سوره قارعه/ آيه 4:
«يوم يكون الناس كالفراش المبثوث»
«فراش»، جمع «فراشة» است. بسيارى آن را به معنى «پروانه» مى دانند. بعضى نيز آن را به معنى «ملخ» تفسير كرده اند و ظاهرا اين معنى از آيه 7 سوره قمر كه مردم را در آن روز به ملخ هاى پراكنده تشبيه مى كند گرفته شده (كانهم جراد منتشر) و گرنه معنى لغوى آن همان پروانه است .
به هر حال تشبيه به پروانه به خاطر آن است كه پروانه ها معمولا خود را ديوانه وار به آتش مى افكنند و مى سوزانند؛ بدكاران نيز خود را در آتش جهنم مى افكنند.
اين احتمال نيز دارد كه تشبيه به پروانه اشاره به حيرت و سرگردانى خاصى است كه در آن روز بر همه انسان ها مستولى مى شود.
و اگر فراش به معنى ملخ ها باشد تشبيه مزبور به خاطر اين است كه مى گويند بسيارى از پرندگان به هنگام حركت دسته جمعى در مسير معينى پرواز مى كنند، جز ملخ ها كه در حركت گروهى مسير مشخصى ندارند و هر كدام، پراكنده به سوئى پيش مى روند!
منبع:
تفسير نمونه ج27 ص 262