ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
پاسخ اجمالی:
پوشیدن لباس هایی که مخصوص زنان است، برای مردان و بالعکس پوشیدن لباس های مخصوص مردان برای زنان، بنا بر احتیاط واجب جایز نیست؛ اما پوشیدن لباس های مشترک اشکال ندارد و هم چنین پوشانیدن لباس های مستعمل پسران به دختران یا بر عکس اشکال ندارد.
حرمت این مسأله، علل گوناگونی می تواند داشته باشد. یکی از مهم ترین حکمت های آن جلوگیری از تشابه دو جنس زن و مرد است؛ زیرا این تشابه به تدریج زیانهای گوناگونی را در خانواده و اجتماع پدید می آورد.
پاسخ تفصیلی:
نه تنها زنان نبایستی خود را به شکل مردان دربیاورند بلکه برعکس مردان نیز نبایستی خود را به شکل زنان در آورند.
در روایات متعددی از تشبه زنان به مردان و مردان به زنان نهی شده است.در چندین روایت اشخاصی که خود را به شکل جنس مخالف در بیاورند یا در رفتار و لباس پوشیدن و … خود را مانند جنس مخالف کنند مورد لعن خدا و رسول خدا ص قرار گرفته اند.[1]در روایتی از نبی مکرم اسلام ص آمده است که «چهار گروه را خدا از رحمت خویش دور کرده است و خداو رسولش و ملاکه بر آنان لعن می فرستند …یکی از این گروهها زنانی هستند که خود را شبیه مردان می کنند »[2].
بی شک حرمت تشبیه زنان به مردان و بالعکس به خاطر مفاسدی است که این کار برای فرد وجامعه در پی دارد.
دوگانگی شخصیتی و بحران هویت یکی از مهم ترین تاثیرات تشبیه به جنس مخالف است که زمینه انحرافات شخصی، روانی و هم اجتماعی را در پی خواهد داشت.تشبیه به جنس مخالف زمینه ای برای جهت گیری کارکردی شخص و شخصیت فرد بر خلاف جنسیت خود است که به ناکارآمدی و معطل ماندن استعدادهای شخصی و خدادادی می انجامد. این امر بزرگترین لطمه ای است که می تواند بر یک فرد وارد شود و مصداق روشنی از دوری از رحمت خداست.
شخصیت هر فرد اعم از زن یا مرد از مولفه های متعددی(ویژگی های وراثتی،محیطی،جنسیتی ،ظاهری و…) تشکیل شده است که نقش تعیین کننده ای را در رفتار و کردار و حتی طرز فکر و صفات روحی و روانی ایفا می کند.یکی از مهمترین مولفه های شکل گیری شخصیت ، ظاهر شخص است.تطابق وهماهنگی مولفه های مختلف شخصیت در شکل گیری هویت شخصی فرد که منشا اصلی تکامل روانی و رفتاری است نقش اصلی را ایفا می کند.عدم هماهنگی در رفتار و کردار و ظاهر مطابق با نقش جنسی و جنسیتی (مشابهت زن به مرد یا بر عکس) مهمترین عامل ایجاد بحران هویت در شخص می گردد.بحران هویت سبب ایجاد مشکلات روانی و رفتاری متعدد (افسردگی ، عدم اعتمادبنفس، …) و تاثیرات نامطلوب اجتماعی می گردد.
این امر سبب می شود زنی که از این حیث دارای بحران شخصیت وهویت شده است توانایی ها و ارزش هایی را که خداوند در وجود او نهاده است ضد ارزش بداند. زنی که رفتار وکردار خود را شبیه مردان می کند دیگر نقش همسری ، مادری، خانه داری و فرزندداری را نقشی پست و فرومایه می پندارد و تعالی و تکامل را در مردانه شدن جستجو می کند.
از آنجا که ویژگی های طبیعی و ذاتی برای مردانه شدن را ندارد پس از مدتی سرخورده و ناکام به افسردگی و عدم اعتماد به نفس و بیماری های روانی دیگر مبتلا و در تکامل فردی و اجتماعی خود و دیگران اختلال ایجاد می کند.شبیه همین امر در مورد مردان نیز وجود دارد. مرد با ظاهر و متعاقب آن با ویژگی های زنانه نمی تواند به درستی پذیرای نقش مردانه باشد.چنین مردی نمی تواند پشتوانه عاطفی ، مدیریتی و … خانواده قرار گیرد و منجر به تزلزل خانواده و قبل از آن تزلزل شخصیت خویش می گردد.
تشابه زنان به مردان و تشابه مردان به زنان مهم ترین مشکل دوره آخرالزمان و از نشانه های ظهور است.
برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به:
زمینه روانشناسی هیلگارد. ج 1 فصل 10 و ج 2 فصل 13
پی نوشت ها:
[1] . مستدرک الوسائل 3 246 9- باب عدم جواز تشبه النساء بالرجال
لَا یَجُوزُ لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَتَشَبَّهَ بِالرِّجَالِ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَعَنَ الْمُتَشَبِّهِینَ مِنَ الرِّجَالِ بِالنِّسَاءِ وَ لَعَنَ الْمُتَشَبِّهَاتِ مِنَ النِّسَاءِ بِالرِّجَالِ
[2] . مستدرک الوسائل 13 203 70- باب تحریم تشبه الرجال بالنساء و
أَرْبَعٌ لَعَنَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِه… الْمَرْأَةُ تَتَشَبَّهُ بِالرِّجَالِ وَ قَدْ خَلَقَهَا اللَّهُ أُنْثَى
پوشیدن لباس هایی که مخصوص زنان است، برای مردان و بالعکس پوشیدن لباس های مخصوص مردان برای زنان، بنا بر احتیاط واجب جایز نیست؛ اما پوشیدن لباس های مشترک اشکال ندارد و هم چنین پوشانیدن لباس های مستعمل پسران به دختران یا بر عکس اشکال ندارد.
حرمت این مسأله، علل گوناگونی می تواند داشته باشد. یکی از مهم ترین حکمت های آن جلوگیری از تشابه دو جنس زن و مرد است؛ زیرا این تشابه به تدریج زیانهای گوناگونی را در خانواده و اجتماع پدید می آورد.
پاسخ تفصیلی:
نه تنها زنان نبایستی خود را به شکل مردان دربیاورند بلکه برعکس مردان نیز نبایستی خود را به شکل زنان در آورند.
در روایات متعددی از تشبه زنان به مردان و مردان به زنان نهی شده است.در چندین روایت اشخاصی که خود را به شکل جنس مخالف در بیاورند یا در رفتار و لباس پوشیدن و … خود را مانند جنس مخالف کنند مورد لعن خدا و رسول خدا ص قرار گرفته اند.[1]در روایتی از نبی مکرم اسلام ص آمده است که «چهار گروه را خدا از رحمت خویش دور کرده است و خداو رسولش و ملاکه بر آنان لعن می فرستند …یکی از این گروهها زنانی هستند که خود را شبیه مردان می کنند »[2].
بی شک حرمت تشبیه زنان به مردان و بالعکس به خاطر مفاسدی است که این کار برای فرد وجامعه در پی دارد.
دوگانگی شخصیتی و بحران هویت یکی از مهم ترین تاثیرات تشبیه به جنس مخالف است که زمینه انحرافات شخصی، روانی و هم اجتماعی را در پی خواهد داشت.تشبیه به جنس مخالف زمینه ای برای جهت گیری کارکردی شخص و شخصیت فرد بر خلاف جنسیت خود است که به ناکارآمدی و معطل ماندن استعدادهای شخصی و خدادادی می انجامد. این امر بزرگترین لطمه ای است که می تواند بر یک فرد وارد شود و مصداق روشنی از دوری از رحمت خداست.
شخصیت هر فرد اعم از زن یا مرد از مولفه های متعددی(ویژگی های وراثتی،محیطی،جنسیتی ،ظاهری و…) تشکیل شده است که نقش تعیین کننده ای را در رفتار و کردار و حتی طرز فکر و صفات روحی و روانی ایفا می کند.یکی از مهمترین مولفه های شکل گیری شخصیت ، ظاهر شخص است.تطابق وهماهنگی مولفه های مختلف شخصیت در شکل گیری هویت شخصی فرد که منشا اصلی تکامل روانی و رفتاری است نقش اصلی را ایفا می کند.عدم هماهنگی در رفتار و کردار و ظاهر مطابق با نقش جنسی و جنسیتی (مشابهت زن به مرد یا بر عکس) مهمترین عامل ایجاد بحران هویت در شخص می گردد.بحران هویت سبب ایجاد مشکلات روانی و رفتاری متعدد (افسردگی ، عدم اعتمادبنفس، …) و تاثیرات نامطلوب اجتماعی می گردد.
این امر سبب می شود زنی که از این حیث دارای بحران شخصیت وهویت شده است توانایی ها و ارزش هایی را که خداوند در وجود او نهاده است ضد ارزش بداند. زنی که رفتار وکردار خود را شبیه مردان می کند دیگر نقش همسری ، مادری، خانه داری و فرزندداری را نقشی پست و فرومایه می پندارد و تعالی و تکامل را در مردانه شدن جستجو می کند.
از آنجا که ویژگی های طبیعی و ذاتی برای مردانه شدن را ندارد پس از مدتی سرخورده و ناکام به افسردگی و عدم اعتماد به نفس و بیماری های روانی دیگر مبتلا و در تکامل فردی و اجتماعی خود و دیگران اختلال ایجاد می کند.شبیه همین امر در مورد مردان نیز وجود دارد. مرد با ظاهر و متعاقب آن با ویژگی های زنانه نمی تواند به درستی پذیرای نقش مردانه باشد.چنین مردی نمی تواند پشتوانه عاطفی ، مدیریتی و … خانواده قرار گیرد و منجر به تزلزل خانواده و قبل از آن تزلزل شخصیت خویش می گردد.
تشابه زنان به مردان و تشابه مردان به زنان مهم ترین مشکل دوره آخرالزمان و از نشانه های ظهور است.
برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به:
زمینه روانشناسی هیلگارد. ج 1 فصل 10 و ج 2 فصل 13
پی نوشت ها:
[1] . مستدرک الوسائل 3 246 9- باب عدم جواز تشبه النساء بالرجال
لَا یَجُوزُ لِلْمَرْأَةِ أَنْ تَتَشَبَّهَ بِالرِّجَالِ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَعَنَ الْمُتَشَبِّهِینَ مِنَ الرِّجَالِ بِالنِّسَاءِ وَ لَعَنَ الْمُتَشَبِّهَاتِ مِنَ النِّسَاءِ بِالرِّجَالِ
[2] . مستدرک الوسائل 13 203 70- باب تحریم تشبه الرجال بالنساء و
أَرْبَعٌ لَعَنَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِه… الْمَرْأَةُ تَتَشَبَّهُ بِالرِّجَالِ وَ قَدْ خَلَقَهَا اللَّهُ أُنْثَى
