پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز.بایدعرض کرد.منظور از ضلالت، گمراهى در عقیده نبوده، بلکه گمراهى در تشخیص مسائل مربوط به یوسف بوده است: ولى به هر حال این تعبیرات نشان مى دهد که آنها با این پیامبر بزرگ و پیر سالخورده و روشن ضمیر با چه خشونت و جسارتى رفتار مى کردند،درآیه 8 این سوره می خوانیم. که برادران در حقّ پدر خود گفتند: «إِنَّ أَبانا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ» پدرمان به خاطر علاقه بى جهت به یوسف و برادرش، در گمراهى آشکار است. در اینجا گفتند: «ضَلالِکَ الْقَدِیمِ»، یعنى هنوز در آن خطاى پیشین به سر مى برد.و اینجا گفتند تو در ضلال قدیمیت میباشى.آنها از صفاى دل و روشنایى باطن پیر کنعان بى خبر بودند، و قلب او را همچون دل خود تاریک مى شمردند، و فکر نمى کردند. حوادث آینده از نقاط دور و نزدیک در آئینه قلبش منعکس مى شود.
افراد عادّى نباید اولیاى خدا را با فهم خود بسنجند. و حکم کنند که این شدنى است یا نشدنى. حضرت على علیه السلام مى فرماید: «الناس اعداء ما جهلوا»  یعنى مردم همین که خود نمى دانند با هر دانایى مخالفت مى کنند.
کار نیکان را قیاس از خود مگیر. نسبت گمراهى به پدر، ناشى از قیاس وسنجیدن درک او با فهم خود بود.