برای رسیدن به این درجه از عبادت، باید بکوشیم قبله آمال خود را در زندگی مشخص نماییم و نیت و انگیزه خود را در جهت رسیدن به آن اصلاح کنیم و عشق به عبادت و لقاء الله را در قلب خود تقویت نماییم. برای توضیح چیستی قبله آمال، لازم است بدانیم که زندگی انسان لایه های چند گانه ای دارد.
در لایه سطحی آن شما در زندگی خود فعالیت های بسیاری انجام می دهید، کار می کنید، می خورید، می خوابید، ازدواج می کنید، درس می خوانید، عبادت می کنید و خیلی کارهای دیگر.
در یک مرتبه عمیق تر آرزوهایی نیز دارید، مانند اینکه دلتان می خواهد دکتر و مهندس شوید، یا مثلا خلبان شوید، یا مدیر کارخانه یا نماینده مجلس یا حتی رئیس جمهور شوید و موقعیت های اجتماعی پیدا کنید.
کمی عمیق تر، اهدافی هم پیدا می کنید، مثلا می خواهید به ثروت برسید و پولدار شوید، یا به مقام و شهرت دست یابید، یا قدرت پیدا کنید و یا به دنبال لذت هستید و مانند آن.
و در نهایت نیز بحث قبله آمال و هدف نهایی مطرح می شود، از نظر اسلام همه کارها و آرزوها و اهداف با یک هدف نهایی به وحدت می رسد و جهت واحدی پیدا می کند که به آن قبله آمال می گویند.
هدف نهایی و قبله آمال انسان از منظر اسلام، بندگی خدا است. توحید و عبودیت است. قبله آمال مانند نخ تسبیح می ماند که باعث می شود کل سیستم زندگی انسان به بندگی تبدیل شود. بر این اساس بندگی خدا و اخلاص در توحید، هنگامی محقق می شود که با هدف “قرب به خدا” انجام شود و نیت بنده فقط رضایت الهی باشد و هیچ هدف و آرزوی دیگری در آن دخالت نکند.
اخلاص در بندگی و توحید در آیه سوره حمد – ایاک نعبد و ایاک نستعین – کاملا تجلی یافته است و به این صورت است که تمام زندگی انسان به عبادت و بندگی و اخلاص در عبودیت تبدیل می شود و زمینه رشد انسان و کمال او را فراهم می سازد.
در غیر این صورت، یعنی به محض اینکه هدف نهایی و خدا از زندگی انسان حذف می شود، فورا اهداف متوسط و آرزوهای دنیوی جایگزین آن می شود، یعنی قدرت و شهرت و ثروت و لذت و شهوت و مقام، هدف نهایی می شود و کل سیستم زندگی انسان را شرک آمیز و مفسده انگیز خواهد نمود. 
لذا اگر بخواهیم خدا را فقط به خاطر خودش عبادت کنیم و انگیزه های مادی نداشته باشیم، لازم است هدف نهایی و قبله آمال خود را، خدای متعال و قرب به او قرار دهیم و تمامی اهداف متوسط را برای رسیدن به خدا سازمان دهی نماییم.