همچنین در دوره اخیر، غالب بانوان، نسبت به کار زن در منزل، و حالت خدمتکاری عرفی که برای زن در نظر گرفته شده، گله دارند.
به نظر میرسد که این وضعیت بانوان، جدای از اجبار باورهای اجتماعی، عرف و رسوم فرهنگی، ناشی از عدم آگاهی ایشان به مسائل فقهی نیز هست. یعنی، هم نمیدانند که کارکردن در منزل، شرعاً وظیفه زن نیست؛ و هم نمیدانند که میتوانند کار در منزل را مستقیماً معطوف و متوجه به شوهر نمایند.
مشهور فقها گفتهاند: شوهر مىتواند هر آنچه را ماليّت داشته باشد، به عنوان مهريه زوجه خود قرار دهد؛ اعم از آنكه عين باشد يا دين، يا منفعت زمين، حيوان و غير آن؛ حتى مىتواند كارى را كه خود او انجام مىدهد، مهر زوجهاش قرار دهد.
پس یکی از موارد مهر، میتواند کارکردن شوهر باشد. این کار کردن او، الزاماً ربطی به شغل شوهر ندارد؛ یعنی، زن میتواند تمامی کارهای داخلی و خارجی منزل را، با قرارداد مهر، در گردن مرد خود بیاندازد. به عنوان مثال، در حالت عادی، وقتی زن و مرد در خانه زندگی زناشویی را آغاز میکنند، زن میتواند مثلاً خانه را تمیز نکند؛ شوهر هم نمیتواند او را مجبور به اين كار نمايد.
پس دو حالت، حاصل میشود: یا مرد به خواست و ارادهٔ خودش، خود خانه را تمیز میکند؛ یا او نیز، تمیز نمیکند و به زن میگوید: من هم وظیفهای در قبال تمیزکاری خانه، ندارم. این وضعیت اخیر، ممکن است زندگی در خانهٔ کثیف و درهم و برهم را سخت نماید؛ و نهایتاً، زنِ دلسوز مجبور شود، خود خانه را تمیز نماید. اما اگر زن، در ابتدای ازدواج، کار شوهر در خانه و تمیزکاری منزل را، در قرارداد مهر خود گنجانده باشد؛ مرد موظف است که خانه را تمیز کند.
نکته:
بانوان محترم، مهر را فقط مالی نبینند؛ و در زمان ازدواج، طیفی از موارد مختلف مالی و غیر مالی را در مهریه خود بگنجانند. این گونه، ازدواج میتواندکاملاً زنسالارانه شود.
پ.ن: حيف كه در دوران كنونى، شوهر گير نمىآید؛ والا طرح بالا، ایده خوبی بود.
کاظم استادی