بسم الله الرّحمن الرّحیم

{اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی فَاطِمَهَ وَ اَبِیهَا وَ اُمِّهَا وَ بَعلِهَا وَ بَنِیهَا وَ السِّرِ المُستَودَعِ فِیهَا بِعَدَدِ مَا اَحَاطَ بِهِ عِلمُک}

در مورد حضرت عصمه الله الکبری و حجّه الله علی الحجج حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

***نکته: دو سطر بالا جزء متن کتاب اللئالی المنثوره فی الأحراز و الأذکار المأثوره نمی باشند.

و از حسن بصری منقول است که می گفت: حضرت فاطمه عابدترین مردم بود در عبادت، به اندازه ای بر پا می ایستاد که پاهای مبارکش ورم می کرد، وقتی پیامبر خدا به او فرمود: چه چیزی برای زن بهتر است؟ فاطمه گفت: آن که مردی را نبیند و مردی او را نبیند. پس حضرت نور دیده خود را به سینه چسبانید و فرمود: «ذُرِّیَّهٌ بَعضُهَا مِن بَعضٍ».

و هم چنین روایت است که روزی آن حضرت از اصحاب خود در مورد زن سؤال فرمود. اصحاب گفتند: که زن عورت است. فرمود: در چه حالی زن به خدا نزدیک تر است؟ اصحاب نتوانستند جواب بدهند. وقتی حضرت فاطمه این مطلب را شنید، فرمود که: نزدیک ترین حالات زن به خدا آن است که ملازم خانه خود باشد و از خانه بیرون نرود. با شنیدن این پاسخ حضرت فرمود: فاطمه پاره تن من است.

(اللئالی المنثوره فی الأحراز و الأذکار المأثوره: دستورالعمل و مرواریدهای درخشان/ در اعمال ماه جمادی الآخره/ ص168/ مؤلّف: حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله/ گردآورنده و ویراستار: محمّد حسین ربّانی/

انتشارات عهد/ طبع اوّل، بهار 1381/ مرکز پخش: قم،خیابان معلّم، معلّم 29، پلاک 448)

(برگرفته از نرم افزار محدّث قمی رحمه الله، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) قم)