چه می‌شد اگر هواپیما‌ها عریض‌تر بودند؟

فرارو- شاید ندانید که استاندارد اندازه صندلی‌های خطوط هوایی امروزی به سال ۱۹۵۴ میلادی بازمی گردد.

به گزارش فرارو به نقل از سی ان ان، این زمانی بود که بوئینگ برای اولین بار نمونه اولیه‌ای را به پرواز درآورد که به مدل ۷۰۷ نمادین آن زمانه منتهی شد.

زمانی که بوئینگ خانواده هواپیما‌های خود را توسعه داد حتی زمانی که بال‌ها و موتور‌های تازه را توسعه می‌داد از عناصر اصلی مانند بدنه هواپیما استفاده مجدد به عمل می‌آورد.

برای مثال، مدل ۷۲۷ اساسا یک مدل ۷۰۷ بود. با این تفاوت که دارای موتور‌های عقب بود. بوئینگ ۷۳۷ که امروزه نیز تولید می‌شود در اصل بوئینگ ۷۰۷ بوده و هست، اما به جای چهار موتور دو موتور دارد. صندلی‌های ۷۰۷ که با شش عدد در هر ردیف به‌عنوان “توریست” که پیش‌تر اکونومی خوانده می‌شدند چیده شده اند برای سال ۱۹۵۴ میلادی بسیار مناسب بودند، اما این صندلی‌ها تقریبا متعلق به ۷۰ سال پیش بودند. ممکن است افراد زیادی را که در سال ۱۹۵۴ بالغ بوده اند نشناسید، اما اگر می‌شناسید از طول عمر چشمگیر آنان نهایت استفاده را ببرید و اندازه و قد آنان را با یک جوان ۱۸ ساله امروزی مقایسه کنید. اگر همه چیز برابر باشد احتمالا متوجه خواهید شد که مردم این روز‌ها کمی بزرگتر، قد بلندتر با شانه‌ها و باسن پهن‌تر هستند.

با این وجود، بوئینگ ۷۳۷ که دارای عرض بدنه ۳.۷۶ متر است درست مانند ۷۰۷ هنوز هم شش نفر را هر ردیف جای می‌دهد. جای تعجب نیست که امروزه هواپیما‌ها تنگ‌تر به نظر می‌رسند حتی ایرباس مدل A۳۲۰ کمی پهن‌تر که صندلی ۴۵ سانتی متری دارند یا A۲۲۰ (طراحی شده توسط بمباردیه به عنوان سری C) که صندلی ۴۸ سانتی متر ارائه می‌دهد.

با این وجود، اگر این هواپیما‌های تک راهرو بزرگتر بودند چه اتفاقی رخ می‌داد؟ این پرسشی است که مشاور داخلی هوانوردی LIFT Aero Design با مفهومی به نام Paradym مطرح کرده است.

“دانیل بارون” مدیر عامل و شریک طراحی آن شرکت می‌گوید که Paradym واقعا نیاز به یک پارادایم تازه را مطرح می‌کند: هواپیما‌های عریض تر. بارون به “سی ان ان” می‌گوید: “پارادیم یک مفهوم پیکربندی برای نسل بعدی هواپیما‌های تک راهرو است”.

این هواپیما با استفاده از صندلی‌های سه گانه پهن استاندارد بالاتری از راحتی را در کلاس اکونومی ارائه می‌دهد. چیزی که کاملا متفاوت است ایده یک هواپیمای تک راهرو جدید است که به طور قابل توجهی از خانواده‌های ۷۳۷ یا A۳۲۰ امروزی عریض‌تر باشد.

هر ردیف در پارادیم دارای صندلی‌های سه تایی پهن است که به جای ۱۷ تا ۱۸ صندلی فعلی، ۵۰ سانتی متر بین دسته‌ها فاصله دارند. بوئینگ بدنه هواپیمای ۷۳۷ در دهه ۱۹۶۰ را با ۷۳۷ مکس تا جایی که می‌تواند گسترش داده است. ایرباس با تکامل A۳۲۰ و حرکت به سوی A۳۲۰neo در دهه ۱۹۸۰ میلادی در این راستا مسیر را پیمود. این مورد را به فرصت‌های انرژی هیدروژنی اضافه کنید. به نظر می‌رسد که هر دو هواپیماساز نیاز به ساخت یک هواپیمای کاملا جدید برای بدنه باریک بعدی خود را احساس کرده بودند.

اکنون زمان آن است که در مورد ساخت هواپیمای کمی عریض‌تر صحبت کنیم. بارون استدلال می‌کند: “واقعیت ساده این است که در عصر افزایش نرخ‌های هواپیما، کار از خانه برای همیشه و انقلاب متاورس در حال پیشروی، خطوط هوایی باید خود را دوباره اختراع کنند تا مرتبط با زمانه باقی بمانند”.

فضا در کلاس اکونومی یا اقتصادی برای مسافت‌های طولانی کاهش یافته است، زیرا فضای بیشتری به کلاس‌های ممتاز برای صندلی‌های لوکس اختصاص داده می‌شود و همزمان در سراسر جهان، انسان‌ها از هر جهت بزرگتر می‌شوند. عرض صندلی با معیار‌های گذشته دیگر برای پرواز‌های طولانی مدت به خصوص پرواز‌های فوق طولانی که اکنون ۱۶ تا ۲۰ ساعت به طول می‌انجامند مناسب نیست.

کووید-۱۹ نیز نحوه درک بسیاری از افراد از فضای شخصی خود را تغییر داده است. در سالیان اخیر نسبت به سال‌های گذشته صندلی‌ها به یکدیگر نزدیک‌تر هستند و تعداد صندلی‌های بیش تری در هر ردیف وجود دارد. زمانی که بوئینگ ۷۷۷ برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ میلادی پرواز خود را آغاز کرد تقریبا همه خطوط هوایی ۹ صندلی در بخش اکونومی در هر ردیف قرار دادند. امروزه تقریبا همه آنان دارای ده صندلی هستند.

در آینده تقاضا برای انعطاف پذیری در گزینه‌های محصولات صندلی و خدمات در حین پرواز افزایش خواهد یافت.

در این زمینه، مزیت اصلی Paradym برای خطوط هوایی، توانایی فروش چندین محصول با یک مدل صندلی در سراسر هواپیما است. مشتریان می‌توانند هر تجربه‌ای را که توسط شرکت هواپیمایی پیشنهاد می‌شود رزرو کنند. هم چنین، خطوط هوایی می‌توانند به طور مستمر به منظور بهینه سازی درآمدزایی برای پرواز با استفاده از هر ردیف در هواپیما تا زمان پرواز تغییراتی را انجام دهند. قرار است “پارادیم” کابینی بدون پرده یا جداکننده را ارائه دهد.

مفهوم کلاس‌های سنتی با محصولات تازه جایگزین می‌شود. براساس ایده “پارادیم” شرکت‌های هواپیمایی می‌توانند هر ردیفی از دماغه تا دم را به عنوان اکونومی یا اکونومی ممتاز و یا محصولی تازه بفروشند. برای مثال، مشتری می‌تواند سه صندلی را خریداری کند و سطح خواب وسیعی داشته باشد. می‌توان آن را با غذای بخش فرست کلس و امکانات رفاهی آن بخش ترکیب کرد و به عنوان یک کلاس کاملا تازه به فروش رساند. چنین خلاقیتی ممکن است برای برند‌های معروف و ثابت عرصه هوانوردی، چون دلتا وان، یونایتد پولاریس و بریتیش ایرویز خوشایند نباشد، اما خطوط هوایی جدید همیشه راه اندازی می‌شوند و اغلب خطوط قدیمی پس از راه اندازی این خطوط جدید متوجه می‌شوند که ایجاد تغییرات در روش انجام کار‌ها می‌تواند مزایای واقعی به همراه داشته باشد.