استعمار پیر انگلیس براى ورود به کشور هند و تسخیر آن، قرار داد کمپانى هند شرقى را منعقد کرد و به بهانه حمایت دارایى‌هاى خود، قشون خود را وارد هند و به همین بهانه در هیئت حاکمه هندوستان داخل شده و آن‌چه خواستند انجام دادند. همین نقشه را براى ایران که مرکز تجمع شیعیان بود با قرارداد تنباکو اجرا کردند. و به دنبال آن، نیروهاى نظامى، اطلاعاتى، سیاسى و اقتصادى انگلیس در قالب کارکنان، کارگزاران و وابستگان شرکت رژى به ایران سرازیر شدند و در قلعه‌ها و مکان‌هاى متعددى مستقر شدند. ضمن آن‌که سلاح‌هاى زیادى هم وارد نمودند. اما آن‌چه که خواب‌هاى آشفته استعمار انگلیس را برملا کرد و نقشه‌هاى شوم آنان را فاش ساخت فتواى تحریم تنباکو بود که از جانب مرجع کل، مرحوم میرزاى شیرازى رضى اللّه عنهم صادر شد و به دنبال آن انقلابى در ایران به نام نهضت تنباکو صورت گرفت.

حکایت آن چنین است که مرحوم فشارکى نزد میرزاى شیرازى رفته و در خصوص عدم صدور فتوا از میرزا گلایه مى‌کند. آن‌گاه به ایشان مى- گوید: شما حق استادى و تعلیم و تربیت و سایر حقوق دیگر بر من دارید، ولى خواهش مى‌کنم به اندازه چند دقیقه به من اجازه بدهید آزادانه صحبت کنم! میرزاى شیرازى با کمال تواضع مى‌فرمایند: بگویید! مرحوم فشارکى بى‌پروا مى‌گوید: سید چرا معطلى؟ چرا علیه استعمار انگلیس قیام نمى‌کنى؟ چرا فتواى تحریم تنباکو را نمى‌دهى؟ مى‌ترسى که جانت در خطر بیافتد، چه بهتر که بعد از خدمت به اسلام و تربیت علمى عده‌اى از شاگردان، به سعادت شهادت برسى که موجب سعادت شما و افتخار ماست! آیا خون تو از خون سید الشهدا علیه السّلام رنگین‌تر است؟ قیام کن و فتواى تحریم تنباکو را بده.

مرحوم میرزاى شیرازى مى‌فرماید: من هم همین عقیده را داشتم. لکن در این مدت، جهات مختلف این فتوا را بررسى مى‌کردم و مى‌خواستم به دست دیگرى نوشته شود و امروز که به سرداب مقدسه امام عصر علیه السّلام رفتم تا از مولایم امام زمان علیه السّلام اجازه فتوا را بگیرم، آقا نیز اجازه فرمودند و امروز فتوا را صادر کردم.

«الیوم استعمال توتون و تنباکو بأى نحو کان در حکم محاربه با امام زمان علیه السّلام است.»  

* این نوع فتوا معمولا در بین فقهاى شیعه رایج نبوده و خود این مسئله و آثار و برکات فراوانى که این فتوا به همراه داشته نشان مى‌دهد که قضیۀ دیگرى در کار بوده است. خود میرزاى شیرازى بعد از ارائه فتوا فرمودند:

«این متن از ناحیه مقدسه شرف صدور یافته است. این‌گونه فرمودند که صادر کنیم»