اجتناب از مصرف بیش از حد داروی تجویز شده توسط پزشک کلید جلوگیری از هرگونه عوارض جانبی مرتبط با لووتیروکسین می باشد.

لووتیروکسین یک داروی تجویزی بوده که برای درمان کم کاری تیروئید (غده ی تیروئید غیر فعال)، بیماری که در آن غده ی تیروئید قادر به تولید مقدار کافی هورمون تیروئید نیست، توصیه می شود. این دارو برای سنتز هورمون تیروئید ضروری می باشد. بنابراین، مصرف منظم این دارو باعث درمان بیماری تیروئید می گردد. با این حال، لووتیروکسین عاری از عوارض جانبی نیست، برخی از این عوارض بسیار مشکل ساز بوده و ممکن است نیاز به تنظیم دور دارو به منظور کاهش علائم باشد.
 

عوارض جانبی کمیاب لووتیروکسین

مشکلات قلبی و عروقی

مطالعات بالینی نشان داد که لووتیروکسین می تواند باعث ایجاد فشار خون بالا، آنژین، ریتم نامنظم قلب، ضربان قلب سریع، نارسایی قلبی و حمله ی قلبی گردد. اگرچه این عوارض کمتر شایع می باشد، اما احتمال بالاتری وجود دارد که افرادی با سابقه ی مشکلات قلبی و عروقی به دلیل مصرف این دارو از مشکلات قلبی و عروقی رنج ببرند.
 

مشکلات استخوانی

استفاده ی طولانی مدت از این دارو ممکن است باعث کاهش توده ی استخوانی شده و فرد را در معرض خطر پوکی استخوان، بیماری که باعث شکننده شدن استخوان ها می شود، قرار می دهد. این دارو ممکن است خطر شکستگی استخوان ها را در دراز مدت افزایش دهد. مشاهده شده که افرادی که در معرض درمان تیروئید قرار دارند، احتمال شکستگی استخوان های آن ها نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند، بیشتر است.
 

بی خواب

افرادی که لووتیروکسین مصرف می کنند، ممکن است با مشکلات مربوط به خواب مواجه شوند. آن ها ممکن است چند بار در طول شب از خواب بیدار شده و دوباره به خواب بروند. بیماران از خواب بی وقفه و بیدار شدن از خواب زودتر از مقدار خواب مورد نیاز شکایت دارند. همه ی این ها علائم بی خوابی می باشد و نشان دهنده ی مصرف دوزهای بالای لووتیروکسین می باشد. در چنین شرایطی، پایین آوردن دوز دارو ممکن است به بازگرداندن الگوی خواب طبیعی بیمار کمک کند.
 

ریزش مو

ریزش مو ممکن است مشکل دیگری باشد که هنگامی که فرد با داروی لووتیروکسین درمان می شود، با آن مواجه شود. این دارو تمایل به تغییرات هورمونی دارد که ممکن است اثرات منفی بر رشد مو داشته باشد.
 

واکنش آلرژیک

آلرژی به لووتیروکسین می تواند باعث التهاب پوست، خارش و همچنین موجب تشکیل جوش گردد. این واکنش های آلرژیک نشان دهنده ی مشکلات پوستی مانند اگزمای پوستی و کهیر می باشد. واکنش جانبی در عرض چند ثانیه رخ می دهد و باعث مشکلات تنفسی شده و به دنبال آن تورم زبان، لب ها و صورت اتفاق می افتد.
 

افزایش وزن

افرادی که از داروی تیروئید استفاده می کنند، ممکن است افزایش وزن را تجربه کنند. گزارشاتی از ثابت نماندن وزن در هنگام مصرف لووتیروکسین وجود دارد. پایین آوردن دوزهای ممکن نیز این دارو می تواند با مشکلات افزایش وزن مبارزه کند.
 

مشکلات عصبی

در طول روزهای اول درمان، بیمار ممکن است دچار تشنج شود. با این حال، در چند ماه بعد، بدن او با این درمان هماهنگ شده و این حملات تشنج ممکن است از بین برود. تنش مرتبط با لووتیروکسین نیز ممکن است نشان دهنده ی مصرف بیش از حد تجویز شده باشد.
 

مشکلات مربوط به معده و روده

مصرف این داروی تیروئیدی می تواند باعث حالت تهوع گردد. در طول 24 ساعت اول بعد از مصرف لووتیروکسین اسهال (همراه با گرفتگی معده) ممکن است ایجاد شود.
 

اختلالات روانی

گزارشاتی از تغییرات عاطفی و رفتاری در افرادی که لووتیروکسین مصرف می کنند، وجود دارد. بنابراین، این افراد ممکن است هنگام مصرف این دارو نوسانات در خلق و خو، عصبانیت و افسردگی را تجربه کنند.

دیگر عوارض جانبی کمتر شایع لووتیروکسین

مشکلات قاعدگی، ضعف عضلانی، سردرد، تعرق مفرط، افزایش اشتها، عدم تحمل گرما، ادرار کم
 

سایر عوارض جانبی احتمالی مصرف لووتیروکسین

افزایش ضربان قلب ، درد قفسه سینه ، تنگی نفس ، تب ، گرگرفتگی ، عرق کردن، احساس سرما و لرز، ضعف ، خستگی غیرمعمول ، بی خوابی، عصبی شدن و عصبانیت شدید، تغییر و یا تاخیر در پریود و قاعدگی، اسهال ، استفراغ ، حالت تهوع ،شکم درد، افزایش اشتها  افزایش وزن ، چاقی، ریزش مو ،گرفتگی عضلات، درد فک ، گردن، شانه و کتف، ، مشکل بلع غذا و آب، تورم چشم ها، صورت، لب ها، گلو یا زبان، افسردگی ، نداشتن اعتماد ، توهم ، سریع احساساتی شدن و گریه .
 

تداخلات دارویی لووتیروکسین

لووتیروکسین با داروهای زیادی تداخل دارد . برخی از این تداخلات ممکن است با تغییر زمان مصرف داروها ، رفع شوند. برای این منظور لازم است مشورت با پزشک صورت گیرد و در زمان تجویز دارو ، تمام داروهایی که بیمار در حال مصرف کردن آنهاست به پزشک گزارش داده شود . مکمل ها ، مولتی ویتامین ها و داروهای گیاهی و سنتی نیز می توانند با لووتیروکسین تداخل ایجاد کنند .

در صورتی که داروهای زیر مصرف می شوند باید حداقل بین مصرف با لووتیروکسین 4 ساعت فاصله داشته باشند : کربنات کلسیم ، مکمل کلسیم و …کلستیرامین، کلستیپول، ترکیبات آهن ، سوکرالفیت، پلی استایرن سولفونات سدیم ، کاهش دهنده های اسید معده، اسموپرازول، لانزوپرازول، امپرازول و… ، آنتی اسیدها حاوی آلومینیوم یا منیزیم، سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین، افلوکساسین و سایر داروهای این گروه، داروهای ضد انعقادی مانند وارفارین ،کاربامازپین ، فنوباربیتال ، فنی توئین ، پریمیدون،  ریفامپین ، استروژن و ضدبارداری های خوراکی ، ضدافسردگی (مثل فلوکستین یا آمی ترپتیلین)، داروهای ضداضطراب، داروهای درمان سرطان، آسپرین، مسدود کننده های بتا مثل آتنولول، متوپرولول و پروپرانولول، دیگوکسین، انسولین و داروهای خوراکی درمان دیابت، مکمل های آهن، متادون، ، استروئیدها مانند پردنیزولون و دگزامتازون، تئوفیلین و حتی ویتامین ها.

علائم مصرف بیش از حد لووتیروکسین

اگر هر یک از عوارض جانبی زیر رخ داد، باید به دنبال توصیه های فوری پزشکی باشید.
سرگیجه، از دست دادن هوشیاری، سردرگمی، تعرق مفرط، عدم تعادل ناگهانی و یا عدم هماهنگی

اگرچه لووتیروکسین برای غده ی تیروئید غیر فعال معمولا به عنوان یک درمان مادام العمر در نظر گرفته می شود، اما نیاز به نظارت بر تاثیر دوزهای تجویز شده با آزمایش خونی که سطح تیروئید را بررسی می کند، وجود دارد. بر اساس نتایج آزمایش خون، این دوزهای مصرفی باید در طول زمان تنظیم شود، به طوری که اطمینان حاصل شود که سطوح تیروئید در محدوده ی نرمال باقی می ماند.