خانه » همه » مذهبی » معنای اله

معنای اله


معنای اله

۱۳۹۲/۰۵/۱۴


۱۲۹ بازدید

آیا اله به معنای بت نیست؟ و ما میگوییم لا اله الا ا…؟؟۲ اینکه قبل از حضرت محمد که کسی الله را نمیشناخت نام پدرشان عبدا… برای چه بوده؟؟

در پاسخ به مطالب زیر توجه کنید . 1.« اله » به معنای   معبود است . مصدر آن بمعنى عبادت و حیرت آمده است .   پس اگر آنرا از اله بمعنى تحیّر بگیریم، خدا را از آنجهت اله گویند که عقول در درک ذات او متحیّر است و اگر از اله بمعنى عبادت بگیریم، از آن جهت اله گوییم که او معبود است. ( ر. ک : قاموس قران ) . 2.معنای عبارت « لا اله الا الله » چنین است : معبودی جز خداوند نیست . 3. « الله » قبل از اسلام و در دوره جاهلیت نیز شناخته شده بوده است . کلمه اللّه عَلَم و نام مختصّ ذات مقدس پروردگار است. عرب ها حتى در دوران جاهلى نیز با این کلمه آشنایى داشتند . مشرکان مکه اعتقاد به خدا داشتند، اما با این حال بت را وسیله تقرب به خداوند می دانستند که آیه شریفه 3 سوره زمر بر آن دلالت می کند؛   [1]   از این رو، این کلمه مبارکه در استعمالات مردم قبل از اسلام نیز کاربرد داشته است .
لبید شاعر عصر جاهلى مى گوید :
الا کلّ شى ء ما خلا اللّه باطل               و کلّ نعیم لا محالة زائل
هر چیز به جز وجود اقدس الاهى باطل و هر نعمتى به ناچار زایل شدنى است .
و خداوند مى فرماید: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیقُولُنَّ اللَّهُ؛   [2]   و هرگاه از آنان سؤال کنى چه کسى آسمان ها و زمین را آفریده است، مسلّما مى گویند: اللّه .  [3]   به همین مضمون آیات دیگری نیز دلالت دارد که هنگامی که از مشرکان درباره آفریننده آسمان ها و زمین سؤال می شد می گفتند خدا است .  [4]
اما در میان ادیان دیگر که لغت آنان عربی نبوده، اسم خداوند به زبان خودشان استعمال می شده است، مانند اسرائیل که در لغت عبری، مرکب از اسرا و ایل به معنای بنده خدا است؛ زیرا که اسرا به معنای بنده و ایل به معنای خدا معنا شده است .  [5]
islamquest.net
size=1 width=33% align=right>
[1]   .       أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخالِصُ وَ الَّذینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ ما نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِیُقَرِّبُونا إِلَى اللَّهِ زُلْفى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فی ما هُمْ فیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدی مَنْ هُوَ کاذِبٌ کَفَّار؛ آگاه باش که دین خالص از آن خداست و آنان که غیر از خداوند، دیگرى را به خدایى گرفتند، گفتند: بتان را از آن رو مى پرستیم تا وسیله نزدیکى ما به خداى یکتا شوند. و خدا در آنچه اختلاف مى کنند میانشان حکم خواهد کرد. خدا آن را که دروغگو و ناسپاس باشد هدایت نمى کند .
[2]   لقمان، 25 .
[3]   خوئی، سید ابوالقاسم، البیان فی تفسیر القرآن، ص 426، بی جا، بی تا .
[4]   عنکبوت، 61؛ زمر، 38؛ زخرف، 9 .
[5]   حسینى همدانى، سید محمد حسین، انوار درخشان، ج 1، ص 134، کتابفروشى لطفى، تهران، 1404 ق .
 
 
 
 
 

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد