در تاریخ چیزی مبنی بر عدم تماس با مردم و افراد عادی نداریم بلکه آنچه در روایت آمده دوری از خدیجه است.عملکرد پیامبر اکرم(ص) بر اساس وحی و فرمان خداوند انجام گرفت، و تنها روزه گرفتن نبود، بلکه رسول خدا(ص) مأمور بود که چهل شبانه روز از حضرت خدیجه(س) فاصله بگیرد، روزها روزه باشد، و شب ها یکسره به عبادت بپردازد، و در مکانی معتکف باشد.بنا بر این چنین تکلیفی مختص آن حضرت بود، چنان که در روایت آمده است که روزی جبرئیل(ع) خدمت آن حضرت رسید، و گفت: (1) ای محمّد! خداوند بلند مرتبه تو را سلام می رساند، و امر می کند که چهل روز از همسرت خدیجه دوری نما. پیامبر(ص) جهت امتثال امر خدا از جا برخاست و رفت به خانه عمویش جناب ابوطالب. چهل روز به دور از همسرش خدیجه(س) در آنجا ماند. روزها روزه می گرفت، و همه چهل شب را تا صبح به بیداری و عبادت خداوند متعال گذرانید، در روزهای آخرین عمّار بن یاسر را به سوی خدیجه(س) فرستاد، و به وی پیغام داد:
ای خدیجه! خیال نکنی که دلیل دوری من از تو به سبب غضبی است که نسبت به تو دارم، بلکه خداوند متعال این دوری را امر فرموده، و من برای امتثال فرمان او چنین می کنم، و تو جز خیر، در این مورد هیچ اندیشه دیگری نداشته باش، که خداوند متعال در هر روز چند بار به سبب تو بر ملائکه مباهات می ورزد. هنگام شب پشت درب را محکم کن، و به آسودگی بخواب، و بدان که من در این ایّام در منزل مادرم فاطمه بنت اسد- مادر علی بن ابی طالب علیهما السلام، یعنی در منزل عمویم- هستم. خدیجه(س) در دوران این دوری در هر روزی چند بار محزون و اندیشناک می شد.
پس از اتمام چهل روز جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد و فرمود: ای محمّد! خداوند بر تو درود می فرستد، و تو را امر می کند، تا از تحفه و هدیه او بهره‌ مند گردی. پیامبر(ص) فرمود: تحفه پروردگار عالمیان چیست؟ و مژده او کدام است؟ جبرئیل گفت: نمی دانم. در این حال میکائیل فرود آمد و همراه او طبقی بود که با پارچه‌ ای پشمی پوشیده شده بود، و آن را در مقابل پیامبر(ص) گذارد، و جبرئیل نزدیک آمده و گفت:
ای محمّد! خداوند فرمان می دهد که امروز را با این طعام(یعنی غذا و آب مخصوصی که خدا فرستاده ) افطار کنی. امیر المؤمنین(ع) می فرماید: هنگامی که پیامبر(ص) اراده افطار می نمود، به من امر می کرد که درب خانه را باز کنم تا هر کسی مایل است داخل خانه شود، و با هم سفره و هم غذا شود، ولی در این شب پیامبر(ص) مرا مأمور کرد که بر درب خانه بمانم تا کسی وارد خانه نشود، و فرمود:
این طعام را خداوند فقط مخصوص من فرستاد، برای غیر من حرام است از آن بخورند. سپس پارچه را از روی طبق برداشت، در آن طبق خوشه ای از خرما و خوشه ‌ای از انگور بود، رسول اکرم(ص) به اندازه کافی از آن ها خورد، و آب کاملی نیز نوشید، آن گاه جبرئیل بر دستان مبارک حضرت آب ریخته، و میکائیل دستانش را با آن آب شست، و اسرافیل آن ها را خشک نمود، و باقی طعام و ظرف آب را به آسمان بازگردانیدند، پس از آن پیامبر(ص) برخاست تا نماز بگزارد که جبرئیل جلو آمد و گفت:
نماز در این وقت برای تو حرام است، تا آن که به منزل خدیجه بروی و او را دیدار کنی، و با وی همبستر شوی، زیرا خداوند اراده کرده از صلب تو در این شب ذرّیّه‌ ای طیّبه متولّد نماید. رسول خدا(ص) شتابان به سوی منزل خدیجه به راه افتاد، و امر خدا را اطاعت کرد. (1)
پس ظاهرا حکمت این عمل در مورد خاص برای بوجود آمدن ذریه پاک یعنی بهترین زن عالم حضرت زهرا سلام الله علیها بوده است. اما لزومی ندارد ما برای فرزند دار شدن چنین عملی را انجام دهیم زیرا در سیره اهل بیت علیهم السلام و حتی خود پیامبر در غیر این یک مورد چیزی مشاهده نشده است. بهتر است مراقبت های دیگر را که در روایات برای فرزند دار شدن توصیه شده مراعات کنید.
پی نوشت:
1. علامه مجلسی، بحار الانوار، بیروت – لبنان: مؤسسه الوفاء، 1404ق، ج 16، ص 78.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی – مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی