خداوند درباره دوری از دوستی‌ها و روابط پنهانی دخترها و پسرها و اهمیت ازدواج با نظارت خانواده‌ها می‌فرماید:
(((فَانکِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَیْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلاَ مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ)))[ نساء (4)، آیه 25.]؛
«آنان را با اجازه خانواده‌هایشان به همسری خود در آورید و مهرشان را به طور پسندیده به آنان بدهید [به شرط آن‌که] پاکدامن باشند و زناکار و دوست گیران پنهانی نباشند».
بنابراین، از نظر اسلام و اخلاق اسلامی، اگر کسی بخواهد سلامت روح و روان خود را حفظ کند، به خصوص در شرایط خاص دوران جوانی و خطرات جدی تمایلات آشکار و پنهان غرایز جنسی لازم است روابط خود را از نظر کمی و کیفی تحت کنترل قرار داده و از حد ضرورت فراتر نرود چراکه روابط بین نامحرم هرچند به صورت محدود و به مقدار رد و بدل شدن چند کلمه ممکن است غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانی بین پسر و دختر ایجاد کرده و نقطه آغازی برای غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود.
بر اساس آنچه در فتوای مراجع تقلید انعکاس یافته، درباره چگونگی رابطه با جنس مخالف موارد ذیل رعایت شود:
1. اگر امکان دارد با برنامه‌ریزی – مانند انتخاب کلاس‌های غیرمختلط و یا هم گروه نشدن با جنس مخالف – زمینه رابطه با جنس مخالف را منتفی کنید.
2. دختران در مقابل افراد نا محرم، رفتاری متکبرانه و سنگین داشته باشند نه رفتاری صمیمانه و خودمانی.
3. تا زمانی که ضرورت ایجاب نکرده از برقراری رابطه باید اجتناب نمود البته در این زمینه انسان باید دقیقاً درون خود را بکاود و باطنش را بررسی کند که مثلاً صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد. به خصوص در دوران جوانی عواطف و احساسات در نقطه اوج می‌باشد و زن و مرد جوان به سرعت نسبت به یکدیگر علاقه‌مند می‌شوند و حتی اگر یکی از دو طرف از اولیای خدا باشد و مراقبت و ظرفیت بالایی داشته باشد اما از احساسات طرف دیگر نمی‌تواند جلوگیری کند. به همین جهت امام على(علیه السلام) از گفتن سلام به زن جوان کراهت داشتند و مى فرمود:
«مى ترسم صداى او براى من حالتى ایجاد کند از این جهت اجر مرا در سلام کردن پایین بیاورد»[ کافی، ج 2، ص 648.].
4. در صورت ناچاری و ضرورت، روابط با نامحرم تا آنجا که به شکستن حریم احکام الهی منجر نشود، اشکالی ندارد. بنابراین، گفت‌وگو و نگاه‌های متعارف بدون قصد لذت و ریبه، در مسائل علمى، آموزشى و پاسخ گویى به نیازهاى علمى در کلاس هاى مختلف اشکالی ندارد. اما با این حال، حتی الامکان لازم است موازین شرعی کاملاً رعایت شود و نگاه‌ها و گفت‌وگو‌ها از هر گونه قصد و غرض خالی باشد. البته این کار خیلی مشکل است و بلکه گاهی غیر ممکن است که در این صورت باید روابط به حداقل برسد و در برخورد و گفت‌وگو، هنجارهای شرعی زیر رعایت شود:
1. از گفت‌وگوهای تحریک کننده پرهیز شود.
2. از نگاه‌های آلوده و شهوانی خودداری شود.
3. حجاب شرعی رعایت شود.
4. قصد تلذذ و ریبه در کار نباشد.
5. دو نفر نامحرم در محیط بسته، تنها نمانند.
6. از شوخی کردن با نامحرمان اجتناب کنید زیرا اگر شوخی و خندیدن با زن نامحرم موجب فتنه و فساد شود قطعاً حرام است.
در پایان کتاب جهت آشنایی بیشتر، چند فتوا از مراجع تقلید پیرامون روابط با جنس مخالف ذکر می‌نماییم.
آداب معاشرت با مخالفان