ترندنیوز مطالب مذهبی+آموزشی+سرگرمی+خبری
چه موقع غذاها خراب می‌شوند
فن آوری های جدید برای پیش بینی زمان خراب شدن می تواند ضایعات گسترده‌ی بین مزرعه و میز غذا را بررسی کند.
برچسب های انقضاء مواد غذایی از عبارات مختلفی استفاده می کنند – اما در بیشتر موارد ، آنها به شما نمی گویند چه موقع کالاها دیگر واقعاً خوب نیستند.
CREDIT: KNOWABLE MAGAZINE.
در آگوست سال 2011 ، یک قوطی کنسرو نخود فرنگی با کیفیت عالی به مجموعه مواد غذایی فاسد نشدنی در خانه من اضافه شد ، که یکی از چندین خرید زمان وحشت به هنگامی بود که گرد باد ایرنه به سرعت به سمت خانه من در سواحل شمال شرقی ایالات متحده آمریکا حرکت می کرد. اما شرایط اضطراری گذشت و قوطی کنسرو ، با قلم بی تکلف آبی رنگ روی سفید آن ، هفت سال بعد در قفسه من مانده است.
حضور مداوم آن ، معضل را در شکل یک مُهر کاملاً خوانا مطرح می کند: “بهترین کیفیت تا آخر سال 2012”. آیا باید آن را دور بریزم؟ آیا نخود فرنگی های کنسرو می تواند خراب شود؟ از کجا بدانم که آنها خراب شده اند یا نه؟
چنین سردرگمی‌ای ، که در بسیاری از کابینت ها معمول است ، حجم بسیار زیادی از اتلاف مواد غذایی را به دنبال دارد: حدود 40 درصد از مواد غذایی در ایالات متحده دور ریز می شود ، غالباً به دلیل این باور که یک تاریخ اعتبار گذشته روی یک بسته بندی به معنای عدم امنیت مواد غذایی است.
این تا حدی مربوط به خودِ مُهرهای تاریخ اعتبار است. غذاهایی که مستعد رشد میکروبی هستند ، از جمله گوشت خام و برش های محصولات گوشتی سرد ، تاریخ “استفاده تا” را قاطعانه بیان می کنند که نشان می دهد پس از آن ، ممکن است خطرناک باشد ، و برخی از این موارد به موجب قوانین باید اعلام شوند . اما مهرهای روی محصولات پایدار قفسه به صورت “بهترین کیفیت تا قبل از” ، “بهترین کیفیت اگر استفاده شود تا” ، “لذت ببرید تا” ، “منقضی می شود در” – اوج کیفیت را منعکس می کنند ، نه ایمنی را. و اغلب ، هر دو نوع مهر تاریخ نمی توانند عمر واقعی یک محصول را منعکس کنند.
بسیاری از کشورها بسته بندی مواد غذایی را تا این حد راحت کرده اند که حامل برچسب استفاده کنید تا تاریخِ (برای زمانی که یک محصول ممکن است واقعاً خراب شود) یا بهترین کیفیت قبل از تاریخِ (که نشان می دهد چه زمانی ممکن است شروع کند به این که کمتر مطبوع باشد) باشند. گروه های تولیدی ایالات متحده اخیراً راهنماهای داوطلبانه‌ای را برای اتخاذ چنین نامگذاری‌هایی اعلام کرده‌اند. اما این ممکن است کمک چندانی به کاهش ضایعات مواد غذایی نکند. تام راس ، میکروبیولوژیستِ پیش بینی غذا در دانشگاه تاسمانیا می گوید: “حتی در استرالیا” – جایی که سیستم دو مُهری سال ها در آن وجود داشته است – “مصرف کنندگان تفاوت بین” استفاده کنید تا “و” بهترین کیفیت تا قبل از” را نمی دانند .” “من باید بعد از 20 سال دانشمند حرفه ای مواد غذایی بودن این موضوع را دریابم“.
راس و سایر متخصصان می گویند ، راه حل بهتر و مؤثرترِ کاهش اتلاف غذا می تواند از پیشرفت سریع در علم تعیین و ردیابی عمر مفید بیاید. چنین بهبودهایی که با پیشرفت هایی در انفورماتیک ، فن آوری های سنسور و تجزیه و تحلیل های شیمیایی هدایت می شوند ، می توانند منجر به مهرهای تاریخ دقیق‌تر یا حتی روزی بلااستفاده ساختن آنها شوند. راس می گوید: “این یک کمی انقلابی است.” “کوچک سازی ، خود کار سازی ، و عیب یابی سریع – همه در حال آمدن در معرض دید هستند.“
CREDIT: KNOWABLE MAGAZINE.
در آگوست سال 2011 ، یک قوطی کنسرو نخود فرنگی با کیفیت عالی به مجموعه مواد غذایی فاسد نشدنی در خانه من اضافه شد ، که یکی از چندین خرید زمان وحشت به هنگامی بود که گرد باد ایرنه به سرعت به سمت خانه من در سواحل شمال شرقی ایالات متحده آمریکا حرکت می کرد. اما شرایط اضطراری گذشت و قوطی کنسرو ، با قلم بی تکلف آبی رنگ روی سفید آن ، هفت سال بعد در قفسه من مانده است.
حضور مداوم آن ، معضل را در شکل یک مُهر کاملاً خوانا مطرح می کند: “بهترین کیفیت تا آخر سال 2012”. آیا باید آن را دور بریزم؟ آیا نخود فرنگی های کنسرو می تواند خراب شود؟ از کجا بدانم که آنها خراب شده اند یا نه؟
چنین سردرگمی‌ای ، که در بسیاری از کابینت ها معمول است ، حجم بسیار زیادی از اتلاف مواد غذایی را به دنبال دارد: حدود 40 درصد از مواد غذایی در ایالات متحده دور ریز می شود ، غالباً به دلیل این باور که یک تاریخ اعتبار گذشته روی یک بسته بندی به معنای عدم امنیت مواد غذایی است.
این تا حدی مربوط به خودِ مُهرهای تاریخ اعتبار است. غذاهایی که مستعد رشد میکروبی هستند ، از جمله گوشت خام و برش های محصولات گوشتی سرد ، تاریخ “استفاده تا” را قاطعانه بیان می کنند که نشان می دهد پس از آن ، ممکن است خطرناک باشد ، و برخی از این موارد به موجب قوانین باید اعلام شوند . اما مهرهای روی محصولات پایدار قفسه به صورت “بهترین کیفیت تا قبل از” ، “بهترین کیفیت اگر استفاده شود تا” ، “لذت ببرید تا” ، “منقضی می شود در” – اوج کیفیت را منعکس می کنند ، نه ایمنی را. و اغلب ، هر دو نوع مهر تاریخ نمی توانند عمر واقعی یک محصول را منعکس کنند.
بسیاری از کشورها بسته بندی مواد غذایی را تا این حد راحت کرده اند که حامل برچسب استفاده کنید تا تاریخِ (برای زمانی که یک محصول ممکن است واقعاً خراب شود) یا بهترین کیفیت قبل از تاریخِ (که نشان می دهد چه زمانی ممکن است شروع کند به این که کمتر مطبوع باشد) باشند. گروه های تولیدی ایالات متحده اخیراً راهنماهای داوطلبانه‌ای را برای اتخاذ چنین نامگذاری‌هایی اعلام کرده‌اند. اما این ممکن است کمک چندانی به کاهش ضایعات مواد غذایی نکند. تام راس ، میکروبیولوژیستِ پیش بینی غذا در دانشگاه تاسمانیا می گوید: “حتی در استرالیا” – جایی که سیستم دو مُهری سال ها در آن وجود داشته است – “مصرف کنندگان تفاوت بین” استفاده کنید تا “و” بهترین کیفیت تا قبل از” را نمی دانند .” “من باید بعد از 20 سال دانشمند حرفه ای مواد غذایی بودن این موضوع را دریابم“.
راس و سایر متخصصان می گویند ، راه حل بهتر و مؤثرترِ کاهش اتلاف غذا می تواند از پیشرفت سریع در علم تعیین و ردیابی عمر مفید بیاید. چنین بهبودهایی که با پیشرفت هایی در انفورماتیک ، فن آوری های سنسور و تجزیه و تحلیل های شیمیایی هدایت می شوند ، می توانند منجر به مهرهای تاریخ دقیق‌تر یا حتی روزی بلااستفاده ساختن آنها شوند. راس می گوید: “این یک کمی انقلابی است.” “کوچک سازی ، خود کار سازی ، و عیب یابی سریع – همه در حال آمدن در معرض دید هستند.“
محققان سنسوری را توسعه داده اند که می تواند برای تشخیص عوامل بیماری زا مانند E coli و سالمونلا در بسته های گوشت یا سایر مواد غذایی قابل فساد استفاده شود. هنگامی که بک عامل بیماری زا وجود دارد مولکولها فلورسانس می شوند.
اصول اولیه مواد غذایی بد
تینی ون بوئکل، تکنسین مواد غذایی در دانشگاه Wageningen در هلند ، می گوید: غذا می تواند به روش های مختلفی بد شود. مهمترین آن فساد میکروبی است – رشد باکتری ها ، ویروس ها یا قارچ‌ها. بسیاری از این‌ها بوی وحشتناکی دارند اما بیماری زا نیستند. نوشیدن یک جرعه طولانی از شیر خراب ممکن است باعث شود شما بخواهید بالا بیاورید ، اما در صورت پاستوریزه بودن شیر ، انجام این کار حال شما را بد نخواهد کرد. سایر آلودگی ها واقعاً خطرناک هستند: برای مثال باکتری هایی مانند سالمونلا ، لیستریا یا سویه های خاصی از E. coli ، که چیزهایی هستند که مهرهای تاریخ “استفاده کنید تا” برای آنها استفاده می شود.
فساد بیوشیمیایی مانند تخریب آنزیمیِ پکتین ها و نشاسته ها همان طور که میوه رسیده‌تر از نقطه خوش طعمی می شود ، وجود دارد. سپس فساد شیمیایی وجود دارد: فرایندهایی مانند اکسیداسیون لیپیدها یا به اصطلاح واکنش مایلارد که باعث تغییر طعم یا قهوه ای شدن در مواد غذایی می شود.
در گذشته دانشمندان خطر رشد میکروبی را به صورت آزمایشی تعیین می کردند. راس می گوید: “رویکرد سنتی این بود که غذا را درست کنید ، آن را در جایی بچسبانند و تماشا کنند که با گذشت زمان چه اتفاقی برای آن می افتد.” اما میکروب ها تحت شرایط معلوم – سطح نمک ، رطوبت ، اسیدیته و به ویژه دما – به گونه ای قابل پیش بینی رشد می کنند و به این ترتیب طی دو یا سه دهه گذشته محققان مقدار زیادی داده جمع آوری کرده اند که تولید کنندگان مواد غذایی می توانند برای تخمین عمر مفید از آنها استفاده کنند. آنها سپس می توانند آزمایشاتی را انجام دهند تا بررسی کنند که آیا پیش بینی ها معتبر هستند.
برای بسیاری از غذاهای پایدار در قفسه – به عنوان مثال ، شیرینی ها ، تغییر در طعم ، بو و بافت اولین نشانه های فساد است. در برخی موارد ، دانشمندان همچنین تعیین می کنند که چقدر سرعت ویژگی های کلیدی در یک محصول رو به زوال می رود. محققان به لطف مدل سازی بهتر و پیچیده تر ریاضی و بهبود تکنیک های شیمی تحلیلی مانند طیف سنجی و اشعه مادون قرمز نزدیک است که می توانند سینتیک واکنش ها را سریعتر و آسان تر انجام دهند.
منبع: آلا کاتسنلسون
فساد بیوشیمیایی مانند تخریب آنزیمیِ پکتین ها و نشاسته ها همان طور که میوه رسیده‌تر از نقطه خوش طعمی می شود ، وجود دارد. سپس فساد شیمیایی وجود دارد: فرایندهایی مانند اکسیداسیون لیپیدها یا به اصطلاح واکنش مایلارد که باعث تغییر طعم یا قهوه ای شدن در مواد غذایی می شود.
در گذشته دانشمندان خطر رشد میکروبی را به صورت آزمایشی تعیین می کردند. راس می گوید: “رویکرد سنتی این بود که غذا را درست کنید ، آن را در جایی بچسبانند و تماشا کنند که با گذشت زمان چه اتفاقی برای آن می افتد.” اما میکروب ها تحت شرایط معلوم – سطح نمک ، رطوبت ، اسیدیته و به ویژه دما – به گونه ای قابل پیش بینی رشد می کنند و به این ترتیب طی دو یا سه دهه گذشته محققان مقدار زیادی داده جمع آوری کرده اند که تولید کنندگان مواد غذایی می توانند برای تخمین عمر مفید از آنها استفاده کنند. آنها سپس می توانند آزمایشاتی را انجام دهند تا بررسی کنند که آیا پیش بینی ها معتبر هستند.
برای بسیاری از غذاهای پایدار در قفسه – به عنوان مثال ، شیرینی ها ، تغییر در طعم ، بو و بافت اولین نشانه های فساد است. در برخی موارد ، دانشمندان همچنین تعیین می کنند که چقدر سرعت ویژگی های کلیدی در یک محصول رو به زوال می رود. محققان به لطف مدل سازی بهتر و پیچیده تر ریاضی و بهبود تکنیک های شیمی تحلیلی مانند طیف سنجی و اشعه مادون قرمز نزدیک است که می توانند سینتیک واکنش ها را سریعتر و آسان تر انجام دهند.
منبع: آلا کاتسنلسون
