این تعبیر یعنی وارث بودن ائمه علیهم السلام و از جمله امام حسین علیه السلام از انبیاء عظام علیهم السلام به معنای ارث بردن در امور مالی و مانند آن نیست بلکه به معنای ارث بردن از آنها در فضائل و خصوصیات و رفتار مردم اعم از دوست یا دشمن با انبیاء علیهم السلام است که خداوند در اوصیای حقیقی پیامبر صلی الله علیه و آله یعنی امامان معصوم جمع کرده است. از آنجا که هر یک انبیاء نیز در بعضی از خصوصیات نبوی بروز بیشتری داشته اند طبعا ارث بردن ائمه از آنها نیز در همان زمینه ظهور بیشتری دارد.