سلام. حدیثی روایتی وجود داره که نظر امام زمان(ع-عج) درمورد خودارضایی رو نشون بده? ایا این کار باعث خشم امام زمان(ع-عج) میشه?

حدیث خاصی در این زمینه از امام زمان نقل نشده است ؛ اما به یقین حضرت از گناهان و اشتباهات ما در رنج و ناراحتی هستند و هم اینکه طولانی شدن غیبت او، به جهت ما و مردم جهان است؛ چنان که خواب خواجه نصیر طوسی می گوید: « وجودهُ لطف و تصرُّفُه لطفٌ آخر و غَیبتُهُ منّا؛ وجود امام زمان لطفی است و تصرف او لطفی دیگر و غیبت آن حضرت از جانب ما است». بر اساس این نگرش، متأسفانه شیعیان، از فرامین و نواهی امام زمان(عج) به طور کامل پیروی نمی کنند و آمادگی واقعی برای درک عضر ظهور و یاری آن حضرت را ندارند. به یقین یکی از موانع نزدیکی ما به امام زمان(عج) و ناراحتی ایشان از ما، گناهان ما است؛ چنان که خود آن حضرت در توقیع مبارک به شیخ مفید می نویسد:« نامه ای است به برادر با ایمان و دوست رشید ما ابوعبدالله محمدبن نعمان(شیخ مفید) که خداوند عزت وی را مستدام بدارد. سلام خداوند بر تو ای کسی که در دوستی ما به زیور اخلاص آراسته ای و در اعتقاد و ایمان به ما، دارای امتیازی مخصوص هستی؛ ما در مورد نعمت تو، خداوند یکتا را سپاسگذاریم.شما مکلف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانی، با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعی خود و شیعیانمان، تا زمانی که حکومت بر دنیا در اختیار ستمگران است، در نقطه ای دور و پنهان از دیده ها به سرمی بریم ولی از تمام حوادث و ماجراهایی که بر شما می گذرد، کاملا مطلع هستیم و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست، از خطاها و گناهانی که بندگان صالح خداوند از آنها دوری می کنند، اما شما آنها را مرتکب می شوید، نیز باخبریم! از عهد شکنی‌ها و پشت سرگذاشتن عهد و پیمان‌ها با اطلاعیم! … .از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و ما خاندان رسالت را مدد رسانید … . سعی کنید اعمالتان به گونه ای باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانی که موجب نارضایتی ما را فراهم می نماید، بترسید و دوری کنید … ».(بحارالانوار، ج53، ص175)شیخ طبرسی نیز آورده که بر شیخ مفید مکتوب از جانب امام عصر(عج) وارد شد، بدین صورت: « این نامه ای است از طرف بنده خدا و آن کسی که پیوسته در راه او حرکت می کند … سلام بر تو ای بنده شایسته … ما عهد می کنیم با شما ای دوست مخلص که در راه ما با ظالمان مجاهده می کنی، هر کسی از برادران دینی شما که تقوا را سرمایه خویش قرار دهد، از فتنه های گمراه کننده و ظلمت خیز در امان خواهد بود … آنچه که موجب جدایی ما و دوستانمان گردیده است و آنان را از دیدار ما محروم نموده است، گناهان و خطاهای آنان و تخلف از فرامین خداوند است».(نجم الثاقب، ص567)پس وظیفه مهم هر شیعه منتظر، پیراستن خو از گناهان و خصایص ناپسند و آراستن خود به اخلاق نیکو است چنان که امام صادق(ع) می فرماید: « هر کس دوست می دارد از یاران حضرت قائم(عج) باشد، باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزگاری و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالی که منتظر است».(الغیبه نعمانی، ص200 ح16) جالب آنکه در آغاز قیام جهانى حضرت مهدى(عج) یاران و اصحاب نزدیک ایشان، پیمان و بیعت سختى با آن حضرت مى بندند و تعهّد مى کنند که از گناهان و انحرافات دورى جویند و از ظلم و فسادگرى بپرهیزند. امیرمؤمنان على«ع»، در ضمن یک حدیث طولانى، در وصف بیعت یاران امام زمان(عج) چنین مى فرماید:با او بیعت مى کنند که هرگز:دزدى نکنند «یبایعون على اَن یَسرَقوا»؛ ؛ زنا نکنند «ولا یَزنوا»؛ ؛ مسلمانى را دشنام ندهند «و لا یَسُبّوا مسلماً»؛ ؛خون کسى را به ناحقّ نریزند «و لا یقتلوا مُحرماً»؛ ؛به آبروى کسى لطمه نزنند «و لا یهتک حریماً مُحرّماً»؛ ؛به خانه کسى هجوم نبرند «و لا یهجموا منزلاً»؛ ؛کسى را به ناحق نزنند «و لا یضربوا احداً الاّ بالحقّ»؛ ؛طلا، نقره، گندم و جو ذخیره نکنند «و لا یکنزوا ذهباً و لا فضّة و لا بُرّاً و لا شعیراً»؛ ؛مال یتیم را نخورند «ولا یأکلوا مالَ الیتیم»؛ ؛در مورد چیزى که یقین ندارند، گواهى ندهند «و لا یشهدوا بما لا یَعلمون»؛ ؛مسجدى را خراب نکنند «ولا یُخرِبوا مسجداً»؛ ؛مشروب نخورند «و لا یَشربوا مسکراً»؛ ؛حریر و خز نپوشند «و لا یلبَسوا الخزّ و لا الحریر»؛ ؛در برابر سیم و زر سر فرود نیاورند «و لا یتمنطقوا بالذّهب»؛ ؛راه را بر کسى نبندند «و لا یقطعوا طریقاً»؛ ؛راه را نا امن نکنند «و لا یخیفوا سبیلاً»؛ ؛گرد همجنس بازى نگرایند «و لا یَفسقوا بغُلام»؛ ؛خوراکى را از گندم و جو انبار نکنند «ولا یحبسوا طعاماً مِن بُرّ و لا شعیر»؛ ؛به کم قناعت کنند «و یرضَونَ بالقلیلِ»؛ ؛طرفدار پاکى باشند «و یَشَتّمونَ على الطیّب»؛ ؛از پلیدى گریزان باشند «و یکرهون النجاسةو…»؛ منتخب الاثر، ص 581، ح 4 ؛ الملاحم و الفتن، ص 53..پس گناهان و رذایل اخلاقى، عامل مهمى در محرومیت انسان از عنایات امام زمان(عج) است. با این حال باید دانست که امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فیض بین خالق و مخلوق است. تمام نعمت ها به برکت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى رسد و تمام بلاها نیز به برکت وجود او رفع مى شود و با اندکى اشتباه و خطایى، این الطاف و برکات از انسان دریغ نمى گردد. او مظهر رحمت الهى است و هیچ سود و منفعتى را از دیگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى دارد. در عنایت و لطف او، هیچ بخل و کاستى راه ندارد.آن حضرت در سخنان خیرخواهانه اى مى فرماید: «پس باید هر یک از شما (شیعیان )، کارهایى را که موجب جلبِ محبّت مى گردد، انجام دهید و باید از کارهاى ناپسندى که خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب کنید. پس (آگاه باشید که ) مرگ آدمى ناگهان مى رسد که در آن، دیگر توبه سودى نمى رساند و ندامت، نمى تواند او را از عذاب برهاند» بحارالانوار، ج 53، ص 174، ح 7..یقین بدانیم اگر کوچک ترین انحرافى که در بین شیعه ایجاد شود، قلب امام زمان را ناراحت و رنجور خواهد کرد. به همین جهت آن حجّت خداوند، شکوه خویش را از دست شیعیان جاهل و منحرف به این صورت اظهار مى دارد: «به حقیقت، نادانان و کم خردان شیعه و کسانى که پر و بال پشه بر دین آنها برترى دارد، ما را آزار مى دهند احتجاج طبرسى، ج 2، ص 474.».پس کسى که منتظر و چشم به راه ظهور و قیام جهانى نجات دهنده بزرگ و موعود امت ها است، بایسته است از نظر عملى، فکرى و اعتقادى نیز انتظار و آمادگى خود را نشان دهد. تنها با لقلقه زبان و ادعاى چشم به راه بودن، نمى توان خود را منتظر واقعى دانست!! البته مرحله نخست «انتظار سازنده»، باور به وجود منجى و اعتقاد به ظهور او و برپاداشت انقلاب جهانى به دست او است. سپس نوبت به اصلاح و همسوسازى رفتارها، گفتارها و پندارها با این اعتقاد و باور است. وقتى انسان حقیقتاً منتظر کسى باشد، تمام رفتارها و سکناتش نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال اگر منتظر میهمان باشد، حتماً خانه را تمیز و مرتب مى کند، وسایل پذیرایى را آماده مى کند و با لباس مرتّب و چهره اى شاداب، در انتظار مى ماند. چنین کسى مى تواند ادعا کند که منتظر میهمان است. اما کسى که نه خانه را مرتّب کرده و نه وسایل پذیرایى را آماده نموده است و نه لباس مرتّب و تمیزى پوشیده و نه اصلاً به فکر میهمان بوده است ؛ اگر ادعا کند که در انتظار میهمان است. همه او را ریشخند کرده، بر گزافه گویى او خواهند خندید!!لاف عشق و گله از یار زهى لاف دروغ      عشق بازان چنین مستحق هجرانند      بعضى از بایسته ها و وظایف منتظران امام مهدى(عج) را چنین مى توان شمارش کرد:1. سنخیت با امام منتظران واقعى، وضعیت فکرى، روحى و عملى خود را به گونه اى سامان مى بخشند که سنخیت کاملى با امام زمان(عج) داشته باشد. به طور کلى هر انسانى داراى سه مرتبه وجودى (افکار، صفات و اعمال) است و هیچ انسانى از این قاعده مستثنا نیست. اگر کسى بخواهد به انسان دیگرى نزدیک شود، چاره اى ندارد جز اینکه بکوشد نوع اعتقاد، باورها، صفات و رفتار خود را به ایشان نزدیک سازد تا از این طریق شیعه و پیرو واقعى او باشند.امام باقر«ع» در تفسیر آیه «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا»؛ آل عمران (3)، آیه 200. فرمود: «اصبروا»، یعنى صبر کنید بر اداى واجبات و «صابروا»، یعنى شکیبا باشید بر اذیّت دشمنان و «رابطوا»، یعنى رابطه ناگسستنى با امام خود، مهدى منتظر(عج) داشته باشید» منتخب الاثر، ص 515، ج 8 ؛ الغیبة النعمانى، ص 199 ؛ تفسیر برهان، ج 1، ص 234..2. پرهیزکارى و تزکیه نفس یکى از وظایف و بایسته هاى مهم منتظران، آراستن درون با فضایل انسانى و چنگ زدن به مکارم اخلاقى است ؛ یعنى، همان طور که قرآن مى فرماید: «اگر مى خواهید محبوب خدا باشید، تقوا پیشگى کنید» ؛ این قانون در مورد حضرت مهدى(عج) نیز هست.بسى گفتند از عیسى و مهدى      مجرّد شو، تو هم عیساى عهدى ز مهدى گر چه روزى چند پیشى      بکش دجّال خود، مهدىّ خویشى چو تو در معرفت، چون طفل مهدى      چه دانى، قدر علم و فضل مهدى؟!به نور علم مى کن دیده روشن      که تا بتوانیش هر لحظه دیدن ر.ک: کنزالحقایق، شیخ محمود شبسترى. از امام صادق«ع» نقل شده است: «براى صاحب الامر، غیبتى طولانى است ؛ در این دوران هر کس باید تقوا پیشه سازد و به دین خود چنگ زند» الغیبة النعمانى، ص 250، باب 14، ح 5..1-3. یاد یارمنتظر حقیقى، کسى است که از یاد و نام محبوب خود غافل نمى شود و پیوسته در فکر و اندیشه او است. شخص مؤمن، در هیچ حالى از حالات و هیچ وقتى از اوقات و هیچ مکانى از مکان ها، از یاد امامش و انتظار قدوم مبارک او، خالى و فارغ نیست.روایت شده است: وقتى امام موسى بن جعفر«ع» از امام غایب و نعمت باطنى خدا یاد کرد، فردى پرسید: آیا از امامان کسى غایب مى شود؟ فرمود: «نعم یغیبُ عن اَبصارِ النّاس شخصُهُ و لا یَغیبُ عن قُلوبِ المؤمنین ذِکرُهُ و هو الثّانى عَشر منّا»؛ علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 51، ص 150. ؛ «بلى، شخص او از دیدگاه هاى مردم غایب مى شود ؛ ولى یاد او از دل هاى مؤمنان نهان نمى شود و او دوازدهمین نفر از ما است».
برای مطالعه بیشتر ر.ک:مهدویت (پیش از ظهور )،رحیم کارگر ،نشر معارف