق خوبتان و روابط اجتماعی درست نه تنها مورد احترام دیگران قرار گیرید، بلکه الگویی هم برای آنها باشید. شاید بسیاری از بی­اعتناییهایی که به متدینین می­شود به خاطر این است که اولا خود ما به راهمان ایمان نداریم و ثانیا در رفتار و درعمل با دیگران تفاوتی نداریم. یعنی با اینکه اعتقاداتمان متفاوت است، در عمل هم از لحاظ تحصیل و هم از لحاظ اخلاق پیشرفتی نداشته­ایم و به جایی نرسیده­ایم. طبیعی است که آنها به این نتیجه برسند که دین و دستورات آن بی­فایده است؛ نه باعث رشد شخصیت و اخلاق و رفتار آدم می­شود و نه در موفقیتهای علمی و … او نقش دارد.
3- توجه داشته باشید که آنچه برای شما احترام می­­آورد، جدیت شما در راهتان است. این، هم به دیگران می­فهماند که شما در راهتان جدی هستید و هم اینکه شما را از دست خواهشهای آنها و تحریکاتشان رها می­کند. ولی اگر سستی از شما مشاهده کنند، هم احترامی برای شما قائل نخواهند شد و هم اینکه زمینه انجام کار حرام یعنی کنار گذاشتن حجاب را در شما می­بینند و مدام از شما می­خواهند که کوتاه بیایید و سخت نگیرید. شما باید به گونه­ای باشید که دیگران به خود اجازه ندهند از شما چنین درخواستهایی بکنند. اگر گاهی چنین پیشنهاداتی به شما ارائه می دهند می­تواند نشانه این باشد که در شما اراده جدی ندیده­اند؛ یا شما خطوط قرمز خود را به آنها نشان نداده­اید. شما باید از قبل جدیت خود را در مورد رعایت احکام شرعی به دیگران نشان دهید تا چنین موقعیتهایی پیش نیایند. البته این کار را به خصوص در مورد خانواده خود با رعایت احترام کامل باید انجام دهید.
4- سعی کنید دوستان مذهبی و متدینی پیدا کنید و روابط خود را با آنها تقویت کنید. دوستی با چنین افرادی به شما دلگرمی و انگیزه بیشتری برای ادامه راه می­دهد و فشار مسخره­کردن­ها را کمتر می­کند و قدرت تحمل شما را بالا می­برد.
5- مطمئن باشید که که اگر جدیت به خرج دهید و در راه خود ثابت قدم باشید، به موفقیت خواهید رسید و همیشه راهی خواهید داشت و هیچ گاه درمانده نخواهید شد.خداوند در قرآن به شما اینگونه وعده داده است: « الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا»؛ «کسانی که در راه ما کوشش می­کنند، ما حتما راههای خود را به آنها نشان خواهیم داد»
6- به هیچ وجه با مادر خود نامهربانی نکنید و احترام او را داشته باشید و در عین حال سعی کنید با ملاطفت و آرامش و با مهربانی تمام او را نسبت به انتخاب خود و مسیر معنوی و دینی خود قامع کنید و لااقل کاری کنید که او با این موضوع کنار بیاد و این جز با مهربانی به دست نمی آید.