قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
در روایات فراوانی سفارش شده که در هنگام دعا، برای همه دعا کنید و تنها برای خود دعا نکنید و در دعا دیگران را مقدم بدارید چون اگر در دعا و درخواست از خداوند دیگران را مقدم داشتید خداوند همان خواسته را در مورد خودتان نیز اجابت می کند.
در روایت آمده است که حضرت زهرا(س) از اول شب تا صبح برای دیگران و همسایگان دعا می کردند و وقتی امام حسن(ع) عرض کرد: مادر شما برای خود هیچ دعا نکردید، حضرت فاطمه(س) فرمود: «یا بنی الجار ثم الدار؛ یعنی اول دعا برای همسایه و بعد برای خود».
در روایتی داریم که در صحرای عرفات، حال یکی از اصحاب به نام «عبدالله بن جندب» بسیار خوب بود و پیوسته مشغول دعا و نیایش و گریه بود. وقتی به او گفتند ما در عرفات هیچ کس را خوشحال تر از تو نمی دیدیم در جواب گفت: به خدا قسم من حتی یک دعا هم برای خودم نکردم. از طرف دیگر خداوند ما را امر به دعا کرده و فرموده همه حاجت های خود را از من بخواهید.
در روایت آمده که خداوند به حضرت موسی(ع) فرمود: ای موسی! همه چیزت حتی بند کفشت را از من بخواه. دعا کردن ما در واقع پاسخ مثبت گفتن به امر الهی: «ادعونی استجب لکم» می باشد و اطاعت امر الهی و بیانگر نهایت فقر و تنگدستی و وابستگی ما به خداوند متعال است. علاوه بر این در دعا بر روی فقرا و تنگدستان و مظلومان نیز گشوده است و آنها نیز مأمور به دعا کردن و درخواست رفع مشکلات خود می باشند و این سفره ای است که برای همه آماده است و هر کس می تواند از برکات آن بهره مند گردد. مضمون و پیام بسیاری از دعاها، درخواست گشایش در کار بیچارگان و درماندگان است و در واقع ما در بسیاری از دعاها از خداوند برای خود چیزی نمی خواهیم بلکه خواستار رفع مشکلات دیگران و گشوده شدن گره از کار دیگران هستیم. نمونه بارز آن دعایی است که در هر روز از ماه مبارک رمضان بعد از هر نماز می خوانیم: «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور، اللهم اغن کل فقیر، اللهم اشبع کل جائع، اللهم اکس کل عریان، اللهم فرج عن کل مکروب، اللهم اشف کل مریض، اللهم اصلح کل فاسد من امور المسلمین، اللهم غیر سوء حالنا بحسن حالک…»
«خدایا بر مردگان سرور و شادی داخل نما، خدایا! هر تهیدستی را بی نیاز گردان، خدایا هر گرسنه ای را سیر گردان، خدایا هر برهنه ای را بپوشان، خدایا در کار هر گرفتاری گشایش فرما، خدایا به همه بیماران عافیت عنایت فرما، خدایا امور فاسد مسلمانان را اصلاح فرما، خدایا حال بد ما را با حال نیک خود دگرگون ساز».
دعایی نامطلوب است که انسان در آن دعا خیر و رحمت را فقط برای خود بخواهد و از برخوردار شدن دیگران از رحمت و لطف و نعمت الهی ناراحت باشد، چنانچه در روایت آمده است مرد عربی در حضور پیامبر(ص) چنین دعا کرد: خدایا مرا و پیامبر(ص) را بیامرز و رحمت نما و کسی را غیر از ما نیامرز و مورد رحمت خود قرار نده. پیامبر(ص) ناراحت شدند و فرمودند: «استوسع رحمه الله؛ یعنی رحمت الهی را گسترده بدان و آن را برای همه طلب نما».
آری بیشترین تأثیر, ثواب و نورانیت عاید کسی می شود که فاعل کار است و عبادت خاصی را انجام می دهد, زیرا عبادت به طور کلی به قصد قربت انجام می شود و برای دعا کننده و فاعل آن موجب قرب الهی می شود.
در روایات اسلامی آثار و برکات فراوانی برای دعاکردن در حق دیگران شده است که به برخی اشاره می شود:
1. دعا المؤمن للمؤمن یدفع عنه البلاء و یدر علیه الرزق؛ دعا کردن مؤمن برای مؤمن، بلا را از او دفع می کند و رزق و روزی او را زیاد می کند.(میزان الحکمه، ج3، ص281، انتشارات دفتر تبلیغات، ح5736)
2. در روایت دیگری مضمون روایت بالا آمده است در آخرش می فرماید: فرشته به فرد دعاکننده می گوید: دو برابر آنچه برای برادر مؤمنت خواستی، برای خود تو می باشد.(همان، ح5735)
3. در مورد سلام کردن که در واقع نوعی دعاکردن و طلب سلامتی و عافیت است، آمده است: سلام کردن 70 حسنه و ثواب دارد که 69 ثواب آن متعلق به سلام کننده و یکی متعلق به جواب دهنده سلام است.
4. معاویه بن وهب از یاران حضرت صادق(ع) در موقف حج، بسیار دعا می کرد ولی برای خودش دعا نمی کرد. یکی از دوستانش از این رفتار او تعجب می کند و تعجبش را به او اظهار می دارد. معاویه بن وهب در پاسخ می گوید: مولای من حضرت امام صادق(ع) فرمود: « هر کس در غیاب برادرش برای او دعا کند فرشته ای از آسمان دعا به او چنین می گوید: ای بنده خدا! صد هزار برابر آنچه برای برادرت خواستی، برای تو باد، فرشته بعدی می گوید دویست هزار برابر و فرشته بعدی می گوید: سیصد هزار برابر تا این که خود خداوند او را ندا می کند و می گوید: من خداوند واسع و کریم هستم و خزانه های رحمت من به پایان نمی رسد و رحمت من هر چیزی را در برگرفته، یک میلیون برابر آنچه برای برادر خواستی برای تو است.(سفینه البحار، شیخ عباس قمی، ج2، ص186، انتشارات آستان قدس رضوی)
5. در روایات آمده است: هر کس در هر روز، 25 مرتبه بگوید: « اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلین و المسلمات» خداوند به تعداد هر مؤمنی که از دنیا رفته و هر مؤمنی که تا روز قیامت وجود دارد، برای او حسنه و ثواب می نویسد و به همین تعداد گناه از او محو می کند و درجه و رتبه او را بالا می برد.(همان)
در روایت آمده است که حضرت زهرا(س) از اول شب تا صبح برای دیگران و همسایگان دعا می کردند و وقتی امام حسن(ع) عرض کرد: مادر شما برای خود هیچ دعا نکردید، حضرت فاطمه(س) فرمود: «یا بنی الجار ثم الدار؛ یعنی اول دعا برای همسایه و بعد برای خود».
در روایتی داریم که در صحرای عرفات، حال یکی از اصحاب به نام «عبدالله بن جندب» بسیار خوب بود و پیوسته مشغول دعا و نیایش و گریه بود. وقتی به او گفتند ما در عرفات هیچ کس را خوشحال تر از تو نمی دیدیم در جواب گفت: به خدا قسم من حتی یک دعا هم برای خودم نکردم. از طرف دیگر خداوند ما را امر به دعا کرده و فرموده همه حاجت های خود را از من بخواهید.
در روایت آمده که خداوند به حضرت موسی(ع) فرمود: ای موسی! همه چیزت حتی بند کفشت را از من بخواه. دعا کردن ما در واقع پاسخ مثبت گفتن به امر الهی: «ادعونی استجب لکم» می باشد و اطاعت امر الهی و بیانگر نهایت فقر و تنگدستی و وابستگی ما به خداوند متعال است. علاوه بر این در دعا بر روی فقرا و تنگدستان و مظلومان نیز گشوده است و آنها نیز مأمور به دعا کردن و درخواست رفع مشکلات خود می باشند و این سفره ای است که برای همه آماده است و هر کس می تواند از برکات آن بهره مند گردد. مضمون و پیام بسیاری از دعاها، درخواست گشایش در کار بیچارگان و درماندگان است و در واقع ما در بسیاری از دعاها از خداوند برای خود چیزی نمی خواهیم بلکه خواستار رفع مشکلات دیگران و گشوده شدن گره از کار دیگران هستیم. نمونه بارز آن دعایی است که در هر روز از ماه مبارک رمضان بعد از هر نماز می خوانیم: «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور، اللهم اغن کل فقیر، اللهم اشبع کل جائع، اللهم اکس کل عریان، اللهم فرج عن کل مکروب، اللهم اشف کل مریض، اللهم اصلح کل فاسد من امور المسلمین، اللهم غیر سوء حالنا بحسن حالک…»
«خدایا بر مردگان سرور و شادی داخل نما، خدایا! هر تهیدستی را بی نیاز گردان، خدایا هر گرسنه ای را سیر گردان، خدایا هر برهنه ای را بپوشان، خدایا در کار هر گرفتاری گشایش فرما، خدایا به همه بیماران عافیت عنایت فرما، خدایا امور فاسد مسلمانان را اصلاح فرما، خدایا حال بد ما را با حال نیک خود دگرگون ساز».
دعایی نامطلوب است که انسان در آن دعا خیر و رحمت را فقط برای خود بخواهد و از برخوردار شدن دیگران از رحمت و لطف و نعمت الهی ناراحت باشد، چنانچه در روایت آمده است مرد عربی در حضور پیامبر(ص) چنین دعا کرد: خدایا مرا و پیامبر(ص) را بیامرز و رحمت نما و کسی را غیر از ما نیامرز و مورد رحمت خود قرار نده. پیامبر(ص) ناراحت شدند و فرمودند: «استوسع رحمه الله؛ یعنی رحمت الهی را گسترده بدان و آن را برای همه طلب نما».
آری بیشترین تأثیر, ثواب و نورانیت عاید کسی می شود که فاعل کار است و عبادت خاصی را انجام می دهد, زیرا عبادت به طور کلی به قصد قربت انجام می شود و برای دعا کننده و فاعل آن موجب قرب الهی می شود.
در روایات اسلامی آثار و برکات فراوانی برای دعاکردن در حق دیگران شده است که به برخی اشاره می شود:
1. دعا المؤمن للمؤمن یدفع عنه البلاء و یدر علیه الرزق؛ دعا کردن مؤمن برای مؤمن، بلا را از او دفع می کند و رزق و روزی او را زیاد می کند.(میزان الحکمه، ج3، ص281، انتشارات دفتر تبلیغات، ح5736)
2. در روایت دیگری مضمون روایت بالا آمده است در آخرش می فرماید: فرشته به فرد دعاکننده می گوید: دو برابر آنچه برای برادر مؤمنت خواستی، برای خود تو می باشد.(همان، ح5735)
3. در مورد سلام کردن که در واقع نوعی دعاکردن و طلب سلامتی و عافیت است، آمده است: سلام کردن 70 حسنه و ثواب دارد که 69 ثواب آن متعلق به سلام کننده و یکی متعلق به جواب دهنده سلام است.
4. معاویه بن وهب از یاران حضرت صادق(ع) در موقف حج، بسیار دعا می کرد ولی برای خودش دعا نمی کرد. یکی از دوستانش از این رفتار او تعجب می کند و تعجبش را به او اظهار می دارد. معاویه بن وهب در پاسخ می گوید: مولای من حضرت امام صادق(ع) فرمود: « هر کس در غیاب برادرش برای او دعا کند فرشته ای از آسمان دعا به او چنین می گوید: ای بنده خدا! صد هزار برابر آنچه برای برادرت خواستی، برای تو باد، فرشته بعدی می گوید دویست هزار برابر و فرشته بعدی می گوید: سیصد هزار برابر تا این که خود خداوند او را ندا می کند و می گوید: من خداوند واسع و کریم هستم و خزانه های رحمت من به پایان نمی رسد و رحمت من هر چیزی را در برگرفته، یک میلیون برابر آنچه برای برادر خواستی برای تو است.(سفینه البحار، شیخ عباس قمی، ج2، ص186، انتشارات آستان قدس رضوی)
5. در روایات آمده است: هر کس در هر روز، 25 مرتبه بگوید: « اللهم اغفر للمؤمنین و المؤمنات و المسلین و المسلمات» خداوند به تعداد هر مؤمنی که از دنیا رفته و هر مؤمنی که تا روز قیامت وجود دارد، برای او حسنه و ثواب می نویسد و به همین تعداد گناه از او محو می کند و درجه و رتبه او را بالا می برد.(همان)
