چگونه این ادعا که موجود مطلق برابر است با خارجیت و وحدت و فعلیت با این سخن که وجود یا خارجی است یا ذهنی، یا کثیر است یا واحد، یا بالقوه است یا بالفعل سازگار است؟

وجود مطلق دارای معنا و کاربردهای متعددی است؛ گاهی منظور از آن معنایی است که چیزی در مقابل آن نیست و به اصطلاح، مطلقی است که مقید به قید اطلاق نیست و گاهی این گونه نیست یعنی هر چند مطلق است ولی مطلق از اطلاق نیست بلکه مقید به اطلاق است. آنجا که گفته می شود موجود مطلق برابر است با خارجیت و وحدت و فعلیت منظور وجود مطلقی است که حتی مقید به قید اطلاق نیست.

اما آنجا که می گوییم وجود یا خارجی است یا ذهنی، وجود یا کثیر است یا واحد، یا بالقوه است یا بالفعل، مقصود وجود مطلقی است که مقید به قید اطلاق است که در واقع مقصود مرحله ای از مراحل وجود است.