سپاه و بسیج با محور قرار دادن مصالح نظام و منافع ملی و نگاه فراجناحی، نشان داده که آماده همکاری و حمایت از تمامی دولت‌ها به عنوان قوه‌ی مجریه و کارگزار اصلی در میدان اجرا و اقدام برای کارآمدی و پاسخ‌گویی به نیازهای معیشتی جامعه بوده و برخلاف برخی جفاهای سیاسی، خود را وامدار هیچ جناح سیاسی ندانسته و هیچ سهمی از قدرت برای خود قائل نیست.

با ابلاغ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی و ضرورت‌ مقاوم‌سازی اقتصاد کشور در برابر تحریم‌ها و تحول اقتصادی به نفع افزایش قدرت ملی در راستای فائق آمدن بر تهدیدات و زیاده طلبی دشمنان به ویژه مأیوس ساختن بیگانگان برای بکارگیری سیاست فشار و مذاکره و سوء استفاده در مذاکرات هسته‌ای، انتظار می‌رفت، دولت محترم به بسیج تمامی ظرفیت‌های ملی و استفاده از همه‌ی فرصت‌های داخلی برای پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی اقدام کند.

اما علیرغم اعلام آمادگی سپاه و بسیج که قبل از این مرحله، بر اساس رهنمودهای مقام معظم رهبری و توجه به الزامات مقابله با تهدیدات نیمه‌سخت و فراهم ساختن زمینه‌ی پیشگیری از هرگونه فرصت طلبی دشمنان از فشار اقتصادی و تحریم‌های ناجوانمردانه‌ی، به اتخاذ تدابیر و طراحی‌های لازم و حتی ورود عملیاتی به صورت محدود در این عرصه رو آورده بود، استقبالی دیده نشد که گله‌مندی فرماندهی محترم کل سپاه را به دنبال داشت.

اعلام آمادگی سپاه و بسیج برای کمک به دولت در تحقق شعار سال رهبر معظم انقلاب اسلامی و پیاده‌سازی اقتصاد به دور از هر گونه سهم خواهی و چشم داشت و معطوف به ضرورت‌های پیش برندگی انقلاب اسلامی با افزایش کار‌آمدی نظام و افزایش ضریب امنیت از طریق افزایش قدرت ملی بود که در واقع در راستای امنیت پایدار و جلوگیری از تاثیرگذاری حربه‌ی تحریم در جنگ اقتصادی تحمیلی استکبار علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی به حساب می‌آید.

اما با کمال تأسف این اعلام آمادگی با اعتناء و استقبال چندانی مواجه نشد که می‌تواند ناشی از عوامل و دلایل ذیل باشد:

1- بی‌اعتمادی به توان و ظرفیت سپاه و بسیج که اگر ناشی از بی‌مهری نباشد، نشان از کم اطلاعی نسبت به توانمندی‌ها و ظرفیت‌های سپاه و بسیج است که در سالهای حضور فعال و مؤثر در عرصه‌ی سازندگی به اثبات رسیده و امروز علاوه بر تجارب و مهارت‌ها برآمده از مشارکت عملی، دارای پشتوانه علمی لازم بوده و انگیزه‌ی انقلابی نیز کارآمدی آن را مضاعف کرده است.

2- تصور سودجویی و فرصت طلبی از اعلام آمادگی که اگر ناشی از القاء برخی فرصت‌طلبان و رانت جویان و یا مغرضان و سیلی خوردگان آلوده به انحراف و وابستگی نباشد، ناشی از ضعف شناخت نسبت به فرزندان ملت و پاسداران و بسیجیان ایثار گری است که عیار دلدادگی به نظام و خدمت بدون چشمداشت را در کوران حوادثی مثل دفاع مقدس و اجرای پروژه‌های سازندگی با هزینه کم و کارایی بالا به اثبات رسانده‌اند.

3- حفظ حدود و ثغور و اجتناب از متهم شدن به گرایش نظامی گری و مراعات مرزهای قانونی که سپاه و بسیج را یک نهاد صرف نظامی تصور و لذا کارویژه‌ی آن را هم به نظامی‌گری محدود دیده و لذا از میدان دادن به آن در سایر عرصه‌ها اجتناب و محدودسازی آن را در راستای برائت از گرایش به نظامیان تلقی می‌کند.

اما برخلاف چنین ذهنیتی نه تنها بسیج بلکه سپاه نیز ماهیت صرف نظامی نداشته و نهادی چند بعدی، مکتبی، انقلابی و دفاعی است که وظیفه و رسالت دفاعی آن هم به عرصه‌ی نظامی محدود نبوده و بازوی کارآمدی برای حضور در عرصه‌های علمی، فرهنگی اقتصادی و اجتماعی به حساب می‌آید. حتی چنانچه به کارکرد صرف نظامی آن هم بسنده شود، مطابق قانون اساسی و رویه‌ی جاری در بسیاری از کشورها، حضور نیروهای مسلح در عرصه‌ی سازندگی و کمک به عمران در شرایط صلح، مجاز بوده و سپاه به طور اختصاصی مجوز حضور در سازندگی را نیز کسب کرده است.

4- کافی دانستن سایر ظرفیت‌های ملی برای تحقق و پیاده سازی اقتصاد مقاومتی و نگاه حاشیه‌ای به ظرفیت‌های سپاه و بسیج که اگر بی‌اطلاعی از ظرفیت‌های سپاه و بسیج نباشد نوعی بی‌مهری به آن و حتی جفا بر کشور و منافع ملی است که کشور را از بکارگیری ظرفیتی آماده و مؤثر محروم و با مقدم داشتن برخی ملاحظات سیاسی به تجزیه توان ملی تن داده و مصالح نظام را نادیده انگاشته است.

در شرایطی که یکی از ارکان اقتصاد مقاومتی، مشارکت همگانی و بکارگیری تمامی ظرفیت‌های ملی است، سپاه و بسیج در اتصال به بدنه‌ی مردمی بخش مهمی از الزامات این اقتصاد مردم پایه و مشارکتی را می‌تواند تأمین کرده و جای دیگر اجزای مشارکت کننده را تنگ نخواهد کرد.

البته اگر هر کدام از گمانه‌های فوق درست نباشد، گمانه‌های دیگری باقی می‌ماند که عبارتند از:

الف: بی‌اعتنایی به ظرفیت‌های داخلی و نگاه به منابع بیرونی که یا هدف آن جلب اعتماد آمریکا سر میز مذاکره است که از سپاه و بسیج در هراس بوده و فاصله گرفتن از این نهادها را از الزامات پیشبرد چنین مذاکره‌ای تلقی می کند و یا باوری به اقتصاد مقاومتی و حل مسائل کشور با منابع و ظرفیت های داخلی وجود ندارد.

ب: احساس دین به جریانات سیاسی وابسته یا انحرافی که سپاه را مانع قدرت متصل به رانت و ویژه ‌خواری خود یافته و امروز دولت را برای محدود سازی سپاه تحت فشار قرار می‌دهند.

البته این جریانات که علاوه بر انحراف و وابستگی سیاسی، وجه اشتراک اقتصادی آنان با بیگانگان بر حفظ تجارت خارجی و دلالی و کسب پورسانت‌های گزاف نیز شناخته شده، هرگونه روحیه‌ی انقلابی و عزت طلب را مغایر تداوم وابستگی تلقی کرده و محدودسازی نیروهای انقلابی را برای تضمین منافع کثیف خود حتی به قیمت پذیرش خواسته‌های بیگانگان ترجیح می‌دهند. همین جریانات، خط انگ‌زنی و متهم‌سازی سپاه را به قصد محدودسازی آن در پادگان‌ها و تبدیل به نیرویی خنثی و محافظه کار دنبال می‌کند، اما از آقای روحانی و دولت تدبیر و امید انتظار می‌رود با ترجیح منافع ملی و مصالح نظام و نگاه به گذشته و لحاظ آینده در بکارگیری ظرفیت‌ها و توانمندی‌های سپاه و بسیج برای تحقق اقتصاد مقاومتی بی‌درنگ و به دور از تردید اقدام و با اقتدا به امام و رهبری اقتدار نظام و قدرت ملی را برای چانه‌زنی با دشمن و مهار رانت‌جویی و امتیازطلبی جریانات فرصت‌طلب انحرافی و وابسته بکار گیرد. سپاه و بسیج مقتدر پشتوانه اقتدار ملی و البته موجب هراس و یأس بیگانگان است و پاسداران و بسیجیان نیز از آگاهی، شعور و بصیرت کافی و اخلاص لازم برای تشخیص موقعیت خویش و شرایط نظام برخوردار هستند که حدود و ثغور قانونی را مراعات و به الزامات مشارکت همراه با فدارکاری و ایثار برای امنیت پایدار پای‌بند باشند.

هشت سال حضور در دفاع مقدس و سال‌ها حضور در عرصه‌ی سازندگی که سپاه در قالب قرارگاه سازندگی و بسیج در قالب بسیج سازندگی داشته، پشتوانه‌ای از اعتماد فراهم آورده که مهر تایید امام و رهبری بر آن، جای هیچ گونه تردیدی بر سلامت، کارآمدی و افتخار‌آفرینی این نهادها باقی نمی‌گذارد. بی‌شک سپاه و بسیج مقتدر پشتوانه‌ای برای قدرت ملی به حساب می‌آید و در شرایط موجود هم چانه‌زنی با دشمن و هم مهار فرصت‌طلبی و سوء استفاده‌ی جریانات رانت جو نیازمند قدرت ملی است مگر اینکه هنوز باور به اقتصاد مقاومتی و حل مشکلات با نگاه به درون و استفاده از منابع و ظرفیت‌های داخلی پدید نیامده و تضعیف سپاه و بسیج به عنوان عامل جلب‌نظر بیگانگان برای فراهم کردن الزامات نگاه به خارج تلقی گردد. اما سیر مذاکرات نشان می‌دهد که دیپلماسی تحقیر دشمن در مقابل دیپلماسی لبخند و احتیاط، پاسخ موهنی بوده که تا الان دیده شده و حریف قدرت‌محور با معیارهای محاسباتی خود رویه‌ی فعلی را حمل بر ضعف و ژست تهاجمی و بی‌ادبانه را انتخاب کرده است. لذا چاره‌ای جز استفاده از اقتدار و اتکاء به پشتوانه‌های قدرت ملی باقی نمانده است.

سپاه و بسیج با محور قرار دادن مصالح نظام و منافع ملی و نگاه فراجناحی، نشان داده که آماده همکاری و حمایت از تمامی دولت‌ها به عنوان قوه‌ی مجریه و کارگزار اصلی در میدان اجرا و اقدام برای کارآمدی و پاسخ‌گویی به نیازهای معیشتی جامعه بوده و برخلاف برخی جفاهای سیاسی، خود را وامدار هیچ جناح سیاسی ندانسته و هیچ سهمی از قدرت برای خود قائل نیست. اینک هم اعلام آمادگی کرده تا به نفع اقتدار ملی و عزت نظام و امنیت پاسدار هر نقش خطیری را بر عهده گیرد. فرقی نمی‌کند این نقش اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و یا نظامی باشد. هر جا مصالح نظام و انقلاب اقتضاء کند می‌تواند عرصه‌ای برای حضور جهادی سپاه و بسیج به حساب آید.

منبع:

مشرق نیوز، رسول سنائی راد ، یکشنبه 31 فروردین 1393