توصیه به پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک، با الفاظ گوناگون در اکثر ادیان و مکاتب آمده است و اختصاصی به دین زرتشت ندارد. در دین اسلام نیز مشابه آن به فراوانی وجود دارد. البته فرق اسلام و آیین زرتشتی در آن است که اسلام اغلب مصداقی توصیه نموده نه فقط صرفاً کلّی؛ در حالی که آیین زرتشت کلّی توصیه می کند و آنگاه کتاب اوستا پر است از توصیه به امور زشت. بخش وندیداد از کتاب اوستا را بخوانید متوجّه می شوید که اوستا چه توصیه های وحشتناکی دارد. آیا ازدواج با محارم کردار نیک است که زرتشتیان انجام می دهند؛ آیا آن کارها که با زن، در حال عادت ماهانه یا هنگام به دنیا آوردن بچّه ی مرده، انجام می دهند کردار نیک است؟ آیا تقدیس سگ و آن گونه با کشنده ی سگ رفتار کردنمصداق کردار نیک است؟!! آیا این که زرتشتیان خود را مزدا پرست و دیگران را دیوپرست می دانند و جان غیر زرتشتیان را بی ارزش می شمارند مصداق پندار نیک است؟! آیا عقیده به وجود دو مبداء (شرک) و عقیده به برتری الهی نژاد  ایرانی نسبت به همه ی نژادها و برتری روحانیان زرتشتی و ارتش تاران بر کشاورزان و صنعتگران از مصادیق پندار نیک است؟ زرتشتیان  صدها اعتقاد و عمل و گفتار خلاف عقل و منطق خود را تحت شعار پندار نیک و گفتار نیک و کردار نیک تبلیغ می کنند. و در مقابل، در اسلام ستایش خدا، اطاعت از انبیاء، پرداخت زکات (حقّ فقراء) و … مصداق کردار نیک هستند. پس اگر خدا  فرموده شراب نخورید، غیبت نکنید، زنا نکنید و مثل زرتشتیان با خواهر و مادر و خاله و عمّه و … ازدواج نکنید و … معلوم می شود که اینها مصداق کردار بد هستند. همینطور اگر خدا فرموده مثل زرتشتیان مبداء را دو تا ندانید، سوء ظنّ نکنید، بد دیگران را نخواهید و … معلوم می شود که اینها مصداق پندار بد هستند؛ در مقابل، اعتقاد توحیدی داشتن،  حسن ظنّ به مردم داشتن و خوبی دیگران را خواستن که خدا به آنها امر نموده است، مصداق پندار نیک هستند. و  باز اگر خدا به قرائت قرآن و ذکر و دعا و امثال آنها امر کرده همه مصداق گفتار نیک اند و در مقابل، از دروغ و ناسزا گویی و نفاق و آواز لهوی منع نموده که مصداق گفتار بد هستند.