آیات 18 تا 26 سوره کهف به بخشی از داستان پر ماجرای اصحاب کهف میپردازد؛ سرگذشت مردان موحد و خداجویی که برای حفظ ایمان خود از دست حاکم مشرک و ستمگر زمانه مجبور شدند تا از میان مردم گریخته و به غاری در دل کوهها پناه برند. این آیات خطاب به پیامبر اکرم(ص) است. خداوند خطاب به رسولش میفرماید آنان پس از فرار از دست حاکمان مشرک و ستمگر به غاری پناه آوردند و در آنجا به طرز عجیبى خفته بودند. سگشان بازوان خود را بر آستانه غار گسترده بود و به آن حالت به خواب رفته بود. خواب اصحاب کهف، به مدت سیصد سال به درازا کشید. پس از خواب طولانی آنان را بیدار کردیم تا این بیداری حجت و دلیلی باشد بر زنده نمودن انسانها در قیامت. تعداد اصحاب کهف، چگونگی رفتن یکی از آنها پس از بیداری به شهر برای تهیه غذا، اطلاع یافتن مردم از بیداری آنها و… از مطالبی است که در این آیات به آنها اشاره شده است.