نحوه ی دعا کردن و اجابت دعا

… در حدیث سیف بن عمیره است که حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام فرمود: چون خدای را خوانی به دل روی بدو کن

و هم ابن فهد رحمه الله از آن حضرت روایت کند: هر که خواهد منزلت خویش را نزد خدای داند، بنگرد که منزلت خدای تعالی نزد او چگونه است، که خدای تعالی بنده را بدان منزلت قرار می دهد که بنده خدای را.

و هم در آن کتاب است از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام: هر که آرزوی چیزی کند و خداوند بدان راضی باشد، از این جهان بیرون نرود تا آرزوی او برآید.

و نیز فرمود: چون دعا کنی، حاجت خود را بر در آماده بین.



و از عثمان بن عیسی روایت کند که به آن حضرت گفت: دو آیت در قرآن است که هر چه جستم حقیقت آن را درنیافتم، فرمود: آن دو چیست؟ گفت: «ادعُونِی اَستَجِب لَکُم»؛ او را خواندیم و اجابت ندیدیم، فرمود: آیا پنداری که خداوند خلف وعده کند؟ گفتم: نی، فرمود: پس از چه جهت اجابت نکند؟ گفتم: نمی دانم.

آن حضرت فرمود: من به تو خبر دهم که هر کس فرمان خدا برد و خدای را از راهش بخواند، خدای اجابت او کند. گفتم: راه دعا چیست؟



فرمود: به سپاس خداوند آغاز کنی و نعمت های او را به یاد آوری و شکر او بگذاری، آن گاه درود بر نبی صلّی الله علیه و آله و سلّم و آل او فرستی و گناهان خویش برشماری و به آن ها اقرار کنی و آمرزش خواهی؛ این راه دعا کردن است.

آن گاه فرمود: آیت دیگر کدام است؟ گفتم: قول الله عزّوجل: «وَ مَا اَنفَقتُم مِن شَیءٍ فَهُوَ یُخلِفُهُ» الی آخر الحدیث.

در روایت از حضرت علی بن الحسین علیه السّلام آورده است، در اقسام ذنوب که فرمود: آن گناهان که دعا را رد می کند و مانع اجابت می شود: نیّت زشت است و ناپاکی سرشت و نفاق با برادران و باور نداشتن استجابت دعا و دیر انداختن نماز واجب از وقت.

(مقدّمه ی مترجم؛ ص13و14)

(صحیفه کامله سجّادیّه/ ترجمه و شرح علاّمه میرزا ابوالحسن شعرانی رحمه الله/ ناشر: انتشارات قائم آل محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم/ نوبت طبع: سوم،زمستان 1384)