همه مراجع: دادن پول کفّاره به فقیر کفایت نمى‌کند – خواه کفّاره مریض باشد یا کفّاره افطار عمدى – مگر این که اطمینان داشته باشد، فقیر به وکالت از او، طعام (نان یا گندم) مى‌خرد و آن را به عنوان کفّاره قبول مى‌کند.[ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 3، م 776؛ صافى، هدایة العباد، ج 2، الکفارات، م 20؛ امام، تحریرالوسیله، ج 2،الکفارات، م 20؛ خامنه‌اى، اجوبة الاستفتاآت، س 801؛ مکارم، استفتاآت، ج 1، س 291 و دفتر:فاضل، وحید، نورى، تبریزى و بهجت.]