به مجرّد عقد، زن مالک مهر مى شود و مى تواند هر نوع تصرفى که بخواهد در آن بنماید. بنابراین زن پس از عقد، مى تواند مهریه را مطالبه کند و شوهر نیز باید آن را پرداخت کندر.ک: قانون مدنى، ماده 1082.. در بسیارى از کشورها نیز مرسوم است پس از اجراى صیغه و ثبت در دفتر ازدواج بلافاصله مهریه پرداخت شود. البته در آن کشورها میزان مهریه متعادل و قابل پرداخت است و مانند کشور ما این قدر سنگین نیست.
علاوه بر آنکه براى استیفاء این حق، در شریعت اسلامى حقى به نام «حق حبس» به نفع بانوان مقرّر شده است و بر اساس آن زن مى تواند از تمکین جنسى نسبت به شوهر خود تا دریافت مهریه خود خوددارى کند و این کار نشوز به حساب نمى آید و زن را از حق نفقه محروم نمى کند. البته در صورتى که حتى یکبار هم تمکین کرده باشد حق حبس ساقط مى شود.
هم چنین زن مى تواند دقیقاً آنچه را که به عنوان مهریه طلبکار است، مطالبه کند؛ اگر طلاست، طلا و اگر پول است، پول بخواهد، مگر اینکه پرداخت همان چیز میسر نباشد. در این صورت شوهر باید قیمت آن را بپردازد.