چرا سرزمين عرفات را به اين نام مي خوانند؟

زائران خانه خدا بعد از انجام مراسم عمره، راهي مراسم حج مي شوند و نخستين مرحله همان وقوف در عرفات است كه از نيمه روز نهم ذي الحجه تا غروب آفتاب در آنجا توقف مي نمايند، سپس از آنجا به سوي مشعر الحرام حركت مي كنند. 

در نامگذاري سرزمين عرفات به اين نام، جهات گوناگوني ذكر كرده اند: گاه گفته اند هنگامي كه پيك وحي، جبرئيل مناسك حج را در آنجا به ابراهيم نشان داد ابراهيم فرمود: «عرفت، عرفت»: “شناختم، شناختم”. [1] لذا آنجا را عرفات گفتند. گاه گفته اند اين داستان براي حضرت آدم(ع) واقع شد و گاه گفته شده كه آدم و حوا در آن سرزمين يكديگر را ملاقات كردند و شناختند[2] و گاه گفته شده زوار خانه خدا در آنجا يكديگر را مي بينند و مي شناسند و تفسيرهاي ديگر.

ولي بعيد نيست اين نامگذاري اشاره به حقيقت ديگري باشد و آن اينكه اين سرزمين، محيط بسيار آماده اي براي معرفت پروردگار و شناسايي ذات پاك اوست. و به راستي آن جذبه معنوي كه انسان به هنگام ورود در عرفات پيدا مي كند با هيچ بيان و سخني قابل توصيف نيست – تنها بايد رفت و رؤيت كرد- همه يك شكل، همه يكنواخت، همه بيابان نشين، همه از هياهوي شهر و از هياهوي دنياي مادي و زرق و برقش دور، در زير آن آسمان نيلي، در آن هواي آزاد و پاك از آلودگي گناه، در آنجا كه فرشته وحي بال و پر مي زند، در آنجا كه از لابلاي نسيمش صداي زمزمه جبرئيل و آهنگ مردانه ابراهيم خليل و طنين حيات بخش صداي پيامبر(ص) و مجاهدان صدر اسلام شنيده مي شود. در اين سرزمين خاطره انگيز، انسان به خود شناخت مي يابد تا به عرفات عميقتري نائل آيد.      

منبع:

1 . وسائل الشيعه، ج 11،ص 209. مستدرك الوسائل ، ج10، ص 26.

2. معجم البلدان، ج4، ص 117.

460 نكتة نوراني دربارة حج، رحمان يوسف پور ص247

تفسير نمونه، ج2، ص 60.