زگیل آبکی

زگیل آبی یک عفونت ویروسی نسبتاً شایعی است که منجر به ایجاد برجستگی های سفت و بدون درد بر روی پوست فرد مبتلا می شود. اندازه زگیل آبکی متفاوت بوده و ممکن است به اندازه یک سنجاقک تا یک پاک کن است. در صورتی که این برجستگی ها خراشیده شده یا آسیبی به آن ها وارد شود، ممکن است فرد دچار عفونت های پوستی شود. زگیل آبکی مسری بوده و می تواند از طریق شخص آلوده به افراد دیگر منتقل شود.

زگیل آبکی یک عفونت پوستی است که در اثر ویروس Molluscum contagiosum ایجاد شده و باعث بروز برآمدگی های پوستی یا زخم هایی بر روی لایه های رویی پوست خواهد شد.

این برجستگی های کوچک معمولاً عاری از هرگونه درد بوده و خود به خود ناپدید خواهند شد. اما در بعضی از موارد ممکن است زگیل ها بدون اینکه درمان شوند، جای زخم روی پوست فرد باقی بگذارند. مدت زمان ماندگاری ویروس برای هر فرد متفاوت است، اما برجستگی ها می تواند به مدت 2 تا 4 سال روی پوست فرد باقی بماند.1
 

علت ایجاد زگیل‌های آبکی روی پوست چیست؟

ممکن است شما دانه‌ها و ضایعات عفونی را روی پوست بیمار لمس کرده باشید. کودکان ممکن است در هنگام بازی با همسالان خود به این بیماری مبتلا شوند.

شما ممکن است این ویروس را در هنگام انجام ورزش‌هایی که در آنها افراد با بدن عریان با هم تماس دارند مانند کشتی یا فوتبال دریافت کرده باشید.

این ویروس ممکن است از طریق حوله، لباس، اسباب‌بازی‌ها یا وسایل آلوده دیگر به بدن شما منتقل شود.

وسایل ورزشی که ممکن است پوست عریان یک فرد با آن در تماس باشد می‌تواند عامل انتقال این ویروس باشد.

اگر شما به این بیماری مبتلا شده باشید ممکن است این ویروس به سراسر بدن شما منتقل شود. شما این ویروس را با لمس کردن، خاراندن یا اصلاح یک منطقه از بدن و لمس قسمت‌های دیگر بدن به ناحیه دیگری از بدن خود منتقل می‌کنید.2

علائم و نشانه های زگیل آبکی

علائم و نشانه بروز زگیل آبکی بر روی پوست برجستگی های با ویژگی های زیر است:

برآمده، گرد و گوشتی باشد.

کوچک باشد به طور معمول کمتر از 4/1 اینچ (کوچکتر از 6 میلی متر) قطر داشته باشد.

از نظر مشخصه دارای یک تورفتگی کوچک (ناف) یا نقطه ای در نزدیک مرکز باشد.

می تواند قرمز و ملتهب شود.

ممکن است با خارش پوستی همراه باشد.

با خراشیدن یا سایش به راحتی از بین می رود، که می تواند ویروس را به قسمت های دیگر پوستی انتقال دهد.

معمولاً در کودکان روی صورت، گردن ، زیر بغل، بازوها و بالای دست ها ظاهر می شود.

اگر عفونت از طریق رابطه جنسی منتقل شده باشد، ممکن است بر روی پوست دستگاه تناسلی، قسمت تحتانی شکم و داخل ران بزرگسالان به وجود بیاید.1
 

عوامل احتمالی ایجاد کننده ویروس مولوسکوم کدامند؟

هر کس ممکن است تحت تأثیر این ویروس قرار گیرد اما برخی از افراد بیش از سایرین در معرض عفونت ناشی از ویروس مولوسکوم هستند. این گروه افراد عبارتند از:

کودکان بین 1 تا 10 ساله

افرادی که در مناطق گرمسیری زندگی می‌کنند.

افرادی که به دلایلی مانند بیماری ایدز، پیوند اعضا یا تحت درمان سرطان بودن سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

افرادی که به درماتیت آتوپیک که نوعی اگزما بوده و باعث پوسته پوسته شدن و خارش پوست می‌شود مبتلا هستند.

افرادی که ورزش‌های پر برخورد مانند کشتی یا فوتبال انجام می‌دهند و در آن تماس‌های پوست به پوست اتفاق می‌افتد.2
 

تشخیص

پزشک متخصص معاینات لازم را از جراحت‌های پوست به عمل می‌آورد تا به این ترتیب وجود سایر مشکلات در این رابطه را بررسی کرده و سایر دلایل احتمالی ابتلا به بیماری را مشخص نماید. مولوسکوم از طریق معاینه ویروسی جراحت‌های پوستی قابل تشخیص است.

در این حالت ممکن است یک نمونه از جراحت پوستی گرفته شده و زیر میکروسکوپ بررسی گردد تا به این ترتیب بتوان تشخیص انجام شده نسبت به بیماری را تایید کرد (نمونه‌برداری از پوست).3
 

درمان مولوسکوم

مولوسکوم یا زگیل آبی معمولاً شفاف بوده و در طول مدت 6 تا 12 ماه برطرف می‌شود. در مراحل بهبود این بیماری، جوش‌های پوستی دیگر واگیردار نخواهد بود. در مورد کودکان به دلیل خطر عکس‌العمل نامناسب بدن به ندرت نیاز به مداخله درمانی برای رفع مشکل وجود دارد.

به هر حال، در افراد بزرگسال و نیز برای افرادی که سیستم ایمنی بدن آن‌ها دچار مشکل است، اغلب لازم است جراحت‌های پوستی به منظور جلوگیری از پخش آن‌ها در بدن تحت درمان قرار گیرند.

روش درمان مناسب برای بیمار به سطح سلامت کلی فرد و تعداد و موقعیت جراحت‌های پوستی بستگی دارد. روش‌های درمان قابل استفاده به این منظور به شرح زیر هستند:

کرم موضعی

کرم‌ها و پمادهای موضعی بر روی جراحت‌ها قرار گرفته و این کار معمولاً به مدت چند هفته تا زمانی ادامه می‌یابد که تمام این جراحت‌ها درمان شوند. عملکرد این کرم‌ها از طریق فعال کردن واکنش طبیعی سیستم ایمنی به ویروس عامل بیماری می‌باشد.

کرم‌های موضعی حاوی رتینوئید یا محلول‌های ساینده و محرک پوست هستند که می‌توانند برای از بین بردن جراحت‌های ایجاد شده در نتیجه بیماری مناسب باشند. این تحریک کننده‌ها عبارت‌اند از:

اسید تری کلرواستیک

اسید سالیسیلیک

هیدروکسید پتاسیم

کرم ترتینوئین

کانتاریدین

کرم امیکویمود
 

سرما درمانی

سرما درمانی شامل سرد کردن جوش‌های پوستی با نیتروژن مایع و برداشتن آن‌ها است. به این منظور هر نقطه از پوست در طول مدت 5 تا 10 ثانیه سرد شده و در نتیجه این کار یک لایه یخ مانند بر روی ناحیه مورد نظر و پوست اطراف آن تشکیل می‌شود. توجه داشته باشید برای برداشتن کامل جوش‌های پوستی به چند جلسه سرما درمانی نیاز بوده و لازم است بین این جلسات دو تا سه هفته فاصله زمانی وجود داشته باشد.

لیزر درمانی: لیزر درمانی یک روش به نسبت جدید برای درمان مولوسکوم یا زگیل آبی است. در این روش از پرتوی قوی لیزر برای تخریب سلول‌های تشکیل دهنده جوش‌های پوستی استفاده می‌شود. به منظور دستیابی به نتایج مناسب احتمالاً لازم است چندین بار از این روش استفاده شود.
 

دیاترمی (diatermy)

در این روش از گرما برای برداشتن جوش‌های پوستی استفاده می‌شود. به این منظور ناحیه تحت درمان بی‌حس شده و با استفاده از یک ابزار الکتریکی گرم می‌شود. به این ترتیب می‌توان جوش‌های پوستی ایجاد شده را سوزاند.
 

کورتاژ

در این روش جوش‌های پوستی با استفاده از ابزارهای خاص نازک، فلزی و قاشق مانند به نام کورت (curret) تراشیده می‌شود. مشابه روش دیاترمی، در این روش نیز نیاز به بی‌حسی موضعی قبل از شروع این درمان وجود دارد.
 

داروهای خوراکی

مصرف داروی خوراکی سایمیتیدین می‌تواند یک درمان سیستمیک برای برخی از کودکان مبتلا به این بیماری باشد. بر خلاف کرم‌های موضعی و روش‌های جراحی، این روش بدون درد بوده و باعث باقی ماندن جای زخم و جراحت بر روی پوست نمی‌شود.
 

درمان ترکیبی

افراد دچار مشکلات خاص در ارتباط با وضعیت سیستم ایمنی به خوبی به روش‌های درمان معمول برای مولوسکوم واکنش نشان نمی‌دهند و به همین خاطر لازم است برای رفع مشکل آن‌ها ترکیبی از روش‌ها مورد استفاده قرار گیرد. روش‌های درمان در این شرایط با تمرکز بر بهبود عملکرد سیستم ایمنی و دستیابی به حداکثر سطح اثربخشی برای درمان مشکل انجام می‌شوند.3

چگونه می‌توان از ایجاد زگیل‌های آبکی پیشگیری کرد؟

بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به مولوسکوم اجتناب از لمس بدن افرادی است که ناقل این ویروس هستند. در زیر پیشنهادهایی برای پیشگیری از گسترش عفونت ارائه شده است:

دستان خود را به وسیله آب گرم و صابون خوب بشوئید.

به کودکان خود روش‌های شستشوی صحیح دست‌ها را آموزش دهید زیرا آنها در هنگام بازی ممکن است با افرادی که ناقل این ویروس هستند برخورد داشته باشند.

از استفاده از وسایل شخصی دیگران پرهیز کنید. این وسایل شخصی عبارتند از حوله‌ها، لباس‌ها، شانه یا صابون

از استفاده از ابزار ورزشی افراد دیگری که ممکن است با بدن عریان آنها تماس داشته باشد خودداری کنید.

از دست زدن به قسمتی از بدن خود که در آن زگیل وجود دارد خودداری کنید.

زگیل‌ها را تمیز و پوشیده نگه دارید و از لمس کردن آنها توسط خود یا دیگران اجتناب کرده تا ویروس گسترش پیدا نکند.

در صورتی که در اندام تناسلی شما زگیل وجود دارد از تماس‌های جنسی پرهیز کنید.2

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.cosmeticclinic.ir
3.www.skinbeautyclinic.ir