جواب کوتاه :
در باره زندگی جناب سلمان در قبل از اسلام اختلاف وجود دارد .
در باره جناب سلمان کتابهای بسیاری وجود دارد که به آنها مراجعه نمایید .
در باره آقای امیر حسین خنجی و آثار آو از جمله کتاب سلمان فارسی دیدگاه ههای مختلفی وجود دارد. ولی اجمالا مورد تایید نیست .
برکتاب و نوشته های خنجی از جمله کتاب سلمان فارسی نقد های بسیاری وجود دارد
توضیح بیشتر :
در باره نویسنده کتاب امیر حسین خنجی
نویسنده کتاب حسین اکبر یا حسین اکبری با نام امیر حسین خنجی ( ۱۳۲۶ – ۱۳۹۲ )
متولد خنج لارستان استان فارس است .
در تاریخ زندگانی او نوشته اند :
امیرحسین خنحی ۱۰ مهر ۱۳۲۶ در شهرستان خنج متولد شد و بنا بر وصیت، او در زادگاهش خنج به خاک سپرده شد. او تحصیلات ابتدایی دولتی و مقدماتی علوم دینی وصرف و نحو را در محضر حاج شیخ عبدالرزاق ابونجمی در خنج فرا گرفت و دبیرستان را یک مدرسه دولتی در قطر فرا گرفت و با تسلط کامل بر زبان عربی به اخد دیپلم زبان عربی نائل شد. او در ادامه تحصیل علوم دینی در کشورهای عربی به نظر کسانی همچون استاد قرضاوی رفت و سپس به ایران برگشت.
این پژوهشگر خنجی در دانشگاه‌های تهران و فارابی دو لیسانس حقوق و لیسانس علوم سیاسی گرفت و در ادامه فوق لیسانس و دکترای علوم سیاسی را در دانشگاه تهران اخذ کرد سپس به خارج از کشور سفر کرد و چند سالی در کشورهای انگلستان، فرانسه، آلمان و پاکستان سیر و سیاحت کرد.
این مرد جستجوگر چند سال در کشورهای حوزه خلیج فارس از جمله کویت برای کسب در آمد به تجارت پرداخت و بعد از آن که در کار تجارت موفق شد کار خود را به دیگران سپرد و تمامی وقتش را صرف تالیف کتاب در موضوع تاریخ ایران و اسلام، تفسیر کتب عربی و ادبیات اختصاص داد. عمر کوتاهش فرصت نداد همه آثارش بجز تعداد اندکی که در سایت خود گذاشت به سرانجام برسد. تاریخ کامل ایران با عنوان تاریخ از ایران باستان تا پایان حکومت پهلوی، تاریخ اسلام و ترجمه کلام وحی، ترجمه صحاح سته از جمله آثار است که در سایت‌اش منتشر شده است. (آثار دکتر خنجی در سایت ایران تاریخ)
آثار امیر حسین خنجی
از او آثار بسیاری در حدود 20 جلد در باره تاریخ ایران و تاریخ اسلام بر جای مانده است که برخی چاپ و برخی به صورت pdf در فضای مجازی وجود دارد .
بسیاری از اساتید خنجی و آثار او را جدی نگرفتند مشتریان او بیشتر در فضای مجازی و سایت ها حضور دارند
در باره کتاب سلمان فارسی اثر امیر حسین خنجی
کتاب «سلمان فارسی؛ ایرانی نژاد یا کشیش سُریانی». نوشته‌ی امیرحسین خنجی ،کتابی است عمدتا مطالبی ساختگی که مطالب صحیح و غلط را بهم بافته و نتیجه‌گیری کرده که در واقع پایه و اساسی ندارد . به نظر می‌رسد روح مطالب این کتاب این است که دین اسلام ازطرف سلمان بر اساس آموزه‌های آئین ایرانی به پیامبر آموزش داده شد و معجونی از ادیان مختلف است.
او در این کتاب مدعی است :
این سلمان بوده که قران را به پیامبر یاد داده است . به عبارت ساده می‌خواهد بگوید قضیه‌ی نزول قرآن این گونه بود که سلمان فارسی وقتی به ظاهر مسلمان شد هر وقت محمد را تنها در جای خلوت می دید آیات قرآن را برایش می‌خواند و محمد یاد می‌گرفت و…. که در واقع قرآن همان اعتقادات ایرانیان در آئین‌های مختلف است…
چند جواب برای این ادعا:
– مطلبی که در مورد سلمان گفته می‌شود،حتما مستند و مدرک تاریخی،لازم دارد. و الا اگر بخواهیم بی مدرک حرف بزنیم می‌شود خیلی نسبت ها را به دیگران داد.
– نقطه ‌ اشتراک همه کسانی که ادعا شده، قرآن از زبان آنهاست ـ از جمله سلمان ـ عجمی و غیرعرب بودن آنهاست. در حالی که کسی که در زمانهای بعد، عربی را یاد گرفته نمی تواند عبارتهایی را بگوید که فصیح ترین عرب های آن زمان بلکه در زمانهای بعد تا عصر حاضر را شگفت زده کند و نتوانند مانند آن را بگویند! ( تحدی و مبارزه طلبی قرآن ).
آیه‌ی ۱۰۳ سوره‌ی نحل، بیان کرده:
«مى دانیم آنان مى‌گویند: جز این نیست که بشرى او را تعلیم مى دهد. [نه چنین نیست، زیرا] زبان کسى که این نسبت را به او مى دهند عجمى است و این قرآن به زبان عربى روشن است.»
با اینکه سرنوشت سلمان پیش از اسلام آوردن او با اختلاف در منابع تاریخی آمده اما از همه ی خبرها استفاده می شود که او در بزرگسالی به مدینه آمد و کسی در این سن و سال نمی تواند زبان دیگر مخصوصا عربی را که بسیار دشوار است، در حدی یاد بگیرد که بتواند از نظر فصاحت و بلاغت سبب تحیر ادیبان شود.
– منابع تاریخی گواهی می دهند که سلمان پس از هجرت پیامبر به مدینه، به او ملحق شد یعنی در زمانی که بسیاری از آیات قرآن و احکام اسلام گفته شده بود. به عبارت دیگر پیامبر اسلام ۲۳ سال به بیان و تبلیغ اسلام پرداخت اما سلمان حدود ده سال پایانی عمر پیامبر، در مدینه به حضور آن حضرت رسید و مسلمان شد. (ر.ک: سیره ابن اسحاق (متوفای ۱۵۱ق) ج۲، ص ۶۹ و تاریخ بغداد، خطیب بغدادی (متوفای ۴۶۳ق) ج ۱، ص ۱۷۹ و )
– اگر سلمان توانایی سخن گفتن با این فصاحت و بلاغت را داشت، کتاب مشابه یا سخنان مشابه می گفت و مانند قرآن مورد توجه قرار می گرفت. حال آنکه او به عنوان شخص فصیح شناخته نشده است.
– این سخن که قرآن را شخصی به پیامبر اسلام یاد داده تازگی ندارد و در زمان حیات آن حضرت نیز مطرح بود ، زیرا حضرت محمد(ص) سواد خواندن و نوشتن نداشت و در عین حال آیاتی در اوج فصاحت و بلاغت آورد. طبیعی بود که دشمنان اسلام در برابر این سؤال که چنین شخصی چگونه می تواند چنین آیاتی را بگوید، باید جوابی داشته باشند. جواب مشرکان این بود که شخصی عالم، این آیات را به او یاد می دهد و برای این کار، افراد گوناگون را نشان می دادند و یکی از آنها سلمان فارسی است.
در باره زندگی سلمان
نام اصلی‌اش را روزبه و نام پدرش را خشفودان و بنا بر نقلی بوذخشان ذکر کرده‌اند. بنابر روایات نام سلمان را پیامبر بعد از مسلمانی بر او گذارد. کنیه سلمان ابو عبدالله بود. مکان تولدش روستای جی در اصفهان و بنابر روایاتی رامهرمزبوده است.
پدر سلمان از دهقانان ایرانی بود. در روزگار ساسانیان به طبقه مالک و زمین‌دار روستایی و شهری دهقان می‌گفتند. روایاتی که درباره دوران پیش از اسلام سلمان در دست است، با داستان‌گویی آمیخته است. آنچه در همه این روایات تاکید شده، روحیه جستجوگر سلمان است که باعث شد در جستجوی دین بهتر دست به سفرهای طولانی بزند. بر اساس این روایات وی در کودکی زردشتی بود تا اینکه با دین مسیحیان آشنا شد و بدان گروید و از شهر خود به سوی شام سفر کرد تا به شاگردی روحانیون طراز اول این آیین درآید. بنابر روایت پدر سلمان به واسطه علاقه‌ای که به وی داشت او را در خانه نگاه می‌داشت و سفر او به شام نوعی فرار تلقی می‌شد. او در شام در خدمت کلیسا به سر برد و برای استفاده از محضر مسیحیان پارسا به شهرهای موصل و نصیبین و .. سفر کرد.
او در سال اول هجرت و در ماه جمادی الأول اسلام آورد. او همراه پیامبر و خلفا و علی ع بود . طرح کندن خندق و راهنمایی مسلمانان در فتح ایران از مشاوره های او بود او از مخالفان ماجرای سقیفه بود و بعدها استاندار مدائن شد . سلمان فارسی، در زمان عمر بن خطاب از جانب خلیفه استاندار مدائن شد. سلمان برای قبول این کار از امیرالمومنین(ع) اجازه گرفت و سپس آن را قبول کرد. او تا لحظه مرگ والی آن شهر بود. سهم سلمان از بیت المال در سِمَت استانداری مدائن، پنج هزار درهم بوده است که آن را صدقه می‌داده و با زنبیل بافی از دسترنج خودش ارتزاق می‌کرده است.
وفات سلمان
سلمان در سال35 و یا ۳۶ق. در مدائن درگذشت. برخی روایات درگذشت وی را در زمان خلافت عثمان و برخی از روایات آن را در ماه‌های بعد از خلافت عثمان دانسته‌اند.
در برخی از روایات تاریخی چنین آمده است که پس از وفات سلمان، امام علی(ع) از مدینه به مدائن آمد او را غسل و کفن کرد و بر او نماز خواند و دفن کرد.
بنابر برخی روایات سلمان فارسی عمری طولانی داشت و برخی عمر وی را تا ۳۵۰ سال دانسته‌اند.
در مدت عمر سلمان فارسی و سن ایشان اختلاف زیادی میان مورخان و راویان وجود دارد تا آنجا که سن ایشان را از ۸۰ سال تا ۵۰۰ سال ذکر کرده اند
برخی قائلند سلمان در هنگام وفات حدود ۸۳ سال داشته است .(دائره المعرف تشیع ج ۹ ص ۲۶۲) اینان قائلند وی حدود سال‌های ۵۷۰ میلادی به دنیا آمده و در سال ۶۵۳ میلادی مقارن با ۳۳ قمری و طبق نقلی در سال ۳۵ قمری و در ایام حکومت عثمان در شهر مدائن دیده از جهان فروبسته است.
شیخ طوسی، سلمان را از معمرینی دانسته، که حضرت عیسی (ع) را درک نموده
(الغیبه، ص ۷۹ و در این صورت، سلمان ۵۰۰ سال عمر کرده است. )
سید مرتضی، و شیخ طریحی می نویسند: از آثار و اخبار استفاده می شود، که سلمان ۳۵۰ سال زندگی کرده است
سید جعفر مرتضی عاملی سن ایشان را بین دویست پنجاه سال تا سیصد و پنجاه سال ذکر کرده است.( سلمان فارسی، ص ۱۳)
منابع و مآخذ
1. سلمان نامه: پژوهشی گسترده درباره زندگی، اندیشه و فضایل سلمان محمدی – ترجمه کتاب نفس الرحمن فی فضائل سلمان اثرعلامه محدث میرزا حسین نوری مترجم: ایاد کمالی، انتشارات جوانان موفق.
۲. سلمان فارسی، از سپاهان تا مدائن این کتاب ترجمۀ کتاب «نَفَسُ الرَّحمانِ فی فَضائلِ سَلمان» اثر مرحوم حاجی میرزاحسین محدّث نوری است که متن عربی آن، توسّط آقای جواد قیّومی تصحیح و به دست آقای دکتر سیّد حسن افتخارزاده ترجمه گردیده است.
۳. سلمان فارسی، جعفر مرتضی عاملی، ترجمه محمد سپهری، انتشارات انتشارات اسلامی.
۴. سلمان فارسی استاندار مدائن، احمد صادقی اردستانی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
۵. سلمان فارسی، جواد محدثی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
۶. سرگذشت سلمان فارسی، ابن بابویه.
7- سلمان الفارسی عرض و تحلیل، محمدجواد آل‌الفقیه
8- امیر مدائن: زندگی‌نامه سلمان فارسی، حسن باقی‌زاده (صادقی)

جواب کوتاه :
در باره زندگی جناب سلمان در قبل از اسلام اختلاف وجود دارد .
در باره جناب سلمان کتابهای بسیاری وجود دارد که به آنها مراجعه نمایید .
در باره آقای امیر حسین خنجی و آثار آو از جمله کتاب سلمان فارسی دیدگاه ههای مختلفی وجود دارد. ولی اجمالا مورد تایید نیست .
برکتاب و نوشته های خنجی از جمله کتاب سلمان فارسی نقد های بسیاری وجود دارد
توضیح بیشتر :
در باره نویسنده کتاب امیر حسین خنجی
نویسنده کتاب حسین اکبر یا حسین اکبری با نام امیر حسین خنجی ( ۱۳۲۶ – ۱۳۹۲ )
متولد خنج لارستان استان فارس است .
در تاریخ زندگانی او نوشته اند :
امیرحسین خنحی ۱۰ مهر ۱۳۲۶ در شهرستان خنج متولد شد و بنا بر وصیت، او در زادگاهش خنج به خاک سپرده شد. او تحصیلات ابتدایی دولتی و مقدماتی علوم دینی وصرف و نحو را در محضر حاج شیخ عبدالرزاق ابونجمی در خنج فرا گرفت و دبیرستان را یک مدرسه دولتی در قطر فرا گرفت و با تسلط کامل بر زبان عربی به اخد دیپلم زبان عربی نائل شد. او در ادامه تحصیل علوم دینی در کشورهای عربی به نظر کسانی همچون استاد قرضاوی رفت و سپس به ایران برگشت.
این پژوهشگر خنجی در دانشگاه‌های تهران و فارابی دو لیسانس حقوق و لیسانس علوم سیاسی گرفت و در ادامه فوق لیسانس و دکترای علوم سیاسی را در دانشگاه تهران اخذ کرد سپس به خارج از کشور سفر کرد و چند سالی در کشورهای انگلستان، فرانسه، آلمان و پاکستان سیر و سیاحت کرد.
این مرد جستجوگر چند سال در کشورهای حوزه خلیج فارس از جمله کویت برای کسب در آمد به تجارت پرداخت و بعد از آن که در کار تجارت موفق شد کار خود را به دیگران سپرد و تمامی وقتش را صرف تالیف کتاب در موضوع تاریخ ایران و اسلام، تفسیر کتب عربی و ادبیات اختصاص داد. عمر کوتاهش فرصت نداد همه آثارش بجز تعداد اندکی که در سایت خود گذاشت به سرانجام برسد. تاریخ کامل ایران با عنوان تاریخ از ایران باستان تا پایان حکومت پهلوی، تاریخ اسلام و ترجمه کلام وحی، ترجمه صحاح سته از جمله آثار است که در سایت‌اش منتشر شده است. (آثار دکتر خنجی در سایت ایران تاریخ)
آثار امیر حسین خنجی
از او آثار بسیاری در حدود 20 جلد در باره تاریخ ایران و تاریخ اسلام بر جای مانده است که برخی چاپ و برخی به صورت pdf در فضای مجازی وجود دارد .
بسیاری از اساتید خنجی و آثار او را جدی نگرفتند مشتریان او بیشتر در فضای مجازی و سایت ها حضور دارند
در باره کتاب سلمان فارسی اثر امیر حسین خنجی
کتاب «سلمان فارسی؛ ایرانی نژاد یا کشیش سُریانی». نوشته‌ی امیرحسین خنجی ،کتابی است عمدتا مطالبی ساختگی که مطالب صحیح و غلط را بهم بافته و نتیجه‌گیری کرده که در واقع پایه و اساسی ندارد . به نظر می‌رسد روح مطالب این کتاب این است که دین اسلام ازطرف سلمان بر اساس آموزه‌های آئین ایرانی به پیامبر آموزش داده شد و معجونی از ادیان مختلف است.
او در این کتاب مدعی است :
این سلمان بوده که قران را به پیامبر یاد داده است . به عبارت ساده می‌خواهد بگوید قضیه‌ی نزول قرآن این گونه بود که سلمان فارسی وقتی به ظاهر مسلمان شد هر وقت محمد را تنها در جای خلوت می دید آیات قرآن را برایش می‌خواند و محمد یاد می‌گرفت و…. که در واقع قرآن همان اعتقادات ایرانیان در آئین‌های مختلف است…
چند جواب برای این ادعا:
– مطلبی که در مورد سلمان گفته می‌شود،حتما مستند و مدرک تاریخی،لازم دارد. و الا اگر بخواهیم بی مدرک حرف بزنیم می‌شود خیلی نسبت ها را به دیگران داد.
– نقطه ‌ اشتراک همه کسانی که ادعا شده، قرآن از زبان آنهاست ـ از جمله سلمان ـ عجمی و غیرعرب بودن آنهاست. در حالی که کسی که در زمانهای بعد، عربی را یاد گرفته نمی تواند عبارتهایی را بگوید که فصیح ترین عرب های آن زمان بلکه در زمانهای بعد تا عصر حاضر را شگفت زده کند و نتوانند مانند آن را بگویند! ( تحدی و مبارزه طلبی قرآن ).
آیه‌ی ۱۰۳ سوره‌ی نحل، بیان کرده:
«مى دانیم آنان مى‌گویند: جز این نیست که بشرى او را تعلیم مى دهد. [نه چنین نیست، زیرا] زبان کسى که این نسبت را به او مى دهند عجمى است و این قرآن به زبان عربى روشن است.»
با اینکه سرنوشت سلمان پیش از اسلام آوردن او با اختلاف در منابع تاریخی آمده اما از همه ی خبرها استفاده می شود که او در بزرگسالی به مدینه آمد و کسی در این سن و سال نمی تواند زبان دیگر مخصوصا عربی را که بسیار دشوار است، در حدی یاد بگیرد که بتواند از نظر فصاحت و بلاغت سبب تحیر ادیبان شود.
– منابع تاریخی گواهی می دهند که سلمان پس از هجرت پیامبر به مدینه، به او ملحق شد یعنی در زمانی که بسیاری از آیات قرآن و احکام اسلام گفته شده بود. به عبارت دیگر پیامبر اسلام ۲۳ سال به بیان و تبلیغ اسلام پرداخت اما سلمان حدود ده سال پایانی عمر پیامبر، در مدینه به حضور آن حضرت رسید و مسلمان شد. (ر.ک: سیره ابن اسحاق (متوفای ۱۵۱ق) ج۲، ص ۶۹ و تاریخ بغداد، خطیب بغدادی (متوفای ۴۶۳ق) ج ۱، ص ۱۷۹ و )
– اگر سلمان توانایی سخن گفتن با این فصاحت و بلاغت را داشت، کتاب مشابه یا سخنان مشابه می گفت و مانند قرآن مورد توجه قرار می گرفت. حال آنکه او به عنوان شخص فصیح شناخته نشده است.
– این سخن که قرآن را شخصی به پیامبر اسلام یاد داده تازگی ندارد و در زمان حیات آن حضرت نیز مطرح بود ، زیرا حضرت محمد(ص) سواد خواندن و نوشتن نداشت و در عین حال آیاتی در اوج فصاحت و بلاغت آورد. طبیعی بود که دشمنان اسلام در برابر این سؤال که چنین شخصی چگونه می تواند چنین آیاتی را بگوید، باید جوابی داشته باشند. جواب مشرکان این بود که شخصی عالم، این آیات را به او یاد می دهد و برای این کار، افراد گوناگون را نشان می دادند و یکی از آنها سلمان فارسی است.
در باره زندگی سلمان
نام اصلی‌اش را روزبه و نام پدرش را خشفودان و بنا بر نقلی بوذخشان ذکر کرده‌اند. بنابر روایات نام سلمان را پیامبر بعد از مسلمانی بر او گذارد. کنیه سلمان ابو عبدالله بود. مکان تولدش روستای جی در اصفهان و بنابر روایاتی رامهرمزبوده است.
پدر سلمان از دهقانان ایرانی بود. در روزگار ساسانیان به طبقه مالک و زمین‌دار روستایی و شهری دهقان می‌گفتند. روایاتی که درباره دوران پیش از اسلام سلمان در دست است، با داستان‌گویی آمیخته است. آنچه در همه این روایات تاکید شده، روحیه جستجوگر سلمان است که باعث شد در جستجوی دین بهتر دست به سفرهای طولانی بزند. بر اساس این روایات وی در کودکی زردشتی بود تا اینکه با دین مسیحیان آشنا شد و بدان گروید و از شهر خود به سوی شام سفر کرد تا به شاگردی روحانیون طراز اول این آیین درآید. بنابر روایت پدر سلمان به واسطه علاقه‌ای که به وی داشت او را در خانه نگاه می‌داشت و سفر او به شام نوعی فرار تلقی می‌شد. او در شام در خدمت کلیسا به سر برد و برای استفاده از محضر مسیحیان پارسا به شهرهای موصل و نصیبین و .. سفر کرد.
او در سال اول هجرت و در ماه جمادی الأول اسلام آورد. او همراه پیامبر و خلفا و علی ع بود . طرح کندن خندق و راهنمایی مسلمانان در فتح ایران از مشاوره های او بود او از مخالفان ماجرای سقیفه بود و بعدها استاندار مدائن شد . سلمان فارسی، در زمان عمر بن خطاب از جانب خلیفه استاندار مدائن شد. سلمان برای قبول این کار از امیرالمومنین(ع) اجازه گرفت و سپس آن را قبول کرد. او تا لحظه مرگ والی آن شهر بود. سهم سلمان از بیت المال در سِمَت استانداری مدائن، پنج هزار درهم بوده است که آن را صدقه می‌داده و با زنبیل بافی از دسترنج خودش ارتزاق می‌کرده است.
وفات سلمان
سلمان در سال35 و یا ۳۶ق. در مدائن درگذشت. برخی روایات درگذشت وی را در زمان خلافت عثمان و برخی از روایات آن را در ماه‌های بعد از خلافت عثمان دانسته‌اند.
در برخی از روایات تاریخی چنین آمده است که پس از وفات سلمان، امام علی(ع) از مدینه به مدائن آمد او را غسل و کفن کرد و بر او نماز خواند و دفن کرد.
بنابر برخی روایات سلمان فارسی عمری طولانی داشت و برخی عمر وی را تا ۳۵۰ سال دانسته‌اند.
در مدت عمر سلمان فارسی و سن ایشان اختلاف زیادی میان مورخان و راویان وجود دارد تا آنجا که سن ایشان را از ۸۰ سال تا ۵۰۰ سال ذکر کرده اند
برخی قائلند سلمان در هنگام وفات حدود ۸۳ سال داشته است .(دائره المعرف تشیع ج ۹ ص ۲۶۲) اینان قائلند وی حدود سال‌های ۵۷۰ میلادی به دنیا آمده و در سال ۶۵۳ میلادی مقارن با ۳۳ قمری و طبق نقلی در سال ۳۵ قمری و در ایام حکومت عثمان در شهر مدائن دیده از جهان فروبسته است.
شیخ طوسی، سلمان را از معمرینی دانسته، که حضرت عیسی (ع) را درک نموده
(الغیبه، ص ۷۹ و در این صورت، سلمان ۵۰۰ سال عمر کرده است. )
سید مرتضی، و شیخ طریحی می نویسند: از آثار و اخبار استفاده می شود، که سلمان ۳۵۰ سال زندگی کرده است
سید جعفر مرتضی عاملی سن ایشان را بین دویست پنجاه سال تا سیصد و پنجاه سال ذکر کرده است.( سلمان فارسی، ص ۱۳)
منابع و مآخذ
1. سلمان نامه: پژوهشی گسترده درباره زندگی، اندیشه و فضایل سلمان محمدی – ترجمه کتاب نفس الرحمن فی فضائل سلمان اثرعلامه محدث میرزا حسین نوری مترجم: ایاد کمالی، انتشارات جوانان موفق.
۲. سلمان فارسی، از سپاهان تا مدائن این کتاب ترجمۀ کتاب «نَفَسُ الرَّحمانِ فی فَضائلِ سَلمان» اثر مرحوم حاجی میرزاحسین محدّث نوری است که متن عربی آن، توسّط آقای جواد قیّومی تصحیح و به دست آقای دکتر سیّد حسن افتخارزاده ترجمه گردیده است.
۳. سلمان فارسی، جعفر مرتضی عاملی، ترجمه محمد سپهری، انتشارات انتشارات اسلامی.
۴. سلمان فارسی استاندار مدائن، احمد صادقی اردستانی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
۵. سلمان فارسی، جواد محدثی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.
۶. سرگذشت سلمان فارسی، ابن بابویه.
7- سلمان الفارسی عرض و تحلیل، محمدجواد آل‌الفقیه
8- امیر مدائن: زندگی‌نامه سلمان فارسی، حسن باقی‌زاده (صادقی)