لطفا در پاسخ پرسشها به مطالب زیر توجه کنید:مطلب اول.دلایل نزول قرآن در دو رابطه قابل بررسی و ذکر است: یک. در رابطه با خدا؛ دو. در رابطه با انسانها.در رابطه با خداوند، نزول قرآن دلیل بر رحمت، قدرت، عظمت، هدایت گری و پروردگاری او است. در رابطه با انسانها نزول قرآن، به جهت پاسخ گویی به نیازهای انسان در زندگی، نشان دادن مسیر هدایت، پیشرفت و تکامل و برای اتمام حجت است. به تعبیر دیگر نزول قرآن برای خروج از ظلمات ِ جهل و نادانی ، نجات از ضلالت و گمراهی و برای جبران لغزشها و زلالتها است.
مطلب دوم.
خداوند با مخلوقاتش ارتباط دارد و آنها را مدیریت می کند. این ارتباط سطوح مختلف دارد و نسبت به هر نوع از مخلوقات فرق می کند. خداوند با انسانها هم ارتباط دارد و نزدیک ترین سطح ارتباط را با انبیا و اولیا دارد.
قرآن به وحی که یک ارتباط غیبی، شعور مرموز و ماورائی است نازل شده است.
پیام وحی را یا مستقیم خداوند بر قلب و جان بر گزیده اش نازل می کند و یا توسط مامورش مانند جبرئیل امین(ع) القا می کند.
وحی به انبیا و اولیا مانند الهام یا رؤیای صادق برای ما است. و توصیف کم و کیف و چگونگی آن بیش از این ظاهرا برای غیر معصوم ممکن نیست یا بسیار سخت است.
و نزول قرآن بر طبق آیات و روایات دو گونه بوده است: نزول دفعی و نزول تدریجی.
نزول حقیقت قرآن یا تمام قرآن که در شب قدر بر آسمان چهارم یا قلب نازنین پیامبر اتفاق افتاده را نزول دفعی یا جمعی است.
و تک تک آیات و سوره های قرآن که در طول بیست یا بیست و سه سال نازل شده اند نزول تدریجی می باشد.
جهت اطلاع بیشتر ر. ک:
– (علامه) طباطبایی، محمد حسین، قرآن در اسلام.
– جوادی آملی، عبد الله، قرآن در قرآن.
– همو، فطرت در قرآن.
– شهید مطهری، مرتضی، فطرت.
– معرفت، محمد هادی، التمهید فی علوم القرآن (یا ترجمه آن)، ج1، بحث وحی و نزول.
– جوان آراسته، حسین، درسنامه علوم قرآن، بحث وحی و نزول.