استراتژی نظام در همه زمینه ها رو به جلو است.و استراتژی بلند مدت در همه زمینه ها و نه فقط مساله هسته ای،نگاه پیشرفت محور و تعالی محور است. منتهی تاکتیک های مقطعی و کوتاه مدت در دولت های مختلف بعد از انقلاب،با یکدیگر فرق دارد.و نمی توان نسخه واحدی را برای هر دولتی پیچید.از اینرو،هر دولتی موظف به رعایت استراتژی های کلان و بلند مدت نظام اسلامی می باشد.و در عین حال تاکتیک خاص خودش را دارد.

پاسخ گویی به این پرسش نیازمند واکاوی چندین نکته و مساله است که در ذیل مورد بررسی قرار می گیرد:

نکته اول: ابتدا باید توجه داشته باشید که در مساله هسته ای بحث شخص و اشخاص مطرح نیست. سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از زیر مجموعه های یک کل در نظام سیاسی عمل می کند و تصمیم گیری ها و خط مشی های سیاست خارجی از طرف مقام معظم رهبری تعیین می شود. منتهی باید توجه داشته باشید گاهی مقتضای زمانه، اهم و مهم امور و مصلحت سنجی های عرفی و شرعی که از اندیشه سیاسی شیعه و اسلام و از کلمات فقها استخراج می شود، مورد توجه قرار می گیرد. مصلحت فرد یا مسلمانان عبارت است از آنچه به نفع فرد یا جامعه مسلمین باشد و می توان گفت ارتکاز عقلایی از واژه مصلحت همین است.( حمیدرضا نوحی، قواعد فقهی در آثار امام خمینی(ره)،تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)موسسه چاپ ونشر عروج، 1384، ص: 300) به عنوان مثال رعایت مصالح کشور و امت اسلامی در اندیشه امام خمینی(ره) چنین آمده است:

« مصلحت نظام از امور مهمه ای است که گاهی غفلت از آن موجب شکست اسلام عزیز می گردد… مصلحت نظام و مردم از امور مهمه ای است که مقاومت در مقابل آن، ممکن است اسلام پابرهنگان زمین را در زمان های دور و نزدیک زیر سوال برد و اسلام آمریکایی مستکبرین و متکبرین را با پشتوانه میلیاردها دلار توسط ایادی داخل و خارج آنان پیروز گرداند.»(صحیفه امام ج20ص:464) در نتیجه اگر مصلحت نظام روزی بر این قرار بگیرد که مذاکره با اروپا یا آمریکا برای رفع و دفع فتنه های مهم تر و اهم ضرورت دارد در این جا برای اینکه حکومت دینی و نظام اسلامی محکوم به عدم انعطاف پذیری و نیز محکوم به رفتارهای غیر عقلانی نشود، بر طبق قاعده مصلحت، مذاکره، نه تنها مذموم نیست بلکه ضروری است.

استراتژی نظام در همه زمینه ها رو به جلو است. و استراتژی بلند مدت در همه زمینه ها و نه فقط مساله هسته ای، نگاه پیشرفت محور و تعالی محور است. منتهی تاکتیک های مقطعی و کوتاه مدت در دولت های مختلف بعد از انقلاب، با یکدیگر فرق دارد. و نمی توان نسخه واحدی را برای هر دولتی پیچید. از اینرو، هر دولتی موظف به رعایت استراتژی های کلان و بلند مدت نظام اسلامی می باشد. و در عین حال تاکتیک خاص خودش را دارد.

نکته دوم. نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد و متاسفانه اغلب از سوی خیلی نادیده گرفته می شود، این است که عرصه سیاست خارجی با سیاست داخلی کاملا فرق دارد. به عبارتی اگر بخواهیم به زبان ساده تر بیان کنیم عرصه سیاست خارجی و روابط بین الملل به لحاظ غلبه رویکردهای واقع گرا، بیشتر ناظر بر واقعیات و پدیده های جاری در کشورها و دولت هاست تا بحث های آرمانگرایانه، از اینرو دولت ها و کارگزاران سیاست خارجی مجبور به رعایت برخی از عرف و قوانین و قواعد جاری در روابط بین الملل می باشند. از این نظر؛ قضاوت درباره تصمیم گیری ها و نظرات تصمیم گیران در این رابطه و به خصوص مسائل هسته ای درگیر با آن، خیلی دشوار است. چرا که تصمیم گیران به عنوان مثال وزیر امور خارجه مستقل در تصمیم گیری نیست.

نکته سوم نیازمند دقت، این است که بحث در «اکسید کردن یا اکسید نکردن اورانیوم» نیست. مهم تکنولوژی و دانشی است که دانشمندان هسته ای ایران به آن رسیده اند و دانش محدودیت بردار نیست. اگر کمی با واقع بینی بیشتری به مساله هسته ای نگاه کنیم. با اینکه مساله هسته ای با هویت و عزت و شرف ما گره خورده است و در عین حال پیشرفت در سایر زمینه ها نیز قابل انکار نیست اما با این وجود، با تحریم های ظالمانه ای که علیه ایران اعمال شد، آسیب ها و مشکلات در سایر زمینه های تکنولوژیکی ایران ظاهر گردید. اگر به طور متوازن در سایر زمینه ها نیز رشد و دانش و تکنولوژی پیشرفت قابل ملاحظه ای داشتیم نباید با شدت گرفتن تحریم ها، زندگی و چرخه اقتصادی و تکنولوژیکی دچار مشکل میشد. هر چند باید اذعان کرد که در خیلی از موارد تنگناها و تحریم ها بالندگی و استقلال و خودکفایی را زنده می کند اما نباید فراموش کرد که جهان امروز، جهان وابستگی متقابل کشورها، دولت ها و ملت ها به یکدیگر است و کشورها نیازمند ارتباط و رابطه با یکدیگر هستند غیر از کشورها و دولت های متخاصم و دشمن. در حالی که در حال حاضر تحریم ها خیلی از مراوده های ساده تجاری، اقتصادی و… را با مشکل مواجه ساخته است. از این نظر، باید رویکردی اتخاذ شود که در عین اینکه مصالح نظام اسلامی و مردم را در برگیرد. موجد ضرر و زیان کمتری در مسائل تکنولوژیکی و هسته ای شود.

نکته چهارم. استدلالی که به آیه اول سوره ممتحنه در رابطه با مذاکرات تیم هسته ای با گروه 5+1 کرده اید، درست نیست. اگر به مضمون آیه دقت می کردید، بحث در این است که « ای کسانی که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خودتان را به عنوان دوست مگیرید…» توجه کنید که در «مذاکرات هسته ای»، بحث گفتگو و مذاکره مطرح است. مذاکره و گفتگو در مساله و مشکل هسته ای برای رفع نگرانی و شک و تردید در زمینه فعالیت صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران است، در اینجا تیم هسته ای نمی خواهد با آمریکا به عنوان کشوری که در صدد ضربه زدن به ایران است؛ طرح دوستی بریزد و یا با سایر کشورها، بلکه به اذعان خود تیم مذاکره کننده هسته ای آقای ظریف و عراقچی و…، مذاکره ایران و آمریکا فقط و فقط در چارچوب مسائل هسته ای است و لاغیر. رعایت حق و انصاف و تحلیل متکی بر داده های درست یکی از راه های درک صحیح مسائل است. موفق و پیروز باشید.