چرا باید از رانندگان کامیون تشکر کنیم

از خانه بیرون میآییم، کفش به پا می کنیم، لباس می پوشیم، تلفن همراه با خود می بریم، یک کیف پر از مدارک در دستمان داریم و هزاران هزار ابزار دیگر…

به مغازه می رویم، قفسه ها پر از اجناس مختلف است، به باشگاه می رویم، محیط باشگاه پر از لوازم ورزشی مختلف است، به پمپ بنزین می رویم، مخازن پر از بنزین است…به خانه بر می گردیم، دستمان پر از خوراکی برای بچه ها و خرید روازنه منزل است، خانه پر از وسایل مختلفی است که برای زندگی روزمره به آنها احتیاج داریم…

همه آن چیزی که در دسترس ماست، محصول زحمات و تلاش های شبانه روزی رانندگان کامیون است. این افراد ساعتها و روزها و شبهای بسیاری از خانواه به دور هستند تا خانواده ما در رفاه باشد، جاده تفریح نیست، سرگرمی نیست، دید و بازدید مناظر مختلف نیست. جاده کامیون است و چشمانی متمرکز بر خطوط ممتد و مقطع، جاده سرما است و یخ زدن گازوئیل و از کارافتادن بخاری، جاده سوزان است و پنچری لاستیک در گرمای 40 درجه، جاده تصادف است، جاده داغدار می کند، جاده در چشم به هم زدنی تمام می شود…