مهدویت و آینده های دوگانه(۲)

معنای «ظهر الفساد فی البرّ و البحر» در آخرالزمان

خبرگزاری شبستان: این گونه خواهد بود تا در آخرالزمان و سختی دوران و نادانی مردمان، خدا رادمردی را برانگیزد که با فرشتگان خود به او یاری رساند و یارانش را عصمت دهد و با آیات خود به او کمک کند و او را بر زمین چنان چیره سازد که خواه ناخواه فرمانش برند.

به گزارش گروه مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام رحیم کارگر، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و کارشناس مباحث مهدوی در کانال تلگرامی خود https://telegram.me/IranianForesight درباره پیشگویی های روایات از وضعیت جهان در آستانه ظهور با عنوان «مهدویت و آینده های دوگانه» می نویسد:

انسان امروز، چنان غرق زندگی و مادی و تجملاتی و اشتغال و تفریح و خورد و خواب شده که دیگر وقتی حتی برای اندیشیدن در وضعیت خود ندارد چه برسد به اینکه به وضع دنیا و آینده جهان فکر کند و تلاشی برای تغییر این وضعیت اسفناک انجام دهد. طبق بیان صریح قرآن و پیش بینی روایات، کره خاکی به دست خود انسان ها (بخصوص سران کشورها و احزاب ها و شرکت ها) ، چنان آلوده به ظلم و فساد و تباهی خواهد شد که حد و اندازه ای برای آن نمی توان در نظر گرفت. فساد پشت فساد؛ ظلم پشت ظلم؛ جهل پشت جهل؛ دشمنی پشت دشمنی؛ شرّ و ظلمت پشت شرّ و ظلمت و… این داستان تلخ زندگی ماست که در پی اش بی برکتی و حیرت و کفر و شرک و مرگ دل ها و جان ها می آید و گسترش می یابد (ظهر الفساد فی البرّ و البحر بما کسبت أیدی النّاس)!! درست در لحظه ای که جهان در آستانه سقوط و نابودی اخلاقی و بی برکتی و ظلمت و هلاکت قرار می گیرد، امام زمان(عج) ظهور می کند و جهان را مملو از عدالت و نورانیت و عقلانیت و حکمت و برکت می کند…. چنان که امام حسن مجتبی(ع) بعد از ذکر وقایع اسفناک جهان، از امیرالمومنین (ع) امام علی (ع) نقل کرده است:

«…این گونه خواهد بود تا در آخرالزمان و سختی دوران و نادانی مردمان، خدا رادمردی را برانگیزد که با فرشتگان خود به او یاری رساند و یارانش را عصمت دهد و با آیات خود به او کمک کند و او را بر زمین چنان چیره سازد که خواه ناخواه فرمانش برند. زمین را پر از عدل، نور و برهان کند «یملأ الارض عدلاً و قسطاً و نوراً و برهاناً» تمام طول و عرض سرزمین ها مطیعش گردند؛ تا جایی که کافری نماند مگر ایمان آورد و بدکاری نماند مگر سامان گیرد. در حاکمیت او درندگان آشتی کنند و زمین، سبزه های خود را برآورد و آسمان، برکات خود را فرو ریزد و گنج ها برایش آشکار شوند… پس خوش به حال کسی که روزگار او را دریابد و سخنش را بشنود». (احتجاج، طبرسی، ج 2، ص 69، ح 158)