پرسشگر گرامی!
ابتداء لازم به ذکر است گر چه پرسشها چندان گویا و روشن نیست، اما به صورت برداشت کلی از آنها پاسخ داده می شود.
 
پاسخ پرسش اول.
آیه 55 سوره مبارکه مائده می فرماید: «اِنَما وَلِیُکُمُ اللهُ وَ رَسولُهُ وَ الَّذینَ امَنوا اَلَذینَ یقیمُونَ الصَلوةَ وَ یؤتونَ الزکوةَ وَ هُمْ راکِعونَ».
این آیه یکی از دلایل مهم در بحث اثبات امامت معصوم(ع) است. زیرا «اِنما» یعنی منحصراً (چون اداة حصر است).
معنی اصلی «ولی» سرپرست است. ولایت یعنی تسلط و سر پرستی.
سرپرست شما فقط و فقط خداست و پیغمبر خدا و مؤمنینی که نماز را بپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند.
ما در دستورات اسلام نداریم که انسان در حال رکوع زکات بدهد که بگوییم این یک قانون کلی است و شامل همه افراد می شود. این، اشاره است به واقعه ای که در خارج یک بار وقوع پیدا کرده است و شیعه و سنی به اتفاق آن را روایت کرده اند و آن این است که علی(ع) در حال رکوع بود، سائلی پیدا شد و سؤالی کرد، حضرت اشاره کرد به انگشت خود، او آمد انگشتر را از انگشت علی(ع) بیرون آورد و رفت؛ یعنی علی(ع) صبر نکرد نمازش تمام شود و بعد به او انفاق کند؛ آنقدر عنایت داشت به اینکه آن فقیر را زودتر جواب بگوید که درهمان حال رکوع با اشاره به او فهماند که این انگشتر را در آور، ببر و بفروش و پولش را خرج خودت کن.
در این مطلب هیچ اختلافی نیست و مورد اتفاق شیعه و سنی است که علی(ع) چنین کاری کرده است و نیز مورد اتفاق شیعه و سنی است که این آیه در شأن علی(ع) نازل شده، با توجه به اینکه انفاق کردن در حال رکوع جزء دستورات اسلام نیست (نه از واجبات اسلام است و نه از مستحبات آن) که بگوییم ممکن است عده ای از مردم به این قانون عمل کرده باشند. پس «کسانی که چنین می کنند» اشاره و کنایه است، همان طور که در خود قرآن گاهی می گوید: «یَقولونَ» می گویند، و حال آنکه یک فرد آن سخن را گفته. در اینجا «کسانی که چنین می کنند» یعنی آن فردی که چنین کرده. بنا بر این، به حکم این آیه علی (ع) تعیین شده است به ولایت برای مردم.
(ر. ک: مجموعه آثار شهید مطهری ج4 – امامت،شهید مطهری به نقل از سایت تبیان) .
 
پاسخ پرسش دوم.
آیه 33 سوره مبارکه احزاب مشهور به آیه تطهیر می فرماید: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً؛ اى اهل بیت، خدا مى خواهد پلیدى را از شما دور کند و شما را پاک دارد».
در مورد معناى«اهل البیت» در آیه تطهیر به چند نکته باید توجه شود:
الف. «اهل البیت» در تاریخ حیات پیامبر (ص) معناى خاصى داشته است و تنها به حضرت على و زهرا و حسن و حسین (ع) اطلاق مى شده است. در کتاب هاى روایى شیعه و سنى آمده است که: وقتى آیه « و امر اهلک بالصلوة»، (سوره طه) نازل شد پیامبر اکرم (ص) شش ماه هنگام نماز صبح، در خانه فاطمه آمده و آنها را فرمان به نماز داده و سپس آیه تطهیر را مى خواندند تا همگان بدانند که «اهل بیت پیامبر» چه کسانى اند.
ب. در شمول ظاهر آیه بر غیر پنج تن (ع) گر چه تردید شده ولى بر طبق ملاک ذکر شده در آیه برای پنج تن و روایات متعدد نقل شده از خود پنج تن که در کتب فریقین آمده، مسأله عصمت، امامت و ولایت آنان ثابت شده است.  
براى آگاهى بیشتر ر. ک:
1- منتخب الاثر آیت اللّه صافى گلپایگانى
2- معالم المدرستین علامه سید مرتضى عسکرى
3- مسائل کلى امامت ابراهیم امینى
4- ثم اهتدیت دکتر محمد تیجانى سماوى
5- من هم اهل البیت دکتر محمد تیجانى سماوى
6- فى آیة التطهیر (على مائدة المعقیدة) علامه عسکرى
7- مع الدکتور اسالوس فى آیةالتطهیر
8- آیة التطهیر سید محمد باقر ابطهى
9- اهل بیت در قرآن و حدیث، محمدى رى شهرى، ترجمه: حمید رضا شیخى
10- شواهد التنزیل، حاکم حسکانى، ج 2
11- الغدیر علامه امینى