کمال ظهور و انتشار نور آن حضرت مانند وقتی است که خورشید به وسط آسمان رسیده، نورش برای تمام دیدگان در همه شهرها آشکار می شود و روشنایی آن به حد اعلی می رسد.

خبرگزاری شبستان: “مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد ـ به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمى توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى باشد.”

در بیانات اشراقات نور آن حضرت در آغاز ظهور و زمان غیبت و حضور

در عالم ملکوت اشراق نور آن حضرت برای ابراهیم آشکار گردید هنگامی که ملکوت آسمان ها برای ابراهیم کشف شد.

و نیز نور آن حضرت برای فرشتگان آشکار شد هنگامی که امام حسین به شهادت رسید همچنین شب معراج برای حضرت خاتم الانبیا آشکار شد چنانکه در غایه المرام از طریق شیعه در حدیثی طولانی از پیامبر اکرم در وصف معراج آمده است:

… ای محمد می خواهی آنها را ببینی؟ گفتم: آری ای پروردگار پس خداوند فرمود: به پیش رویت برخیز. برخاستم پیش رفتم ناگاه علی بن ابیطالب و حسن بن علی و حسن بن علی و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و حجت قائم بودند و او –مهدی- در میان آنان مانند ستاره درخشان بود…

می گویم: نور مولی حجه بن الحسن به موجب این حدیث دو ویژگی خاص دارد: اول: اینکه در میان انوار همانند ستاره درخشان است بدین خاطر که ظهور آن حضرت در عالم امکان تمامتر و کامل تر از سایر معصومین است که غلبه و پیروزی کامل دین و شوکت و عظمت اهل ایمان به دست آن حضرت انجام می گردد. دوم: اینکه نور آن جناب در وسط انوار واقع شده و پنج وجه برای حکمت آن به نظر رسیده است.

یک: این دلیل و نشانه شرافت و رفعت و بلندی مقام و منزلت است چنانکه از شیوه بزرگان معلوم است بلکه در تمام اصناف این روش دیده می شود هرگاه زرگری بخواهد زیوری بسازد که گوهرهای متعددی بر آن نصب نماید گرانبهاترین و زیباترین گوهرها را در وسط آن قرار می دهد این برنامه هر صنعت گر ماهری است.

و در تفسیر مجمع البیان از کتاب العین حکایت کرده که وسط هر چیز بهترین و عادلانه ترین جاهای آن است. و در اوصاف پیامبر اکرم آمده که آن حضرت وسط اصحاب خود می نشست.

موید این معنی اینکه خداوند متعال بیت المعمور را که اشرف جاهای آسمان است در وسط آسمان ها قرار داده و نیز کعبه را در وسط زمین و قلب انسان را وسط و مردمک چشم را وسط چشم و خورشید را در وسط سیارات و فردوس را وسط بهشت قرار داده است.

در ریاض السالکین تالیف عالم ربانی سید علیخان مدنی روایت شده که: در بهشت صد درجه است که فاصله میان هر دو درجه مانند فاصله بین آسمان و زمین است و بالاترین درجات آن فردوس است که عرض بر آن قرار دارد و آن وسط ترین جاهای بهشت است و نهرهای بهشت از آنجا سرچشمه می گیرد، پس اگر دعا کردید از درگاه خداوند فردوس را بخواهید.

همچنین خداوند متعال نیمه هر ماه را شرافتی خاص بخشیده لذا روزه ایام بیض ترغیب شده و مستحب است.

دو: اینکه اشاره به کمال ظهور و انتشار نور آن حضرت است همچنان که وقتی خورشید به وسط آسمان رسید نورش برای تمام دیدگان در همه شهرها آشکار می گردد و روشنایی آن به حد اعلی می رسد که پر واضح است.

سه: هر چیزی که وسط واقع شود انظار به سوی آن متوجه می گردد و چون پیوسته انظار ائمه اطهار به سوی امام غایب بوده –چون خداوند متعال ظهورش را وعده داده است و انتقام از دشمنانشان را به دست حضرت تضمین فرموده- خداوند عز و جل نور مبارکش را در وسط انوار آنها قرار داده است.

چهار: شاید اشاره به این باشد که کمالات و علوم ائمه معصومین و پیامبران پیشین به آن حضرت منتهی می شود به طوریکه خطوط مختلفی که اطراف دایره ای باشد به وسط آن منتهی می شود کع علمای هیئت آن را مرکز می نامند.

پنج: اشاره به اینکه مولی صاحب الرمان به حسب زمان در وسط امامان واقع است چون رجعت امامان نزد شیعیان از جمله ضروریات است کع قرآن و سنت بر آن دلالت دارد.

پایان پیام/