امر مولوی به اوامری گفته می شود که با انگیزه و هدف بر انگیختن مکلف بر انجام عمل صادر شده و اطاعت و امتثال ان ها بر مکلف واجب است و مخالفت با ان در صورتی که با قضا و توبه تدارک نشود عذاب دارد مثل امر به خواندن نماز و گرفتن روزه ماه رمضان و واجبات دیگر اما اوامر ارشادی ان هائی است که هدف از انها بر انگیختن بر انجام حتمی عمل از طرف مکلف نیست بلکه به انگیزه ارشاد و هدایت او به مصلحتی که در انجام دادن ان عمل وجود دارد از سوی شارع صادر شده است دقیقا مثل دستورات پزشک که جنبه راهنمائی به را ه خیر و مصلحت بیمار را دار د مثل این که طبیب به بیمار می گوید اگر بخواهی زود تر از این بیماری رها شوی باید تا فلان مدت از خوردن ترشی پرهیز کنی و یا خودت را گرم نگاه داری , که عمل به ان شرعا واجب نیست بلکه ارشاد به حکم عقل است یعنی چیزی است که عقل هر انسان سالمی ان را در ک می کند و انجام ان را به مصلحت بیمار می شمارد وجه تسمیه انها نیز روی همین جهت است که چون اولی جنبه مولویت مولی در ان لحاظ شده اما در دومی فقط جنبه ارشاد و توجه دادن به حکم عقل مدنظر بوده است