کلمۀ ریبه از ریشه ریب به معنای شک و گمان است. بعضی آن را به معنای اضطراب و تزلزل قلب معنا کرده اند که از آثار شک است. در کتاب های فقهی به معنای ترس از واقع شدن در حرام می باشد.[1]تلذذ یعنى لذت بردن، و نگاه از روى تلذذ یعنى نگاه به قصد لذت بردن. اما ریبه یعنى خصوصیت نگاه کننده و نگاه شده مجموعاً طورى است که خطرناک است و ترس است که لغزشى به دنبال نگاه کردن به وجود آید؛ به این جهت در دین مقدس اسلام در ارتباط با معاشرت زن و مرد برای حفظ خانواده و اجتماع دستوراتی آمده است که ما به عنوان یک مسلمان ملزم به رعایت آن هستیم.[1]. مکارم، ناصر، استفتائات جدید، ج1، ص 56، سؤال 122، انتشارات مدرسۀ امام علی بن ابی طالب، قم، 1427 هـ ق.منبع:اسلام کوئیستگاهی از اوقات انسان به قصد لذت نگاه نمی کند لکن خصوصیت طرفین طوری است که خطر لغزش دراو وجود دارد ،مثلاٌهردو جوان هستند وطرف مقابل جاذبه دارد در این صورت با اینکه قصد التذاذ نیست لکن ادامه نگاه حرام است .