مراد از (قلب) در قرآن، روح و مركز ادراكات است. ويژگى هاى قلب سليم:
الف: قلبى كه جز خدا در آن نيست. «ليس فيه احد سواه»
ب: قلبى كه پيرو راهنماى حقّ، توبه كننده از گناه و تسليم حقّ باشد.
ج: قلبى كه از حبّ دنيا، سالم باشد.
د: قلبى كه با ياد خدا، آرام گيرد.
ه: قلبى كه در برابر خداوند، خاشع است.
البتّه قلب مؤمن، هم با ياد خداوند آرام مى گيرد و هم از قهر او مى ترسد. «اذا ذُكر اللّه وَجِلَت قلوبهم».همانند كودكى كه هم به والدين آرام مىگيرد و هم از آنان حساب مىبرد.
منبع:
تفسير نور ج1ص50