کرونا و دفع ضرر محتمل

در امور زندگی انسان ها وقتی که احتمال خطر معتنابهی را می دهند به بررسی و جستجو می پردازند تا آنجا که مطمئن شوند خطر از بین رفته یا احتمال تحقق آن بسیار ضعیف گشته و این حکم و الزام یک حکم عقلانی است . عقل است که در چنین مواردی ما را ملزم به تحقیق می سازد تا گرفتار خطر نشویم . لزوم تحقیق و بررسی در موارد خطر و ضرر واضح و روشن است .

از جمله موارد به کارگیری این قانون عقلی یا فطری اعتقاد به خدا و احکام الهی در مورد فردای قیامت است.
همین که احتمال وجود ضرر و خطر دوزخ را بدهیم کفایت می کند که عقل ما را ملزم سازد به کارگیری یک سلسله تمهیدات لازم در جهت دفع خطر محتمل عذاب شدن در قیامت را بنماییم. این مقدمات و تمهیدات ، ایمان به خدا و کتاب آسمانی و انبیاء الهی و حضرات معصومین علیهم السلام و در یک کلمه رعایت و داشتن دین و دینداری است . جریان امور در هستی تحت حاکمیت الله تعالی بوسیله قاعده اسباب و علتهاست. حضور ما در هیئات از طرفی در سلسله علل و معدات یک حقیت غیر قابل انکار و توجیه به نام عبادت و اجابت دعاست. همین حضور اجتماعی احتمال وجود ضرر رساندن ما به غیر یا ضرر زدن دیگران به ما را در پی دارد. با توجه به این مطلب ، شرط و اقتضای عقل عدم حضور در محل تجمع یا رعایت شیوه نامه حضور در اجتماعات است. چون نمیتوان از حضور صرف نظر نمود پس باید برای مشارکت در اجتماع و ازدحام مردم ، آن روشهای مورد توصیه بهداشت را رعایت نمود تا از خود یا دیگران احتمال ضرر را دورتر نمود.

بنابراین:
1- مقصود از وجوب دفع ضرر محتمل، لزوم عقلی است . و کاری به امر شرعی ندارد‌‌.
2- عقل در صورت احتمال ضرر معتنابه و یا احتمال قوی یک ضرر حکم به لزوم دفع آن می کند.
3- حکم عقل بدیهی است و نیاز به اثبات ندارد.
4- از موارد بارز حکم عقل مسأله رعایت آداب محافظت از دیگران و خود یعنی رعایت سفارشهای بهداشتی برای حضور در اجتماع است .
۵ – اجتماعهای مذهبی بعنوان افراد خردمند باید پیشرو در امر رعایت بهداشت باشند چون بر اثر وجود روایاتی مانند النظافه من الایمان ، عدم رعایت بهداشت و نظافت را بمنزله عدم ورود در دین میدانند.