نقش القائات درونی در هدایت انسان و محبوب خداوند واقع شدن چیست؟

خداوند متعال همه بندگان خود را دوست دارد و مقدمات و وسائل هدایت را برای آنان فراهم کرده و به آنان اختیار داده است تا با اختیار خود هر راهی را که می‌خواهند برگزینند از جمله:
1. خداوند به تمام انسان‌ها قدرت تفکر و اندیشیدن را هدیه داده که بدین وسیله؛ در نگاهی کلی آنان می‌توانند با کمک عقل و فطرت الاهی، به راه راست هدایت شده و سره را از ناسره تشخیص دهند. قرآن کریم، بارها به چنین موضوعی اشاره نموده[1] و بیان می‌کند که تنها بعد از این هدایت عمومی بوده که برخی از انسان‌ها، راه خود را در این مسیر، تحکیم و تثبیت نموده و گروه دیگری ناسپاسی ورزیده‌اند[2] و با آن‌که هدایت شده‌اند؛ چون جبری در کار نیست، باقی ماندن در گمراهی را بر آن ترجیح داده‌اند.[3] [4]

2. خداوند علاوه بر فراهم نمودن اسباب هدایت تکوینی در وجود انسان (عقل و قدرت تفکر)، پیامبران الاهی بویژه خاتم آنان حضرت محمد(ص) که دارای آخرین و کامل‌ترین دین است را برای ارشاد و هدایت مردم فرستاده است که راهنمای بشر برای رسیدن به مرتبه کمال نهایی هستند.
3. فرستادن کتاب‌های آسمانی از جمله قرآن که حاوی درس‌ها و دستوراتی برای رشد و تکامل انسان در همه‌ی زمینه‌ها است.
4. برگزیدن ائمه معصومین به عنوان جانشینان برحق پیامبر اکرم (ص)که همگی انسان‌های کامل برخوردار از مقام والای امامت و علم الهی برای هدایت انسان‌ها بوده‌اند و آموزه‌های آنان به صورت احادیث و روایات معتبر در اختیار ما قرار دارد.
بنابر این با توجه به این همه اسباب و وسائل هدایت و با توجه به آموزه‌های ارزش‌مند اعتقادی، فقهی، اخلاقی و… که از آیات قرآن و احادیث پیامبر اکرم(ص) وائمه(ع) در اختیار همگان قرار دارد و برای کسب دوستی و محبت خداوند، جای هیچ‌گونه نیازی به القائات درونی باقی نمی‌ماند. و در صورت وجود چنین القائاتی باید درستی و نادرستی آنها را با عقل، آیات قرآن و احادیث سنجید و مواردی را که مورد تائید عقل ،آیات و روایات است عمل کرد و از غیر این موارد اجتناب نمود.