قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
پیامبر و علی علیه السلام می دانستند ولی می بایستی بر اساس آن عمل نکنندبلکه آنان موظف هستند که به طور عادی و بدون دخالت دادن به علم غیب زندگی و عمل کنند. همان طور که خداوند همین الان می داند فلان کس قاتل است ولی او را نمی کشد. پیامبر و امام هم در مورد علم غیب چنین عمل می کنند. اگر خداوند اجازه دهد به این علم غیب عمل می کنند . برای آگاهی بیشتر به این مطالب که در سایت پرسمان آمده توجه بکنید :
شاید بهترین آیه در اثبات علم غیب برای معصومین این آیه باشد :عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً (26) إِلاَّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً (27) لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَیْهِمْ وَ أَحْصى کُلَّ شَیْ ءٍ عَدَداً (28) عالم الغیب او است، و هیچکس را بر اسرار غیبش آگاه نمى سازد، 27- مگر رسولانى که آنها را برگزیده است و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار مى دهد.28- تا بداند پیامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کرده اند، و او به آنچه نزد آنها است احاطه دارد، و هر چیزى را احصا کرده است.
با دقت در آیات مختلف قرآن به خوبى روشن مى شود که دو دسته آیه در زمینه علم غیب وجود دارد نخست آیاتى که علم غیب را مخصوص خدا معرفى کرده و از غیر او نفى مى نماید، مانند آیه 59 انعام وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلَّا هُوَ: کلیدهاى غیب نزد خدا است که جز او کسى آنها را نمى داند، و آیه 65 نمل قُلْ لا یَعْلَمُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ بگو هیچیک از کسانى که در آسمانها و زمین هستند غیب را نمى دانند، جز خدا.و مانند آنچه در باره پیامبر ص در آیه 50 سوره انعام آمده است قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِی خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَیْبَ: بگو من به شما نمى گویم خزائن خداوند نزد من است، و من غیب را نمى دانم و در آیه 188 اعراف مى خوانیم وَ لَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ اگر من غیب را مى دانستم خیر فراوانى براى خود فراهم مى نمودم و بالآخره در آیه 20 یونس مى خوانیم، فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ: بگو غیب مخصوص خدا است و امثال این آیات.
گروه دوم آیاتى است که به روشنى نشان مى دهد که اولیاى الهى از غیب آگاهى داشتند، چنان که در آیه 179 آل عمران مى خوانیم وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَ لکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ: چنان نبود که خدا شما را از علم غیب آگاه کند ولى خداوند از میان رسولان خود هر کس را بخواهد برمى گزیند (و قسمتى از اسرار غیب را در اختیار او مى گذارد).و در معجزات حضرت مسیح مى خوانیم که فرمود: وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ: من شما را از آنچه مى خورید، یا در خانه هاى خود ذخیره مى کنید خبر مى دهم. (آل عمران- 49) آیه مورد بحث نیز با توجه به استثنایى که در آن آمده نشان مى دهد که خداوند قسمتى از علم غیب را در اختیار رسولان برگزیده اش قرار مى دهد (زیرا استثناء از نفى همیشه اثبات است) از سوى دیگر آیاتى از قرآن که مشتمل بر خبرهاى غیبى است نیز کم نیست، مانند آیه دوم تا چهارم سوره روم: غُلِبَتِ الرُّومُ فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ فِی بِضْعِ سِنِینَ: رومیان مغلوب شدند، و این شکست در سرزمین نزدیک واقع شد، اما آنها بعد از این مغلوبیت به زودى غالب خواهند شد در عرض چند سال و آیه 85 سوره قصص که مى گوید: إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرادُّکَ إِلى مَعادٍ آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد تو را به جایگاهت (مکه) بازمى گرداند و آیه 27 فتح که مى گوید: لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِینَ: شما به خواست خدا مسلما وارد مسجد الحرام مى شوید در نهایت امنیت و مانند این آیات .
وحى آسمانى که بر پیامبران نازل مى شود نوعى غیب است که در اختیار آنان قرار مى گیرد، چگونه مى توان گفت آنها آگاهى از غیب ندارند در حالى که وحى بر آنان نازل مى شود.از همه اینها گذشته، روایات زیادى داریم که نشان مى دهد پیامبر ص و امامان معصوم ع آگاهى از غیب داشتند، و گاه از آن خبر مى دادند .در نهج البلاغه نیز پیشگویی هاى بسیارى از حوادث آینده به چشم مى خورد که نشان مى دهد على ع این اسرار غیب را مى دانست، مانند آنچه در خطبه 13 در مذمت اهل بصره آمده است که مى فرماید:کانى بمسجدکم کجؤجؤ سفینة قد بعث اللَّه علیها العذاب من فوقها و من تحتها و غرق من فى ضمنها. گویا مى بینم عذاب خدا از آسمان و زمین بر شما فرود آمده و همه غرق شده اید، تنها قله بلند مسجدتان همچون سینه کشتى در روى آب نمایان است! .در کتاب فضائل الخمسه روایات فراوانى از کتب اهل سنت در باره وسعت فوق العاده علم على ع نقل شده که ذکر همه آنها در اینجا به طول مى انجامد.در روایات اهل بیت ع نیز در احادیث متعددى اشاره به علم غیب براى امامان معصوم شده است از جمله در کتاب کافى جلد اول ، کتاب الحجه ابواب متعدد تصریح یا اشاراتى در این زمینه دیده مى شود. علامه مجلسى در بحار الانوار جلد 26 ، 22 حدیث دراین زمینه آورده است.
شاید بهترین آیه در اثبات علم غیب برای معصومین این آیه باشد :عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلى غَیْبِهِ أَحَداً (26) إِلاَّ مَنِ ارْتَضى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً (27) لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَیْهِمْ وَ أَحْصى کُلَّ شَیْ ءٍ عَدَداً (28) عالم الغیب او است، و هیچکس را بر اسرار غیبش آگاه نمى سازد، 27- مگر رسولانى که آنها را برگزیده است و مراقبینى از پیش رو و پشت سر براى آنها قرار مى دهد.28- تا بداند پیامبرانش رسالتهاى پروردگارشان را ابلاغ کرده اند، و او به آنچه نزد آنها است احاطه دارد، و هر چیزى را احصا کرده است.
با دقت در آیات مختلف قرآن به خوبى روشن مى شود که دو دسته آیه در زمینه علم غیب وجود دارد نخست آیاتى که علم غیب را مخصوص خدا معرفى کرده و از غیر او نفى مى نماید، مانند آیه 59 انعام وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَیْبِ لا یَعْلَمُها إِلَّا هُوَ: کلیدهاى غیب نزد خدا است که جز او کسى آنها را نمى داند، و آیه 65 نمل قُلْ لا یَعْلَمُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ بگو هیچیک از کسانى که در آسمانها و زمین هستند غیب را نمى دانند، جز خدا.و مانند آنچه در باره پیامبر ص در آیه 50 سوره انعام آمده است قُلْ لا أَقُولُ لَکُمْ عِنْدِی خَزائِنُ اللَّهِ وَ لا أَعْلَمُ الْغَیْبَ: بگو من به شما نمى گویم خزائن خداوند نزد من است، و من غیب را نمى دانم و در آیه 188 اعراف مى خوانیم وَ لَوْ کُنْتُ أَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ اگر من غیب را مى دانستم خیر فراوانى براى خود فراهم مى نمودم و بالآخره در آیه 20 یونس مى خوانیم، فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ: بگو غیب مخصوص خدا است و امثال این آیات.
گروه دوم آیاتى است که به روشنى نشان مى دهد که اولیاى الهى از غیب آگاهى داشتند، چنان که در آیه 179 آل عمران مى خوانیم وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَى الْغَیْبِ وَ لکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ: چنان نبود که خدا شما را از علم غیب آگاه کند ولى خداوند از میان رسولان خود هر کس را بخواهد برمى گزیند (و قسمتى از اسرار غیب را در اختیار او مى گذارد).و در معجزات حضرت مسیح مى خوانیم که فرمود: وَ أُنَبِّئُکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ: من شما را از آنچه مى خورید، یا در خانه هاى خود ذخیره مى کنید خبر مى دهم. (آل عمران- 49) آیه مورد بحث نیز با توجه به استثنایى که در آن آمده نشان مى دهد که خداوند قسمتى از علم غیب را در اختیار رسولان برگزیده اش قرار مى دهد (زیرا استثناء از نفى همیشه اثبات است) از سوى دیگر آیاتى از قرآن که مشتمل بر خبرهاى غیبى است نیز کم نیست، مانند آیه دوم تا چهارم سوره روم: غُلِبَتِ الرُّومُ فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ فِی بِضْعِ سِنِینَ: رومیان مغلوب شدند، و این شکست در سرزمین نزدیک واقع شد، اما آنها بعد از این مغلوبیت به زودى غالب خواهند شد در عرض چند سال و آیه 85 سوره قصص که مى گوید: إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرادُّکَ إِلى مَعادٍ آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد تو را به جایگاهت (مکه) بازمى گرداند و آیه 27 فتح که مى گوید: لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِینَ: شما به خواست خدا مسلما وارد مسجد الحرام مى شوید در نهایت امنیت و مانند این آیات .
وحى آسمانى که بر پیامبران نازل مى شود نوعى غیب است که در اختیار آنان قرار مى گیرد، چگونه مى توان گفت آنها آگاهى از غیب ندارند در حالى که وحى بر آنان نازل مى شود.از همه اینها گذشته، روایات زیادى داریم که نشان مى دهد پیامبر ص و امامان معصوم ع آگاهى از غیب داشتند، و گاه از آن خبر مى دادند .در نهج البلاغه نیز پیشگویی هاى بسیارى از حوادث آینده به چشم مى خورد که نشان مى دهد على ع این اسرار غیب را مى دانست، مانند آنچه در خطبه 13 در مذمت اهل بصره آمده است که مى فرماید:کانى بمسجدکم کجؤجؤ سفینة قد بعث اللَّه علیها العذاب من فوقها و من تحتها و غرق من فى ضمنها. گویا مى بینم عذاب خدا از آسمان و زمین بر شما فرود آمده و همه غرق شده اید، تنها قله بلند مسجدتان همچون سینه کشتى در روى آب نمایان است! .در کتاب فضائل الخمسه روایات فراوانى از کتب اهل سنت در باره وسعت فوق العاده علم على ع نقل شده که ذکر همه آنها در اینجا به طول مى انجامد.در روایات اهل بیت ع نیز در احادیث متعددى اشاره به علم غیب براى امامان معصوم شده است از جمله در کتاب کافى جلد اول ، کتاب الحجه ابواب متعدد تصریح یا اشاراتى در این زمینه دیده مى شود. علامه مجلسى در بحار الانوار جلد 26 ، 22 حدیث دراین زمینه آورده است.