و سوال پنجم ایا چشم برزخی بودن بعضی از مراجع و بعضی از افراد مومن واقعیت دارد ؟ ممنون میشم اگه به سوالاتم پاسخ دهید

آیات قرآن و روایات ما را سفارش به تقوا و دوری از گناه و انجام واجبات و رعایت مستحبات و مکروهات فرموده اند . هیچ تکلیف دینی به رسیدن و داشتن چنین چشمی نداشته و در مواردی نیز از دنبال آن بودن هم نهی شده ایم . این لطف خدا به بعضی از بندگان است که به آن ها چشم برزخی عنایت می کند و آن هم نه برای همیشه، بلکه شاید برای دفعات اندکی این اتفاق بیفتد. چیزی که ما را محبوب خدا می کند، اطاعت ما از او و دستورات پیامبر صلی الله علیه و آله می باشد؛ همان طور که خدا می فرماید: «قُلْ إِنْ کُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحیم ؛ (آل عمران ، آیه 31) ؛ بگو: اگر خدا را دوست مى دارید، از من پیروى کنید تا خداوند شما را دوست بدارد و گناهان شما را ببخشد که پروردگار بخشاینده و مهربان است». چیزی که باعث کوردلی انسان می شود، دوری انسان از خدا و معنویت و عبادات و انجام گناهان است. پس بهترین راه و وظیفه ای که خدا از ما خواسته و باعث نورانیت دل می شود، این است که ما وظایف دینی خود را انجام دهیم و از گناهان دوری کنیم و معنویت و ارتباط خود را با خدای خود حفظ کنیم. توصیه بزرگان دین ، دنبال کسب رضایت خدا بودن ارزش دینی دارد. دنبال به دست آوردن چشم برزخی هیچ ارزش دینی ندارد . از برخی روایات معصومین علیهم السلام برداشت نموده اند میتواند انسان را به درجاتی مانند لیاقت داشتن چنین چشمی برساند . علاوه بر واجبات ،انجام نوافل و رعایت تقوا بیش از حد معمول ، امکان توفیق کسب معنویات یا به تعبیری مصداقی از چشم برزخی وجود دارد . با آن حقایق وقایع را فراتر از ظاهر آن می توان دید. این مطلب در حدیث قرب النوافل چنین بیان شده است : {عن ابی عبد الله علیه السلام قال: قال رسول الله صلی الله علیه و آله قال الله: ما تحبب الی عبدی بشیء احب الی مما افترضه علیه و انه لیتحبب الی بالنافله حتی احبه، فاذا احببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه الذی ینطق به، و یده التی یبطش بها و رجله التی یمشی بها اذا دعانی اجبته و اذا سألنی اعطیته؛ از پیامبر صلی الله علیه و آله روایت شده که خداوند فرمود: اظهار دوستی نکرد بنده من به چیزی دوست داشتنی تر از آنچه واجب کردم بر او، و او با نوافل به سوی محبت من می آید تا این که من نیز او را دوست بدارم. پس هنگامی که او را دوست بدارم شنوایی او می باشم آن گاه که می شنود و بینایی او می باشم آن گاه که می بیند و زبان او می باشم آن گاه که سخن می گوید و دست او می باشم آن گاه که ضربه می زند و پای او می باشم آن گاه که راه می رود، هنگامی که به درگاه من دعا کند اجابت می کنم و اگر از من درخواست کند به او می دهم ( ر.ک: المحاسن، احمد بن محمد بن خالد البرقی، ج 1، ص 291 و اصول کافی، کلینی، ج 2، ص 352 ) . 
اما مقدار ، نوع و دامنه دید برزخی ، بستگی به میزان معرفت و مقدار فاصله گرفتن انسان از عالم ماده و انقطاع از امور مادی و جسمانی و توجه او به عالم مجردات و حقایق دارد . مسلما دیده باطن بین انبیا و اولیا از بقیه انسان ها نافذ تر و محدوده دید برزخی بین آنها از سایر انسان ها وسیع تر و گسترده تر است ودیگران به میزان درجه شناخت و اطاعت آنها از خداوند و پیروی آنها از انبیا و اولیا و سعی و کوشش آنها در راه بندگی حق از این دید برخوردارند .