طلسمات

خانه » همه » مذهبی » نماز امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه در شب جمعه

نماز امام زمان عجّل اللَّه تعالى فرجه در شب جمعه

سيّد بن طاووس رحمه الله مى‏ فرمايد : در كتاب «كنوز النجاح» نوشته ابو على فضل بن حسن طبرسى رضى

الله عنه آمده است : احمد بن دربى از خزامه و او از ابى عبداللَّه حسين بن محمّد بزوفرى روايت كرده است

كه از ناحيۀ مقدّسه وارد شده است :

هر كس از درگاه ربوبى حاجتى دارد شب جمعه بعد از نصف شب غسل كرده و به جايگاه نماز خود رفته

و دو ركعت نماز بخواند . در ركعت اوّل سورۀ حمد را بخواند تا برسد به آيۀ «إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعينُ» و آن

را صد مرتبه تكرار كند و سپس سورۀ حمد را تا آخر و سورۀ توحيد را يك مرتبه بخواند . سپس به ركوع و

سجده رفته و در هر كدام ، ذكر آن را هفت مرتبه بگويد .

ركعت دوّم را نيز به همين صورت بجا آورد سپس دعايى را كه ذكر مى‏ شود بخواند ، كه خداى تعالى

به طور قطع حاجتش را هر چه باشد برآورده مى ‏كند؛ مگر آن كه قطع صلۀ رحم را خواسته باشد .

و دعا (چنين است) :

 

أَللَّهُمَّ إِنْ أَطَعْتُكَ فَالْمَحْمَدَةُ لَكَ ، وَ إِنْ عَصَيْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ ، مِنْكَ الرَّوْحُ وَمِنْكَ الْفَرَجُ ، سُبْحانَ مَنْ أَنْعَمَ وَشَكَرَ ،

سُبْحانَ مَنْ قَدَرَ وغَفَرَ.

أَللَّهُمَّ إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ ، فَإِنّي قَدْ أَطَعْتُكَ في أَحَبِّ الْأَشْياءِ إِلَيْكَ وَهُوَ الْإيمانُ بِكَ ، لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً ، وَلَمْ

أَدْعُ لَكَ شَريكاً ، مَنّاً مِنْكَ بِهِ عَلَيَّ لا مَنّاً مِنّي بِهِ عَلَيْكَ ، وَقَدْ عَصَيْتُكَ يا إِلهي عَلى غَيْرِ وَجْهِ الْمُكابَرَةِ ، وَلَا

الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ ، وَلكِنْ أَطَعْتُ هَوايَ ، وَأَزَلَّنِي الشَّيْطانُ.

فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَيَّ وَالْبَيانُ ، فَإِنْ تُعَذِّبْني فَبِذُنُوبي غَيْرَ ظالِمٍ ، وَ إِنْ تَغْفِرْ لي وَتَرْحَمْني ، فَإِنَّكَ جَوادٌ كَريمٌ ، يا

كَريمُ يا كَريمُ (اين کلمه را به قدر يک نفس تکرار کند).

 

خداوندا ؛ اگر تو را اطاعت كردم حمد و سپاس شايسته توست، و اگر تو را نافرمانى كردم حجّت و دليل تو

بر من تمام است ، آسايش و راحتى و حلّ مشكلات از ناحيۀ توست ، پاك و منزّه است كسى كه نعمت

داد و شكر گزارد ، پاك و منزّه است كسى كه قدرت داشت و بخشيد .

خداوندا؛ اگر معصيت و نافرمانى تو را كردم؛ به راستى كه در محبوب‏ترين چيزها نزد تو كه ايمان به توست،

تو را اطاعت كرده ‏ام ؛ فرزندى براى تو نگرفتم؛ و شريكى برايت نخواندم؛ و اين‏ها منّتى از تو بر من است

نه منّتى باشد از من بر تو .

خداى من ؛ تو را نافرمانى كردم نه از روى گردنكشى و نه براى خارج شدن از مرتبۀ بندگى تو ، و نه

براى انكار ربوبيّت تو ؛ بلكه از هواى نفسم پيروى كردم و شيطان مرا دچار لغزش ساخت .

پس حجّت و بيان تو بر من تمام است ، پس اگر عذابم كنى به خاطر گناهانم مى ‏باشد و تو ستمگر

نيستى و اگر مرا بيامرزى و ترحّم نمايى همانا تو بخشنده بزرگوارى ، اى بزرگوار اى بزرگوار.

 

سپس بگويد :

يا آمِناً مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ ، وَكُلُّ شَيْ‏ءٍ مِنْكَ خائِفٌ حَذِرٌ ، أَسْأَلُكَ بِأَمْنِكَ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ ، وَخَوْفِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مِنْكَ ،

أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تُعْطِيَني أَماناً لِنَفْسي وَأَهْلي وَوَلَدي ، وَسائِرِ ما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ ،

حَتَّى لا أَخافَ أَحَداً ، وَلا أَحْذَرَ مِنْ شَيْ‏ءٍ أَبَداً ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ ، وَحَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكيلُ .

يا كافِيَ إِبْراهيمَ نُمْرُودَ ، يا كافِيَ مُوسى فِرْعَوْنَ ، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَأَنْ تَكْفِيَني

شَرَّ فُلانِ بْنِ فُلانٍ .

 

اى آن كه از هر چيزى ايمن هستى و همه از تو ترسان و بيمناكند ؛ از تو مى‏ خواهم به امنيّت و امان تو

از هر چيز و ترس هر چيز از تو ، كه بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى و به من در مورد خودم و خانواده و

فرزندانم و ديگر نعمت‏هايى كه به من داده ‏اى امنيّت و آسودگى عطا كنى ، تا هرگز از كسى نترسم و از

چيزى بيمناك نباشم ؛ همانا تو بر هر كارى قادر و توانايى . و خداوند، ما را بس است و او خوب وكيلى است .

اى كفايت‏ كنندۀ ابراهيم از شرّ نمرود ، و اى كفايت كنندۀ موسى از شرّ فرعون ، از تو مى‏ خواهم كه بر

محمّد و آل محمّد درود بفرستى و مرا از شرّ «فلانى فرزند فلانى» كفايت كنى .

 

پس به خواست خدا، دعا كننده از شرّ كسى كه از او مى ‏ترسد در امان خواهد بود . آن گاه سجده كرده

و حاجتش را مى‏ طلبد و به سوى خدا تضرّع و ناله مى ‏كند .

هيچ زن و مرد مؤمنى نيست كه اين نماز را بخواند و با خلوص نيّت دعا كند مگر اين كه براى او درهاى آسمان

براى اجابت باز شده و در همان وقت و همان شب هر كه باشد دعايش اجابت مى‏ شود و اين از فضل خداوند

بر ما و مردم است .(1)

—————————————————–

منبع :

1) مهج الدعوات : 351 ، المصباح : 522 با اندكى تفاوت .

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد