قرائت قرآن از روی مصحف مستحب و دارای فضیلت فراوانی است، اما واجب نیست؛ بنابراین ترک قرائت یا قرائت از روی یک نسخه با وجود نسخه‌های دیگر گناه محسوب نمی‌شود[ برای آگاهی از آداب تلاوت قرآن ر.ک:فیض کاشانی،ملامحسن، المحجة البیضاء،قم، دفتر انتشارات اسلامی، ج1-2،ص209-206طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی التفسیر القرآن،بیروت، مؤسسه اعلمی، ج20، ص78و85]. آن چه مورد تأکید قرآن و روایات است مهجور نماندن و غریب نبودن قرآن و قرائت آن است.
روایاتی داریم که نشان می‌دهند قرآن از برخی افراد به خاطر بعضی امور شکایت می‌کند، از جمله:
« عَنْ جَابِرٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) یَقُولُ: یَجِی ءُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ثَلَاثَةٌ یَشْکُونَ الْمُصْحَفُ وَ الْمَسْجِدُ وَ الْعِتْرَةُ . یَقُولُ الْمُصْحَفُ: یَا رَبِّ حَرَّفُونِی وَ مَزَّقُونِی. وَ یَقُولُ الْمَسْجِدُ: یَا رَبِّ عَطَّلُونِی وَ ضَیَّعُونِی. وَ یَقُولُ الْعِتْرَةُ: یَا رَبِّ قَتَلُونَا وَ طَرَدُونَا وَ شَرَّدُونَا فَأَجْثُو لِلرُّکْبَتَیْنِ لِلْخُصُومَةِ. فَیَقُولُ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: لِی أَنَا أَوْلَی بِذَلِک؛ جابربن عبدالله انصاری می‌گوید: از پیامبر اکرم(ص) شنیدم می‌فرمود: روز قیامت سه چیز به شکایت می آیند قرآن، مسجد و عترت. قرآن می‌گوید: خدایا مرا تحریف(معنوی) نمودند و پاره پاره ام کردند. مسجد می‌گوید: خدایا مرا تعطیل کردند و ضایع نمودند. عترت می‌گوید: خدایا ما را کشتند، تبعید نمودند و طرد کردند. من به دو زانو می نشینم برای دادخواهی. خداوند می‌فرماید: من شایسته این کارم .»[ بحار الأنوار، ج 24، ص 186، باب 51 . ]در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که فرمود:
«ثَلَاثَةٌ یَشْکُونَ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَسْجِدٌ خَرَابٌ لَا یُصَلِّی فِیهِ أَهْلُهُ وَ عَالِمٌ بَیْنَ جُهَّالٍ وَ مُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَیْهِ غُبَارٌ لَا یُقْرَأُ فِیه؛روز رستخیز سه چیز به خدای توانا و بزرگ شکایت و گله می‌کنند: مسجد و جای عبادت ویران شده که اهل آن (همسایه اش) در آن نماز نمی‌خوانند. دانشمندی که در میان نادانان است (و کسی از او راه راست را نپرسیده و سخنی هم. و قرآنی که آویخته (در جایی نهاده) شده و گرد بر روی آن نشسته خوانده نمی‌شود (تا طبق آن عمل شود).» [ بحار الأنوار، ج 2 ، ص 41، باب 10 . ]در صورت وجود قرآن های متعدد در منزل بهتر است حق همه را به جا آورده و از هر یک به نوبت استفاده کرد یا یکی را نگه داشته و بقیه را به افراد یا مکان‌های مناسب هدیه نمود و قرآن‌ها را از مهجور بودن و غربت در آورد.
برای قرائت هر یک از قرآن‌ها نمی‌توان وقت و زمان خاصی را مشخص نمود، چون این بستگی به مقدار قرائت هر فرد و حال و ظرفیت او دارد. اما به صورت منظم در ماه اگر یکی را ختم کند و بعد دیگری را شروع کند بهتر است.