چرا اعمال خیری که پس از مرگ شخص، دیگران برای او انجام می دهند، درپرونده ء او تأثیر دارد؟

مسؤولیت هر کس در برابر اعمال خویش منافی با رسیدن خیرات از سوی دیگران به آدمی نیست. درست مثل این که در مناسبات اقتصادی اصل بر این است که هر کس از دسترنج خویش بهره مند شود، ولی این مسأله مانع از هبه و بخشش دیگران به آدمی نیست. به عبارت دیگر این که قرآن مجید می فرماید: کُلُّ اِمْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهِینٌ؛ (52:21) هر کس در گرو عمل خویش است، (طور، آیه 21) دارای وجه اثباتی است، نه سلبی؛ یعنی، اثبات کننده تکلیف و مسؤولیت شخص در برابر کرده های خویش است، نه نفی کننده امکان بهره مندی از خدمات خیرخواهانه دیگران؛ زیرا اولاً دلیلی بر منع استفاده از آن نیست.
ثانیاً منع آن بر حسب بستن باب خیرخواهی برای دیگران است و بدین وسیله یک فضیلت بزرگ – که هم برای عامل و هم برای معموله مفید است – بسته خواهد شد؛ در حالی که همه تلاش اسلام دعوت انسان ها به سوی خیرخواهی و فضیلت است. افزون بر آن انسان ها حقوقی بر یکدیگر دارند و یکی از راه های ادای حقوق آنها، انجام اعمال نیک به نیابت از آنان و یا اهدای ثواب به ایشان است.